tag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post685230247413666221..comments2024-03-20T20:40:59.380+02:00Comments on Sraosha: Left behindSraoshahttp://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-43917209617805688232011-05-25T17:58:53.796+03:002011-05-25T17:58:53.796+03:00Για τον συνδικαλισμό και γιατί θα τον χρειαστείς -...Για τον συνδικαλισμό και γιατί θα τον χρειαστείς --και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα τον βρεις έτοιμο-- πρέπει να τα πούμε από κοντά.<br /><br />Δεν γνωρίζω το τέλος· δίνω σημασία όταν ο Λένιν λέει "δεν ξέρουμε, δεν μπορούμε να ξέρουμε" για το μέλλον. Γνωρίζω όμως ότι είμαστε αναγκασμένοι σήμερα --ποιος να το περίμενε-- να ξαναναμετρηθούμε με τον Βλαντιμίρ, να ξανασκεφτούμε με κριτικό σεβασμό και χωρίς έπαρση τις αδυναμίες του που περάστηκαν για αβαντάζ του, και τα αβαντάζ του που περάστηκαν για αδυναμίες του. Έχει ψωμί αυτή η δουλειά.Αντωνηςhttps://www.blogger.com/profile/05403240713076869920noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-31407492047666574302011-05-25T17:53:09.196+03:002011-05-25T17:53:09.196+03:00Γεια σου Αντώνη ντερμπεντέρη,
δε θα ανοίξουμε από...Γεια σου Αντώνη ντερμπεντέρη,<br /><br />δε θα ανοίξουμε από εδώ διάλογο, απλώς το σχόλιό σου μου γέννησε κάποιες σκέψεις, μάλλον αφελείς ίσως.<br /><br />Αν Λένιν για την αρχή, για το τέλος τι; Ευτελές αλλά εύλογο. Πιο ουσιωδώς, το δόγμα ότι χωρίς μαρξισμό-λενινισμό δεν υφίστανται κοινωνικοί αγώνες είναι ακριβώς αυτό: δόγμα, και δη θρησκευτικό. Σαν να λέμε Extra Ecclesia nullus salvus. Καλοί οι μουσάτοι ιδρυτές θρησκειών και τα διδάγματά τους αλλά... <br /><br />Πιο πρακτικά, ούτε Ρωσία του 1917-1925 είμαστε. Όσο για τις συνθήκες 1930, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτές επικρατούνε τώρα: τότε υπήρχε Ufa, Pathé, Gaumont. Τώρα υπάρχουν άλλου τύπου μέσα προπαγάνδας, και συγκεντρωτικά και μη. Υπάρχει εκτενέστερη αυτο-οργάνωση (που τόσο στενοχωρεί το ΚΚΕ). Τότε θριάμβευε το Έθνος και το Κράτος -- τώρα προσκυνούμε τις Τράπεζες, το (ασώματο) Κεφάλαιο, τις αόρατες Αγορές.<br /><br />Για τον συνδικαλισμό. Χωρίς συνδικαλισμό είμαστε μεζές κολλημένος ανάμεσα στα κάτασπρα συμμετρικά δόντια του τέως Μπος. Επί της αρχής είναι ζωτικός ο συνδικαλισμός. Όμως, στη δουλειά σου και στη δουλειά μου η προσφυγή στον συνδικαλισμό είναι σχεδόν κυνική πια: τι ζητάμε; Συντάξεις και αξιοπρέπεια, τη διασφάλιση της δυνατότητας να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά. Ενώ όμως εμείς οργανωνόμαστε για να προασπίσουμε τα επαγγελματικά ταξίδια μας, ο ξάδερφός μου, τεχνικός, χρόνια απλήρωτος αλλά ουδέποτε απολυμένος, στην ηλικία σου, ταξιδεύει Κόρινθο-Αλιβέρι-Τσουμποτσάμπο ακολουθώντας μεροκάματα σε συμβάσεις έργων. <br /><br />Προσωπικά, και αυτό ΔΕΝ είναι επιχείρημα κατά του συνδικαλισμού, είπαμε, είμαι πανευτυχής που έχω δουλειά. Άλλοι δεν έχουν. Επί πενταετία έκανα υπερδιπλάσια δουλειά για κλάσμα του μισθού μου. Εξου και λέω ότι "οι ψυχολογικές ενοχλήσεις για το πού πάει ο τόπος και η ταραχή των λογισμών του μαλάκα του Σραόσα, ο οποίος προς το παρόν εργάζεται, ποσώς ενδιαφέρουν ή θα έπρεπε να ενδιαφέρουν οποιονδήποτε."<br /><br />Κοινώς, Αντώνη, κλαίνε οι χήρες, μόκο οι παντρεμένες. Μέχρι να χηρέψουμε, δηλαδή...Sraoshahttps://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-14093676726490798092011-05-25T13:02:46.161+03:002011-05-25T13:02:46.161+03:00Λένιν. Όχι για το τέλος, αλλά για την αρχή.
Σόρι...Λένιν. Όχι για το τέλος, αλλά για την αρχή. <br /><br />Σόρι γκάιζ, έχει εξαντληθεί η υπομονή μου με την παλιμπαιδίζουσα "μεταμαρξική" (my ass) αναζήτηση του Μάη του 68 σε ιστορικές συνθήκες 1930.<br /><br />Γεια χαρά νταν και τα κουκιά μπαγλάν.<br /><br />Και να ετοιμάζεσαι για συνδικαλισμό στη δουλειά.Αντωνηςhttps://www.blogger.com/profile/05403240713076869920noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-604128072058042882011-05-25T12:58:37.666+03:002011-05-25T12:58:37.666+03:00Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε. Ότι κλαίγονται πολλοί...Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε. Ότι κλαίγονται πολλοί που δε θα έπρεπε να κλαίγονται; Συμφωνώ, άλλωστε εδώ κλαιγόντουσαν όταν έτρωγαν με μισή ντουζίνα μασέλες. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υποφέρουν περισσότεροι και περισσότερο, ότι δεν είναι υπερβολικά πολλοί κάτω από τα όρια της πραγματικής φτώχειας. Δηλαδή τι, περιμένουμε να δούμε μη-ναρκομανείς μη-αλλοδαπούς άστεγους; για να αναλάβουν να τους πάνε σάντουιτς, ξέρω γω, οι ατενίστας;Sraoshahttps://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-26986577688378828352011-05-25T02:08:00.282+03:002011-05-25T02:08:00.282+03:00Μια γιαγια, λεει, ειναι στενά οικονομικα, λέει, άν...Μια γιαγια, λεει, ειναι στενά οικονομικα, λέει, άνεργος ο γιος, λέει, έχει γυναίκα και παιδί, λέει, και να δώσω ό,τι μπορώ, λέει, και λέω «φέρ'τους να μεινουν σπιτι μου», αλλά έχουν δικό τους σπίτι, λέει, μόνο που εγώ δεν έχω δικό μου σπίτι, λέω, και δεν κλαίγομαι, λέω. Εσύ τι λες;Rodiahttps://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com