Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Cyprus meze


στον Τάλω (εικονιζόμενο) ντεπασσέ αφηγητή και πολυπράγμονα μάστορα ζεύξεων

Ο λόγος για τον οποίο ασχολούμαι με το Κυπριακό (αυτό είναι το έβδομο ποστ μέσα σε τριάμισυ χρόνια) είναι ο τραγελαφικός χαρακτήρας του. Θυμίζει σε πολλά το σενάριο της ταινίας Carlton-Browne of the F.O. (και καθόλου τυχαία): οι σκηνές μάλιστα όπου συζητιέται στα Ηνωμένα Έθνη η περίπτωση της διχοτόμησης (γκουχ) της νήσου Γκαϊλάρντια είναι βγαλμένες μέσα από τη ζωή και με έχουν σημαδέψει (την ταινία την είδα όταν ήμουν 13 και ξαναβρήκα πληροφορίες γι' αυτήν μόλις απόψε). Φυσικά, αντίθετα με τη μακεδονική οπερέτα, τουλάχιστον στη μετά το 1992 μορφή της, το Κυπριακό έχει γίνει αφορμή πραγματικού πόνου, απώλειας και δυστυχίας, καταστροφής, θανάτου, ψυχολογικών τραυμάτων.

Ο δεύτερος λόγος που ασχολούμαι ακόμα είναι ότι, κατά βάθος, είναι ένα πρόβλημα πολύ πιο ξεκάθαρο κι ευκολοεπίλυτο από άλλα πολυπλοκότερα -- τα οποία, αν δεν έχουνε διευθετηθεί τελείως, τουλάχιστον βρίσκονται σε μια πορεία επίλυσης και σε θεσμικές διαδικασίες κατά τις οποίες οι "εχθροί" εκόντες-άκοντες συνεργάζονται και συγκυβερνούν. Δειγματοληπτικά αναφέρω την Ανατολική Τιμόρ, τον Λίβανο και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. "Μα θα κάνουμε την Κύπρο Λίβανο;" Όχι, άλλωστε δε γίνεται. Όπως έλεγε ο Τσόμσκυς στην προπέρσινη επίσκεψή του στην Κύπρο: "Εκεί είναι πραγματικά δύσκολα τα πράγματα: έχουν 12 πλευρές κι όλες τρώγονται μεταξύ τους -- εδώ οι πλευρές είναι μόνο δύο." Δείτε τα κι εδώ, κάτω από την επικεφαλίδα "Menelaos Hadjicostis interviews Noam Chomsky" (και να μην ακούω γελάκια στη γαλαρία με τα σχόλια του κου Χατζηκωστή, γάιδαροι, ε γάιδαροι!).

Ο τρίτος λόγος είναι επικαιρικός. Οι διαπραγματεύσεις, που αυτή τη φορά ξεκίνησαν από τα ουσιώδη, το πολίτευμα δηλαδή, μάλλον κόλλησαν. Κανονικά όμως. Οι Τουρκοκύπριοι ζητούν ισχυρά συνιστώντα κρατίδια (σε βαθμό παραλογισμού) και χαλαρή κεντρική κυβέρνηση. Οι Ελληνοκύπριοι θέλουν ισχυρή κεντρική κυβέρνηση.

Το πρώτο ζήτημα είναι ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν ξέρουν γιατί θέλουν ισχυρή κεντρική κυβέρνηση: σε ένα ομοσπονδιακό σύστημα με δύο νομοθετικά σώματα (ένα 50-50 κι ένα 70-30 με πιθανές ενίσχυμενες πλειοψηφίες), ισχυρή κεντρική κυβέρνηση σημαίνει ότι οι Τουρκοκύπριοι θα έχουνε λόγο σε ένα σωρό ζητήματα τα οποία (κατά βάση) θα αφορούν τους Ελληνοκύπριους...

Το δεύτερο ζήτημα έχει να κάνει με το ότι, από τη στιγμή που βάλαμε το Σχέδιο Ανάν στο κιβούρι (ευτυχώς πρόλαβα να κατεβάσω και να σώσω όλα τα έγγραφα από το σάιτ που είχανε φτιάξει τα Ηνωμένα Έθνη προτού τα εξαφανίσουνε -- άμα τα θέλετε, πείτε), το οποίο προέβλεπε ισχυρή κεντρική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, οι Τουρκοκύπριοι μπορούνε τώρα να ζητάνε ό,τι θένε. Το δικαίωμα στην απόσχιση δε θα το έχουν (όπως ξεκαθάρισε η ΕΕ στους νταβραντισμένους Φλαμανδούς: "άμα θέλετε κράτος, θα πρέπει να κάνετε εκ νέου αίτηση για ένταξη στην Ένωση"), οπότε τώρα ό,τι κληρώσει γι' αυτούς, πριν (επαν)ενταχθούν στο κοινό κράτος.

Η ειρωνεία είναι ότι επί του προηγούμενου Τουρμάρχη της Κύπρου, του βραχνού δακρυροούντος και Μεγάλου Πατριώτη, είχε τρελή πέραση "το δόγμα πως μόνο μία παρελκυστική πολιτική (βλέπε τακτική Ντενκτάς) θα τελεσφορούσε, και μάλιστα στη μετά την ένταξη εποχή. Ο [θε-μου-σχώρα-με] είχε δηλώσει πως πολλές ευκαιρίες για λύση θα εμφανίζονταν, και πριν τις 17 Δεκεμβρίου 2004. Όταν του το υπενθύμισαν (μετά τις 17 Δεκεμβρίου 2004), αρνήθηκε πως είχε ποτέ δηλώσει κάτι τέτοιο. Εάν αντέχετε, δείτε και το δακρύβρεχτο διάγγελμά του εν προκειμένω και σχηματίστε εσείς γνώμη".

Νομίζω ότι πλέον οι συνθήκες καταδεικνύουν αυτό που φοβούνται έκτοτε πολλοί: ότι οποιαδήποτε λύση από το Σχέδιο Ανάν και μετά, έστω κι έτσι όπως είχε καταντήσει από την άρνηση του Τουρμάρχη να το διαπραγματευτεί, θα είναι σαφώς δυσμενέστερή του. Βεβαίως, ο Χριστόφιας δε φαίνεται να τον συμμερίστηκε ποτέ αυτόν τον φόβο. Τώρα έχει εντολή και την ευκαιρία να μας βγάλει ψεύτες. Η Παναγιά κι η Ουμ-Χαράμ να δώσουν. Αμήν.

GatheRate

5 σχόλια:

  1. Σας ευχαριστώ για την αφιέρωση! βρίσκω και αφορμή να σας θυμίσω μια δέσμευσή σας περί του γιατί ο Πέρρυ ο Άντερσον έχει άδικο περιγράφοντας την ιστορία του Κυπριακού. "Δέσμευση"... σχήμα λόγου: όταν βρεις χρόνο, απλά υπενθυμίζω γιατί ξεχάστηκε
    *Και* στον Λίβανο *και* στην Βοσνία σημειώνω μπορεί να μην υπήρχαν "καλοί" υπήρχαν όμως μερικοί πιο κακοί από τους άλλους (στο Τιμόρ ήταν σχεδόν χολιγουντιανά μανιχαϊστική μάχη καλού και κακού αντιθέτως)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κοίτα, χρόνο να ασχοληθώ δεν έχω.

    Συνοπτικά: η σκοπιά του Άντερσον είναι πολύ περιορισμένη. Έχει φτιάξει ένα αφήγημα (χμ) στο οποίο ο Μακάριος είναι ο καλός πατριώτης / σοσιαλιστής (όπως περίπου και οι κυβερνήσεις των Εργατικών στη Βρετανία), η ΕΟΚΑ μια αντιαποικιακή αντιστασιακή οργάνωση, οι κυβερνήσεις των Συντηρητικών ο διάολος μεταμορφωμένος, η Ελλάδα μια επιλήσμων των υποχρεώσεών της 'μητριά' κ.ο.κ. Βεβαίως, κάνει το καθηκον του ως βρετανός διανοούμενος προβάλλοντας τα εγκλήματα, τις μεθοδεύσεις και τον δόλο της βρετανικής πλευράς αλλά δεν είναι μόνον αυτά που συνθέτουν την εικόνα.

    Πάντως σε κάποια σημεία ο ζήλος του δημιουργεί εντυπώσεις. Π.χ. "As ethnic clashes were subsiding in early 1964, the British further concentrated the Turkish population in fortified enclaves by sabotaging the reintegration of refugees into mixed villages. Relaying them, Americans were henceforward deeply engaged in imperial meddling on the island." Εδώ μάλλον αποκαλεί 'Βρετανούς' τις δυνάμεις του ΟΗΕ που ήδη είχαν αναπτυχθεί (τρόπος του λέγειν στο νησί), πάντως λησμονεί ότι επανεγκατάσταση στο χωριό σου δεν μπορεί να γίνει εύκολα όταν ο γείτονάς σου έσφαξε τον αδερφό και τον πατέρα σου, λ.χ. Και ούτω καθεξής.

    Επί της ουσίας, ο Άντερσον προσπαθεί να ερμηνεύσει το Κυπριακό περίπου όπως κάποιοι ελληνοκύπριοι 'κεντρώοι': "οι ξένοι φταίνε για όλα".

    Αυτό όμως που φωνάζουν πολλοί εδώ και χρόνια είναι ότι είναι αδύνατο να κατανοήσουμε το Κυπριακό

    α) αν δεν αναγνωρίσουμε ευθαρσώς τα εγκλήματα και την τρομοκρατία της ελληνοκυπριακής πλευράς,

    β) αν δεν παραδεχτούμε ότι η τουρκοκυπριακή κοινότητα έπεσε αντικείμενο εκμετάλλευσης, ακριβώς επειδή στην πλειοψηφία της ήταν ιστορικά το προλεταριάτο στο νησί,

    γ) αν δεν αντιληφθούμε ότι την τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν τη 'δημιούργησαν' οι Άγγλοι, περισσότερο από όσο 'δημιούργησαν' τους Προτεστάντες στην Ιρλανδία,

    δ) αν ξεχνάμε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά έκρυβε για 3 δεκαετίες τον απορριπτισμό της πίσω από αυτόν του Ντενκτάς (θυμίζω το 1983, το 1993 και -- φυσικά -- το 2003-4). Μάλιστα κάθε φορά που λεοντάριζαν οι ελληνοκύπριοι, οι τουρκοκύπριοι προχωρούσαν ένα βήμα μακρύτερα από αυτό που τώρα πια οι ελληνοκύπριοι θεωρούν αποδεκτή λύση, ώστε σήμερα να προτείνουν γελοιότητες στις διαπραγματεύσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. O Perry είναι ενδιαφέρον παράδειγμα βρετανού (μαρξιστή) διανοούμενου, ο οποίος επιχειρεί στη σύντομη σχετικά έκταση ενός άρθρου περιοδικού να ερμηνεύσει (και να επανερμηνεύσει) την ιστορία κοινωνιών ολόκληρων. Πριν ασχοληθεί με την Κύπρο, για παράδειγμα, είχε δοκιμάσει να περικλείσει το σύνολο της μεταπολεμικής γαλλικής εμπειρίας, των δομικών προβλημάτων της οικονομίας, της κοινωνικής malaise και της γαλλικής ιστοριογραφίας στα δύο παρακάτω άρθρα - που αποτελούν παράλληλα και μια κριτική των πεπραγμένων και της νοοτροπίας των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων... Interesting reading, huge undertaking, εξ ου οι παραλείψεις, οι σχηματικότητες, τα ιδεολογήματα και οι απλουστεύσεις. Για τον ελεύθερο χρόνο σας...

    http://www.lrb.co.uk/v26/n17/ande01_.html

    http://www.lrb.co.uk/v26/n18/ande01_.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Online searches will bring up stories of people charged for insurance they
    didn't want or charged for damage are negated. This amazing clock tower contains a clock that has the effect of making the vendor renegotiate. If you lent money to paphos car hire's banks?
    Your transport can be ready and waiting for the ceremony to finish so they
    could look around it. There are several top paphos car hire companies.


    Here is my web blog: car rental paphos international airport

    ΑπάντησηΔιαγραφή