Το ιστορικό της αυτοβύθισης του αιχμάλωτου Γερμανικού Στόλου στο Scapa Flow το 1919. Κάποιες λεπτομέρειες της υπόθεσης είναι τόσο χαρακτηριστικές, που καταντούν σχεδόν επίκαιρες. Υπάρχει κι ένα περσινό ποστάκι του Πετεφρή για το θέμα.
Στην εικόνα, πολλοί άγγελοι (ολόκληρο τάγμα) εκπίπτουν και τα στασίδια τους στον ουρανό μένουν άδεια.
Αυτό που "κολλάει" τώρα Τζόκερ;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε μάτια σκυμμένα στο βυθό
ΑπάντησηΔιαγραφήαναρωτιέσαι τι δεν πήγε καλά
μες το κεφάλι σου φιλάς ένα πτώμα
γυρνάς στην παλιά συντροφιά
Πονάει πάντα η πρώτη φορά
Μα καμία φορά, καμία φορά
Πονά για πάντα η πρώτη φορά
(αλλά και η δεύτερη, μετά γίνεται συνήθεια)
Δώστε μας και καμμιά πληροφρία για την εικόνα με τα γαλάζια αγγελούδια...
ΑπάντησηΔιαγραφή@sara: μπουάχιχιχιχιχιιιιι...
ΑπάντησηΔιαγραφή@arcades: Δεν έχω πληροφορίες. Μικρογραφία φαίνεται, από πανάκριβο (με τόσο μπλε χύμα παντού) χειρόγραφο, άρα για κάποιον πρίγκηπα, δούκα κι έτσι. Η τεχνοτροπία μού θυμίζει όψιμο Μεσαίωνα και Γαλλία (μοιάζει κάπως με το Les très riches heures du Duc de Berry).
γιατί το μπλε είναι ακριβό, από τι έβγαινε;
ΑπάντησηΔιαγραφήνόμιζα μόνο τα γνωστά χρυσό και κόκκινο...
Κατά το Wikimedia είναι το folio 64, από τις Ωρες του Δούκα, στο μουσείο Κοντέ, στο Σαντιγύ...
ΑπάντησηΔιαγραφή@πετεφρή: μιλ μερσί, βοτρ εμινάνς.
ΑπάντησηΔιαγραφή@gasireu: ακριβώς επειδή δεν υπάρχει φυσική χρωστική που να δίνει καλό μπλε, γι' αυτό ήτανε πανάκριβο. Έτσι, το δίπτυχο του Wilton, τάμα του Ριχάρδου του Β' της Αγγλίας, είναι πηγμένο στο μπλε.
Κάτσε να δω αν έχει τίποτα η wikipedia για το θέμα. Μπα, μόνον αυτό βρήκα.
Αν μου επιτρέπετε, νομίζω πως δεν είναι Αζουρίτης (οξείδιο του χαλκού) η μπλε χρωστική, αλλά lapis lazuli (και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για φυσική χρωστική, το σύμπλοκο κοβάλτιο ανακαλύπτεται αργότερα). Ο Αζουρίτης ελαφρώς πρασινίζει ενώ το lapis είναι πιο θερμό και σήμερα λέγεται ultra marine (παρασκευάζεται βέβαια χημικά από τον 19ο αι.). Το χειρόγραφο θυμίζει Meister des Hausbuches (?)…μάλλον γερμανικό 15ος -16ος … (αλλά και το φολιο 64 μέσα είναι;)))φανταστείτε τώρα μια χρωστική που ξεκινούσε ας πούμε από το Παμίρ για να φτάσει στη Γερμανία…η τιμή του θα ‘ταν πολυτιμότερη του χρυσού…η λέξη λαζούρα (χρώμα με μεγάλη ποσότητα φορέα-αυγό ή λάδι- και λίγη χρωστική, που δίνει διαφάνειες) ετυμολογείται και από το lapis lazuli, μιας και το χρησιμοποιούσαν -ουν οι ζωγράφοι με πολύ φειδώ λόγω σπανιότητας και υψηλής τιμής…
ΑπάντησηΔιαγραφήΥγ. …κάποια στιγμή ακούστηκε το «στώμεν καλώς» κι έτσι επήλθε το άτρεπτον της φύσεως των αγγέλων…αλλιώς, η αλληλοπεριχώρηση θα τους έριχνε όλους…
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήα πολύ ωραία όλα αυτά,είχα φανταστεί μέταλο αρχικά αλλά
ΑπάντησηΔιαγραφήlapis lazuli ε, και με αυτόν το τρόπο, εκπληκτικό...
πολύ ενδιαφέρον!