στον 'Zensufi master' Νίκο Ξυδάκη
Θα είμαι σύντομος: φτιάχνουμε ένα κέικ, ήδη ψήνεται. Θα κλείσω μόλις έρθει η ώρα για τη σως σοκολάτα. Άλλωστε αυτά που θα διαβάσετε τα έχω ξαναπεί.
Στη ρίζα κάθε αναζήτησης για γνώση βρίσκεται η απορία. Αν πιστεύεις πως η θέση των μήλων είναι στο έδαφος και των νεφών στον ουρανό, αν είσαι βέβαιος για κάτι επειδή το έγραψε ο θείος Πλάτων ή το είπε ο δαιμόνιος Αριστοτέλης, τότε δεν πρόκειται να μάθεις τίποτα. Αν εμπιστεύεσαι το προφανές και το δεδομένο, τότε παραμένεις στο προφανές και το δεδομένο, στην επιφάνεια των πραγμάτων από όπου η γη φαίνεται επίπεδη κι εσύ στο κέντρο της.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές πού βάζουμε το ορόσημο (ξέρετε, στη λεβέντικη Ελλάδα της αγνής παράδοσης, ο κόσμος αλληλοσκοτωνόταν και αλληλοσκοτώνεται για το πού μπαίνει το ορόσημο: δώθε από την ελιά ή κείθε από την ελιά). Αναρωτιέμαι δηλαδή ποιες γερά σφηνωμένες αβελτηρίες, ποια όλο κομπασμό ληρήματα, ποιες κοκορόμυαλες βεβαιότητες χρειάζονται αντίκρουση και ποιες πρέπει να αγνοούνται -- όπως αγνοείς τον φρικτό περαστικό που βρίζει συλλήβδην παπάδες, γυναίκες, πολιτικούς, μαύρους, αριστερούς, κόμματα, Αλβανούς, δεξιούς... Χρειάζεται πάντοτε υπομονή, μου έχει μείνει λίγη. Χρειάζεται κατάρτιση, μπορώ ανά πάσα στιγμή να λογοκλέψω τον Τάλω. Χρειάζεται και χρόνος. Χρειάζεται και ψυχραιμία. Μμ.
Άκουσα το χρονόμετρο, το μίξερ και το μπαιν-μαρί με καλούν από την κουζίνα.
Προς Θεού, να μην κάψουμε το κέηκ αλλά μήπως θέλετε να μας πείτε τί πυροδότησε (sic) αυτες τις σκέψεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι δηλαδή ποιες γερά σφηνωμένες αβελτηρίες, ποια όλο κομπασμό ληρήματα, ποιες κοκορόμυαλες βεβαιότητες χρειάζονται αντίκρουση και ποιες πρέπει να αγνοούνται
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα συνεχές. Αν κάποια "ληρήματα" είναι ασόβαρα, τότε τι, τα άλλα είναι σοβαρά; Και "θα πρέπει να αγνοούνται" με ποιο κριτήριο; Την (μη) απήχηση ή τη γελοιότητά τους; Το πρώτο είναι εξαιρετικά αμφίβολο και το δεύτερο πλέον το υπερασπίζεται και ο νόμος.
@αθήναιος: το ποστ ανέβηκε γύρω στις 6.30 του Σαββάτου και το σχόλιό σας γύρω στις 6 και της Κυριακής. Λέτε το κέικ να ψηνόταν ακόμα; :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήπυροδότησε; Μμ.
@τέττιξ: λίγο συμπυκωμένα μου τα γράψατε και δεν κατάλαβα καλά.
Πάντως: αν κάποιος παραληρεί όλο αυτάρεσκη βεβαιότητα, πόσο νόημα έχει να κάτσεις να τον αντικρούσεις; Γι' αυτό έφερα το παράδειγμα του περαστικού που βρίζει, λ.χ., τα κόμματα επειδή, ξέρω γω, βρέχει.
Ας πούμε ότι έχετε χρόνο. Ας πούμε ότι είστε και ψύχραιμος. Διάθεση έχετε;
ΑπάντησηΔιαγραφή(Αν ναι, σας θαυμάζω)
Μη με θαυμάζετε ακόμα... 'διάθεση'. Ναι. Όντως. Κάτι μου λέει αυτή η λέξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήλίγο συμπυκωμένα μου τα γράψατε και δεν κατάλαβα καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως: αν κάποιος παραληρεί όλο αυτάρεσκη βεβαιότητα, πόσο νόημα έχει να κάτσεις να τον αντικρούσεις; Γι' αυτό έφερα το παράδειγμα του περαστικού που βρίζει, λ.χ., τα κόμματα επειδή, ξέρω γω, βρέχει.
Επειδή ήταν συμπυκνωμένο και το ποστ, θεώρησα ότι ήταν προέκταση ενός παλιότερου προβληματισμού (σας) για το αν αξίζει να ασχολείται κανείς με ό,τι φαίνεται περιθωριακό και τραγελαφικό. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν τα επιχειρήματα, οι συνδέσεις και τα "σημειολογικά βραχυκυκλώματα" του ακραίου και ημίτρελου (π.χ. βροχή-τα κόμματα) ακούγονται, καλή ώρα, και από υπεύθυνα χείλη (εκφραστική αδυναμία-άγνοια του πολυτονικού συστήματος γραφής). Αυτήν την κοινοτοπία ήθελα μόνο να πω. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε π.χ. "αυτά τα λέει ο Βελόπουλος, άρα είναι αυτόχρημα ασύστατα". Υπάρχει ένα συνεχές: ο Καρατζαφέρης ας πούμε τα λέει όλα, ο Χριστόδουλος λέει τα μισά, ένας καθηγητής Πανεπιστημίου λέει το 1/3... Ε, από αυτήν την άποψη, βάζοντάς τα με τον πρόεδρο, χτυπάς πιο πολλά τρυγόνια αλλά διακινδυνεύεις τη σοβαρότητά σου (μαζί και με αρκετά άλλα καταπώς φαίνεται). Τεσπά, δεν φαίνεται να το βελτίωσα.
Μπα, τώρα το κατάλαβα.
ΑπάντησηΔιαγραφή