tag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post8927954165673178317..comments2024-03-20T20:40:59.380+02:00Comments on Sraosha: Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονταιSraoshahttp://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comBlogger17125tag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-46830290794719722182011-12-01T08:04:55.098+02:002011-12-01T08:04:55.098+02:00Χαίρομαι... καλημέρα : )Χαίρομαι... καλημέρα : )couldihttp://couldi.wordpress.com/noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-36809021595573536482011-11-30T17:26:27.798+02:002011-11-30T17:26:27.798+02:00Κατάλαβα τώρα. :-)Κατάλαβα τώρα. :-)Sraoshahttps://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-81461301001680045892011-11-30T17:06:49.415+02:002011-11-30T17:06:49.415+02:00Χμ.. παρεξηγήθηκα και φταίω κιόλας διαβάζοντας ξαν...Χμ.. παρεξηγήθηκα και φταίω κιόλας διαβάζοντας ξανά το παραπάνω σχόλιο. Κατάλαβα ότι αυτό εννοείς παραπάνω. Λέγοντας «γραπτή» εκδοχή του πένθους που, ναι, δεν κατανοούμε ουσιαστικά συμφωνούσα σ’ όσα έγραψες. Τα εισαγωγικά τα έβαλα γιατί όντως, δεν κατανοούμε το εν λόγω πένθος, και για αυτοκριτική μιλάω γι’ αυτόν τον λόγο ακριβώς. <br /><br />Γράφοντας «το Πένθος κανείς δε το μίσησε ακόμα» δε, εννούσα ότι δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο της «εν ονόματι» ιδεολογίας. Μιλάμε, όπως λες για τους αριστερούς, χρησιμοποιούμε τον Μαρξ, το «τα παιδιά στην Αφρική που πεινάνε» (sic) κ.α. χωρίς όντως να συμπάσχουμε, αλλά επειδή θα θέλαμε («σωστό») να συμπάσχουμε (το προστάζει ο ακαθόριστος «Πολιτισμός» του σήμερα άλλωστε...). <br /><br />Εγώ θα όριζα ως το επικίνδυνο της κατάστασης το γεγονός ότι ο «Πολιτισμός» προστάζει το σωστό με τον ίδιο τρόπο που και Οργανισμοί όπως το ΕΣΡ κόβει video clips αφαιρώντας από πάνω σου την προσωπική ευθύνη αφού βέβαια πρώτα σου ‘χει τριπήσει το μυαλό με χιλιάδες άχρηστα στερεότυπα... Anyway… <br /><br />Και συμπληρώνω κλέβοντας - κι εμείς εδώ δίνουμε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον για τα θαυμάσια κείμενά μας...couldihttp://couldi.wordpress.com/noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-17186477885212392512011-11-30T01:43:23.773+02:002011-11-30T01:43:23.773+02:00Κι εμείς εδώ δίνουμε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλο...<em>Κι εμείς εδώ δίνουμε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλο για τα θαυμάσια κειμενά μας..</em><br /><br />Ακριβώς... :-)<br /><br />Ευχαριστώ και για τα υπόλοιπα.Sraoshahttps://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-23329316365251110362011-11-29T22:02:36.448+02:002011-11-29T22:02:36.448+02:00Κι εμείς εδώ δίνουμε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλο...Κι εμείς εδώ δίνουμε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλο για τα θαυμάσια κειμενά μας...<br />Μου φαίνεται μεγάλη βλακεία να σου πω "πολύ ωραίο κείμενο", αλλά πάλι, κάτι θέλω να σου πω, να σε αγκαλιάσω για την ακρίβεια, που σκέφτεσαι έτσι, αλλά από δω μέσα δεν υπάρχουν άλλες επιλογές παρά τα πολλά λόγια.lemonhttps://www.blogger.com/profile/09024854585602635300noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-60778152936025727952011-11-29T20:29:18.609+02:002011-11-29T20:29:18.609+02:00Εγώ πάλι χάρηκα που έδωσες σημεία ζωής.Εγώ πάλι χάρηκα που έδωσες σημεία ζωής.Sraoshahttps://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-23744409129596707572011-11-29T20:27:56.710+02:002011-11-29T20:27:56.710+02:00Μπατζανάκη,
κι όμως ο λόγος σου αυτός ο αδύναμος ν...Μπατζανάκη,<br />κι όμως ο λόγος σου αυτός ο αδύναμος να περιλάβει τον πόνο των άλλων είναι και μακάριος και παρακλητικόςΓεώργιος Χοιροβοσκόςhttps://www.blogger.com/profile/03584992721163481705noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-68051686402882808782011-11-29T12:16:59.250+02:002011-11-29T12:16:59.250+02:00@Ξωτικό: Αυτό που λέτε είναι η αρχή αυτού του πράγ...@Ξωτικό: Αυτό που λέτε είναι η αρχή αυτού του πράγματος που έγραψα.Sraoshahttps://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-40031875894860138732011-11-29T12:14:13.353+02:002011-11-29T12:14:13.353+02:00Λέω ότι το πένθος του ανθρώπου που αφανίζεται χωρί...Λέω ότι το πένθος του ανθρώπου που αφανίζεται χωρίς να φταίει αλλά και χωρίς να τον έχει χτυπήσει φυσική καταστροφή (παρά επειδή έτσι δουλεύει η μηχανή του Χρήματος ή πείτε-το-όπως-θέλετε) δεν μπορώ να το κατανοήσω ούτε εγώ αλλά ούτε και κανένας από όλους εμάς τους σχετικα προνομιούχους που έχουμε σπίτι, φαΐ, υπολογιστή.<br /><br />Η παράγραφος που σχολιάζετε λοιπόν δεν είναι "η γραπτή εκδoχή του πένθους". Ίσα-ίσα αποτελεί ομολογία ότι π.χ. μιλάμε για τον ρόλο της αριστεράς, μιλάμε εξ ονόματος εκείνων που αφανίζονται (αυτά είναι τα "υπόλοιπα"), των οποίων όμως το πένθος ΔΕΝ νιώθουμε, ΔΕΝ κατανοούμε.<br /><br />Σχετικά με το "πένθος" η αίσθησή μου ξεκίνησε από <a href="http://sraosha2.blogspot.com/2011/11/blog-post_12.html" rel="nofollow">εδώ</a>.<br /><br /><em>Δε μιλάμε για πραγματική φτώχεια, δε μιλάμε για τον εξευτελισμό της φτώχειας, δε μιλάμε να κλαις στον καμπινέ γιατί δεν έχεις να πάρεις δώρα στα παιδιά σου, δε μιλάμε για μενού ζυμαρικών 3 φορές τη βδομάδα, δε μιλάμε για αυτά που έρχονται για τους πολλούς και που οι περισσότεροι που διαβάζουν αυτά που λέω θα περάσουν ξώφαλτσα.</em>Sraoshahttps://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-77844819702993866662011-11-29T11:27:03.323+02:002011-11-29T11:27:03.323+02:00Στη παράγραφο της Μεγάλης Αμηχανίας, έχεις κάτι απ...Στη παράγραφο της Μεγάλης Αμηχανίας, έχεις κάτι από Narcissistic Personality Disorder, αλλά και Σύνδρομο Τουρέτ που σου βγαίνει σε βρίσιμο, χωρίς βέβαια να βρίζεις ιδιαίτερα. Εάν αυτή είναι η "γραπτή" εκδοχή του πένθους, τότε ίσως πρέπει να πας την αυτοκριτική κι ένα βήμα παραπέρα... Τι είν' το πένθος εάν δεν καταλαβαίνεις ...κάτι στο τέλος της "φάσης" του, που λέει και το karagiozaki παραπάνω; <br /><br />Εκτός κι αν κατάλαβες ..."Αυτό"... που "δεν" καταλαβαίνουμε... Τις ρητορείες sraosha, μέχρι κι ο Πλάτωνας τις μισούσε. Το Πένθος ακόμη κανείς... (Δεν πρόκειται για κριτική αυτό, μπορεί να 'ναι μία έξτρα ρητορεία)Couldihttp://couldi.wordpress.com/noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-76428007908228655842011-11-28T23:07:53.495+02:002011-11-28T23:07:53.495+02:00το πένθος και η θλίψη ανοίγει κανάλια μέσα μας, ότ...το πένθος και η θλίψη ανοίγει κανάλια μέσα μας, όταν δεν μετατρέπεται σε πίκρα και θυμό - κανάλια που μας καθιστούν ικανούς να πλησιάζουμε τους συνανθρώπους μας καρδιά με καρδιά, ξεχνώντας τα νούμερα και τα των διανοουμένων...<br />πάλι καλά που υπάρχει και το πένθος στη ζωή μας, δηλαδή, λέω εγώΞωτικόhttps://www.blogger.com/profile/04100023260251560401noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-48285299781578057322011-11-28T20:34:19.427+02:002011-11-28T20:34:19.427+02:00@karagiozaki, κκμ: Ναι, τι να προσθέσω...@karagiozaki, κκμ: Ναι, τι να προσθέσω...Sraoshahttps://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-91062296825403681942011-11-28T14:39:24.654+02:002011-11-28T14:39:24.654+02:00ναι, "δεν", απ' έξω δεν, το "αυ...ναι, "δεν", απ' έξω δεν, το "αυτό" είναι δυσδιάκριτο και αχνό, όσο και να σε πλακώνει. έχεις πάντα την ανακούφιση του οτι μπορείς να βγεις έξω απο το πλάνο χωρίς να σε πάρει είδηση κανείς και σου πει επιτακτικά "έλα μέσα γρήγορα"<br /><br />ΚΚΜAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-30582267909498556692011-11-28T13:06:53.989+02:002011-11-28T13:06:53.989+02:00Το πένθος δεν είναι συναίσθημα, είναι μια κατάστασ...Το πένθος δεν είναι συναίσθημα, είναι μια κατάσταση, βρίσκομαι σε πένθος δηλώνει αυτή τη «φάση» της ζωής (δεν μου αρέσει ο όρος αλλά δεν μου έρχεται κάτι άλλο αυτή τη στιγμή) που το μέσα μου έχει πλημμυρήσει από το αίσθημα της απώλειας, της μεγαλύτερης απώλειας, αυτής του θανάτου. Είναι μια κατάσταση ισόβια, αφού ισόβια –τουλάχιστον- είναι και η απώλεια και τη γνωρίζεις μόνο όταν τη βιώσεις, όταν είσαι βουτηγμένος μέσα της και αυτή έχει «κατακτήσει» (άλλος ένας όρος που δεν μου πολύ-κολλάει) ένα κομμάτι σου που πλέον της ανήκει. Πενθώντας, θυμάμαι. Ή κάτι τέτοιο, ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ. Να είσαι καλά λοιπόν θα πω, να θυμάσαι.karagiozakihttp://www.karagiozaki.blogspot.com/noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-87068247926104543872011-11-28T11:55:55.042+02:002011-11-28T11:55:55.042+02:00Ζωή και παρηγοριά σ' εσένα, Νίκο.Ζωή και παρηγοριά σ' εσένα, Νίκο.Sraoshahttps://www.blogger.com/profile/12286368577729004683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-45438283490662070352011-11-28T11:46:10.178+02:002011-11-28T11:46:10.178+02:00Κατάλαβα, ήταν Ο Θείος που μου 'χες πει... Καλ...Κατάλαβα, ήταν Ο Θείος που μου 'χες πει... Καλοτάξιδοι όλοι τους...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-645943002651160382.post-85954266692030137222011-11-28T01:42:07.536+02:002011-11-28T01:42:07.536+02:00Το πένθος ταιριάζει στο Σραόσα.
[συλληπητήρια λέν...Το πένθος ταιριάζει στο Σραόσα.<br /><br />[συλληπητήρια λένε σε τέτοιες περιστάσεις, είναι μια έκφραση που σιχαίνομαι όμως για την υποκρισία της]Кроткаяhttps://www.blogger.com/profile/00526347887822752050noreply@blogger.com