Ό,τι δε γίνεται, θα γίνει
κι όσα χαθήκαν θα ξαναγεννηθούν.
Μέχρι πρόσφατα πίστευα στα χαμένα χρόνια, στα σπαταλημένα νιάτα, στις χαμένες ευκαιρίες· πίστευα στο ανεκπλήρωτο και στο "ποτέ". Μέχρι πρόσφατα ένιωθα να είμαι βάρος στις ζωές των άλλων, μια περιττή πολυτέλεια γι' αυτούς και μια επιπλέον δυσκολία (είμαι δύσκολος άνθρωπος). Ταραζόμουν πολύ εύκολα, θλιβόμουν ευκολότερα, θύμωνα χωρίς καθόλου προσπάθεια. Μόνο πείσμα είχα πάντα, και πολλές φορές τίποτε άλλο. Μέσα δειλός, έξω χειμαρρώδης. "Στην πραγματικότητα είσαι πολύ σκοτεινός τύπος", μου είπε κάποια ξωτική μορφή σε μια μικρή κουζίνα στα Εξάρχεια πριν πάρα πολλά χρόνια. Τότε κολακεύτηκα, δε θα έπρεπε ίσως.
Δεν έχω ιδιαίτερα εξομολογητική διάθεση. Απλώς θυμήθηκα μια βραδιά με πυροτεχνήματα στο Λονδίνο, Ιούλιος ήταν. Δεν έπαιρνα βεβαίως καμμία πρωτοβουλία (άλλωστε, όπως οι βρυκόλακες, αν δεν προσκληθώ δεν παίρνω πρωτοβουλία να διαβώ κατώφλια) αλλά μάλλον οι προθέσεις μου ήτανε σαφείς. "Ξέρεις, έχω σοβαρή σχέση", είπε. "Ναι", απάντησα. "Το ξέρω". Ίσως να είπα και "δε με νοιάζει" κιόλας. Δε θυμάμαι. Μέχρι πρόσφατα, αυτή ήτανε μία από τις λίγες στιγμές που δεν αισθάνθηκα να πρήζω και να ζαλίζω τους άλλους. Μεχρι πρόσφατα, μέχρι πριν περίπου δύο-τρία χρόνια. Τότε, πριν δύο-τρία χρόνια, εκεί σιγά σιγά άρχισα να ξεμαγκώνω: να νιώθω ξανά ζωή, να βλέπω καινούργια χρώματα, να ανοίγουν νέοι τόποι εντός. Σιγά σιγά, με πολλές αφορμές.
Και τελικά είναι μικρή η απόσταση από την αγωνία μέχρι τη χαρά, από την ανασφάλεια μέχρι τη γαλήνη, από την ταραχή των λογισμών μέχρι το να βουτήξεις από ψηλά (χωρίς να σκας για τη στιγμή που θα σκίσεις την επιφάνεια του νερού και τον αφρό που θα σηκώσεις). Πιο μικρή απ' όσο νόμιζα μέχρι πρόσφατα.
Βούτα, ρε συ, βούτα. Κι ας σηκώσεις νερά. Ή για να το πω όπως το αισθάνομαι πιο κοντά μου (αφού είμαι χειμερινός τύπος):
Περπάτα χωρίς ομπρέλα, τρέχα κιόλας. Κι ας ρίχνει. Κι ας γίνεις μούσκεμα.
Πόσα χρόνια σου πήρε η ...μετάβαση; Κάποιο tip?
ΑπάντησηΔιαγραφήή μήπως αυτά ανήκουν στα γυναικεία περιοδικά;
ΑπάντησηΔιαγραφήσκέφτομαι πού να πέσω...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Sraosha
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικόν!
_ _ _ _ _ _ _
@ katabran
Στον εαυτό σας πρώτα και κύρια. Στον εαυτό σας!
Όπως λέει και ένα τραγούδι "δεν ζει καλά αυτός που δάκρυα προλαβαίνει."
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το κεφάλαιο δεν έχεις να μας πεις τίποτα; Τι έγινε, ξεβαρβάρεψε μέσα σε δυο μέρες;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Θα πάω κι'ας μου βγει και σε κακό", που τραγουδούσε και ο αείμνηστος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολος-ξεδύσκολος, μια χαρά τα γράφεις. Και παρήγορα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Άσχετο; Δεν ξέρω. Ωστόσο, όλοι όσοι γνωρίζω, και δεν είναι και λίγοι, ζωή να 'χουν, άνθρωποι δύσκολοι μού φαίνονται -συμπεριλαμβανομένης εμού. Γκαντεμιά ή είναι τέτοιο το εν γένει ύφασμά μας; Θα το ψάξω.
@couldi: Δεν ξέρω αν είναι μετάβαση, σαν μια ακόμα ενηλικίωση το νιώθω όλο αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφή@katabran: προς τα πάνω: "Der Fall nach oben", που είπε κι ο Γκαίτε. Αλλιώς, μόνον εκεί που βλέπετε, μη χτυπήσετε στα ρηχά.
@Ράκο Κουρελάριο: ευχαριστώ.
@Χαμένο Επεισόδιο: και τα δάκρυα απαραίτητα είναι.
@Old Boy: Μου αρέσουν τα ερωτικά τραγούδια που αντιδιαστέλλουν τη βαρβαρότητα γύρω από τους εραστές, τη φρίκη ενός κόσμου που σε αφανίζει κι ούτε που χαμπαριάζει, την ήττα των αδύναμων με το περβόλι που ανθίζει μέσα στους εραστές, τη μοιραίως προσωρινή χαρά (αν μη τι άλλο, θα τους βρει ο θάνατος), τη χαρά να μην ξέρεις πού πας. Λ.χ. στο Venceremos του Άσιμου. Εγώ που δε σκαμπάζω να γράψω τραγούδια και ποίηση, είπα να πω για το μεν την Κυριακή, για το δε την Πέμπτη.
@karagiozaki: Και έτσι, καμμιά φορά.
@Ανώνυμο: Οι ωραίοι άνθρωποι είναι δύσκολοι. Έτσι, να παρηγοριόμαστε κι εμείς... :-)
Πάντα να προσπαθείς. Πάντα να αποτυγχάνεις. Δεν πειράζει. Να προσπαθείς ξανά Ν’ αποτυγχάνεις ξανά. Ν’αποτύχεις καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(S.Beckett)
γνωστό και μη εξαιρετέο
βέβαια η βουτιά έχει πάντα ένα ρίσκο, αλλά σε ανταμείβει αντίστοιχα
Ως ενηλικίωση ε? Ώστε μία "κατά λάθος" διαδικασία το να τα ξεπερνάς... Εδώ θα συμφωνήσω. Πρόβλημα υπάρχει ότι σκέφτεσαι πώς να λύνεται. Ζευγάρια είν' αυτά. Βέβαια, περάστε και πάλι σε Μαρξς, Καστοριάδηδες, Πλάτωνες και το μπέρδεμα θα επανεμφανιστεί ίσως, το λέω μήπως και βγάλετε μια καλύτερη άκρη και βοηθηθεί και κάποιος άλλος. Ενηλικιωθεί*
ΑπάντησηΔιαγραφή@roubinakiM: αυτό του Μπέκετ το έχω σε κάρτα κρεμασμένη σε περίποτη θέση... Fail better.
ΑπάντησηΔιαγραφή@couldi: είμαι λίγο τη νοοτροπίας ότι όσα και να ξέρεις, "όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά", αν δεν έρθει η ώρα για κάτι, δε θα γίνει. Ξέρω, απογοήτευση. Αλλά σε αυτά κρίνω εξ ιδίων παντα.
Βεβαίως, όταν έρθει η ώρα...