Για εμάς τους πλούσιους, δηλαδή για όσους έχουνε φαΐ στο πιάτο τους, νερό στη βρύση τους, ξέρουνε γράμματα, έχουνε στέγη πάνω από το κεφάλι τους και ρούχα κατά του χιονιά, η φτώχεια είναι είτε αποκρουστική είτε γραφική (αυτό το δεύτερο το είπε κι η Μαφάλντα).
Η φτώχεια είναι αποκρουστική, επειδή η φτώχεια συνεπάγεται βρωμιά (Τσιγγάνοι) ή, σε ελαφρύτερες μορφές, ακαταστασία (διαμερίσματα Ποντίων), μικροαπατεωνιά (οι μαύροι με τα CD) και ακαλαισθησία (Αλβανοί, κυρίως προ πράσινης κάρτας, όθεν εκφράσεις όπως 'αλβανικό κοτλέ', 'αλβανικό μπουφάν' κ.ο.κ. -- για να μαθαίνουν κι οι νεώτεροι). Ας ονομάσω αυτή την κατάσταση βρωμιάς, ακαταστασίας και ακαλαισθησίας, ξέρω γω, "εξαθλίωση". Εκεί σταματούν οι πλούσιοι άνθρωποι, παραπονιούνται για την εξαθλίωση των τάδε, π.χ. "μα πώς μυρίζει έτσι;", "καλέ, ζούνε στον δρόμο...", "πώπω, πετάνε τα χαρτιά (άρα Αθηναίοι;) / τα άδεια μπουκάλια (άρα Λονδρέζοι;) στον δρόμο!", "είναι φοβερό που μπορεί να πάει ο νους του [Χ] για να πεί ψέμματα και να καταφέρει αυτό που θέλει." (αυτό το τελευταίο από λεβεντομπλόγκ που δε συνιστώ.)
Όσοι είναι τάπιροι (να μη βρίσω τα προσφιλή γουρούνια που μας χαρίζουν ακουσίως μπέικον, γύρο, μπριζολάκια) τσακώνουν κάτι θεωρίες πως η εξαθλίωση είναι στο 'ντιενέι τους', 'στην κουλτούρα τους', 'στο αίμα τους' -- ανάλογα με τη θεωρητική αποσκευή και το επιστημονικό τους υπόβαθρο.
Απλώς να υπενθυμίσω και στους πλούσιους ανθρώπους και στους πλούσιους ταπίρους πως η φτώχεια είναι εύκολη, πολύ εύκολη. Είμαστε όλοι μας δυνάμει εξαθλιωμένοι: τη μια μικρασιάτες γαιοκτήμονες, την άλλη αποπατώντας στην αυλή του Κερατσινίου, τη μια αστοί στη Σμύρνη, στο Βαρώσι, στη Σαλονίκη, στο Σεράγεβο που τρέχουν από χοροεσπερίδα σε τσάι, την άλλη (κρέας στην ξιφολόγχη του κάθε φαντάρου ή, αν είμαστε τυχεροί,) ξεβράκωτοι βρωμιάρηδες, τη μια οικογενειάρχης οδοντίατρος στη Σταυρούπολη, την άλλη αποκλειστική στο Λαϊκό, τη μια αγροτόπαιδο στο Μπεράτι, την άλλη πορτοφολάς στην Τσιμισκή. Και τα λοιπά.
Η φτώχεια είναι εύκολη, η εξαθλίωση εκπορεύεται απευθείας από αυτήν. Δείτε και το Lamerica.
Νάφε και μέμνασο απιστείν
Sraosha, πάλι αδιάβαστη είμαι. Τί εννοείς όταν λες ότι η φτώχεια είναι εύκολη;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι κυρίως, πάντα μετανάστες... θα περίμενες να μην το είχαμε ξεχάσει τόσο γρήγορα αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήωραία τα λες...
καλημέρα
Εννοεί "εύκολο να συμβεί σε κάποιον, ακόμα και αν ξεκίνησε από πλούσιος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, πολύ σωστό. Η "ασφάλεια" πολλές φορές, μας κάνει να λέμε και να σκεφτόμαστε τις μεγαλύτερες μαλακίες αλλά η φτώχεια τελικά είναι πολύ εύκολη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικό κείμενο shraosa.
Πέραν του ωραίου κειμένου, ο τάπιρος ήδη μπήκε στα κλασσικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήConstantina, όπως το είπε ο Τζέις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάσου λόγου χάρη αυτούς τους υπερφραγκάτους Σμυρνιούς που πίστευαν πως οι "Μεγάλες Δυνάμεις" έχουν ανάγκη τους ίδιους, τα καπνά τους, τη σταφίδα τους, τα δάνεια που έδιναν στο σουλτανικό δημόσιο. Έτσι επιδίδονταν με ζήλο σε τέια, θέατρα, χορούς, εκδρομές -- ό,τι και να γινόταν θα μπορούσαν τουλάχιστον να πάρουν το βαπόρι για τη Χίο. Άσε που πολλοί είχανε και γη, κι η γη ποτέ δε χάνει την αξία της, ως γνωστόν. Αλλά η φτώχεια τους, εύκολη κι απρόσμενη...
Ο τάπιρος ανήκει στον Rakasha. Τα πάει πολύ καλά με το να βρίσκει το ζώο με το οποίο αντιστοιχεί κάθε ζωόμορφος. Μπας κι είναι σαμάνας ο διάολας;
Αν έπρεπε να συνοψίσουμε το κείμενο αυτό σε μια γραμμή η παρακάτω, θα σας έβρισκε σύμφωνο;
ΑπάντησηΔιαγραφή" Μετανοείτε Χριστιανοί, η ώρα της κρίσης, έρχεται!"
Φίλτατε, οι πλούσιοι παραμένουν πλούσιοι. Αυτό δα έλειπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί όμως κάποιος τα χάνει όλα, βάζει κάτω το κεφάλι και τα φτιάχνει ξανά από την αρχή και άλλος απλώς αφήνεται στη μοίρα του; Γιατί οι πρόσφυγγες από τη Μικρά Ασία ξανάφτιαξαν σπίτια μέσα σε δεκαετίες ενώ άλλες ομάδες αιώνες τώρα εξακολουθούν να ζουν στη βρωμιά, την εξαθλίωση και την αγραμματοσύνη; Βέβαια δεν μιλάω για DNA, αλλά μήπως τίθεται και θέμα πολιτιστικού υποβάθρου; Συμφωνώ ότι η φτώχεια είναι εύκολη, αλλά τελικά μετράει ο τρόπος που την αντιμετωπίζεις, όπως λέει και ο Περικλής στον "Επιτάφιο"... και πόσο μπορεί να διαφέρει πτωχός από πτωχό.
ΑπάντησηΔιαγραφή@alombar42: Ως πλούσιους όρισα όλους εμάς, που δεν πεθαίνουμε από χολέρα γιατί δεν έχουμε τρεχούμενο νερό, που μπορούμε να μην πάθουμε AIDS γιατί έχουμε δυνατότητα να πάρουμε προφυλακτικά (άλλο αν...) και ούτω καθεξής. Άρα διαφωνώ υπό αυτούς τους όρους στο ότι "οι πλούσιοι παραμένουν πλούσιοι". Τώρα, εάν εννοείτε τους 'πλούσιους πλούσιους', ε, ναι.
ΑπάντησηΔιαγραφή@περαστικός: Νομίζω πως το "αφήνεται στη μοίρα του" πρέπει να το διαβάσουμε όχι ως αυτοπαθές ('αφήνει τον εαυτό του') αλλά ως παθητικό ('αφήνεται από τους άλλους'). Δεν ξέρω πώς ένας φτωχός παράνομος μετανάστης πρόσφυγας που κυνηγιέται από όλους (αυτό φυσικά περιλαμβάνει τους Ρομά) μπορεί να συγκριθεί με την ανταλλάξιμη προγιαγιά μου που πήρε γη και σπίτι από το Ελληνικό δοβλέτι -- κι ας τη λέγανε πουτάνα οι γλίτσηδοι επειδή πλενόταν και φορούσε εσώρουχα και νυχτικιές...
@αθήναιος: γιατί μόνο οι χριστιανοί; ;-)
Α, λίγα με τους τάπιρους! Τι σας φταίνε τα καημένα τα ζωντανα για να τα δυσφημίζετε έτσι; :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, ποτέ δεν είμαστε αρκετά συνειδητοποιημένοι ώστε να μην χρειαζόμαστε κείμενα γεμάτα με άβολες αλήθειες σαν αυτό...
Να με συγχωρείς,Πόντιοι και ακαταστασία είναι αντιστρόφως ανάλογα, είτε πρόκειται για παλαιούς πρόσφυγες του '20, είτε τους λεγόμενους ρωσοπόντιους. Εντελώς λάθος παράδειγμα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια λέξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒηλανάκης!....
είχα διαβάσει ότι οι πρόσφυγες, όπως ήταν στην πατρίδα τους πριν εκδιωχθούν, έτσι καταφέρνουν να ξαναγίνουν μετά από λίγα χρόνια στο νέο τόπο. π.χ. αυτοί που ήτανε άρχοντες στη σμύρνη έτσι και στην ελλάδα μετά από λίγα χρόνια κατάφερναν να φτιάξουν από το τίποτα επιχειρήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήεπίσης, τάπιρος είναι ένας μηρμηγκοφάγος με ράχη σαν σκατζόχοιρου;
*μυρμηγκοφάγος
ΑπάντησηΔιαγραφήSraoshako μου (σόρυ που σου σκότωσα και το nickname σου)-πολύ σωστό σε βρίσκω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα εκφράζεις τόσο θαυμάσια, αυτά που δεν ξέρω πώς να γράψω…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔουλεύω σε μια δουλειά όπου αλβανοί και ρωσοπόντιοι έρχονται να τους εξυπηρετήσω. Προσπαθώ να είμαι ιδιαίτερα ευγενική για να τονώσω την αυτοεκτίμηση τους, δεν θέλω να με κοιτούν τρομαγμένοι και με δέος λόγω της θέσης μου (ξέρω ότι υπεραπλουστέυω τις καταστάσεις με την περιγραφή μου, αλλά καταλαβαίνετε κι εσείς, ελπίζω, τι ακριβώς εννοώ…) και γενικά κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να καταλάβουν αυτά που λέω.
Οι συνάδελφοι γύρω μου γελούν και με κοροιδεύουν, φέρονται σαν να είναι τουλάχιστον βαρδινογιάννηδες ενώ είναι απλοί υπαλληλίσκοι των 1.000 ευρώ το μήνα, κι εγώ ακόμη απορώ που δεν καταλαβαίνουν το προφανές…
Πριν ούτε καν 100 χρόνια οι παππούδες μου μιλούσαν οι δύο ποντιακά και οι δύο τούρκικα, αλλά δεν είναι αυτός (ο απλοικός) ο λόγος που νιώθω ευαισθησία για τους μετανάστες. Είναι απλά γιατί είναι άνθρωποι πιο πονεμένοι από τους υπόλοιπους και μακριά από το σπίτι τους.
Ξέρεις πόσες φορές τόχω ακούσει από το διπλανό μου, «αυτοί τόχουν στο αίμα τους, δεν θα γίνουν άνθρωποι ποτέ»… Και βρισίδι για το κράτος που τους δίνει ευνοικούς όρους δανειοδότησης και αφήνει τους τίμιους έλληνες χωρίς σπίτι…
Όταν είδα το Lamerica σοκαρίστηκα, ήταν το κερασάκι στην τούρτα, κατάλαβα ότι ήταν άλλος πλανήτης αυτός από όπου έρχονται, κατανόησα πια το μίσος που μπορεί να γεννηθεί όταν κάποιος εκ γεννετής στερημένος βλέπει πλούτη να σπαταλιούνται χωρίς φειδώ, πως μπορεί εύκολα να εγκληματήσει γιατί δεν ξέρει άλλο τρόπο αντίδρασης, ξέρει μόνο το «η ζωή μου, ο θάνατός σου», ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ άλλο τρόπο, λειτουργεί με το ένστικτο της επιβίωσης…
Και στο κάτω-κάτω γιατί να ζητάμε απ αυτούς να κατανοήσουν τη σπατάλη και τον τρόπο ζωής μας, όταν εμείς (απο την προνομιούχα θέση μας) δεν μπαίνουμε στον κόπο να κατανοήσουμε τις δικές τους ιδιομορφίες?
@lemon: χαίρομαι που αυτό το ποστάκι έγινε αφορμή να γράψεις κάτι τόσο άμεσο και σημαντικό.
ΑπάντησηΔιαγραφή