Ας τα πω συνοπτικά για όσους, σαν εμένα, είτε δεν μπορούν να διαβάζουνε πολλά, είτε κουράστηκαν από τους ποταμούς λέξεων.
Η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου:
α) με σαφή πολιτική της απόφαση έστησε το έλλειμμα σαν τοτέμ στη μέση της ελληνικής πολιτικής ζωης. Υποθέτω ότι αυτό είναι μέρος ενός γενικότερου παγκόσμιου ντου σε κάθε είδους πλούτο που δεν ελέγχουν ακόμα οι "αγορές" (αυτό που την περασμένη δεκαετία λέγαμε πολυεθνικές), αλλά δεν έχει πια σημασία. Παράλληλα,
β) με σκοπό την αποπληρωμή του χρέους αφάνισε και αφανίζει εισοδήματα μικρών και μεσαίων στρωμάτων καταδικάζοντάς τα στη φτώχεια και στην πραγματική εξαθλίωση και
γ) αλώνει Υγεία, Παιδεία και Πολιτισμό ενώ
δ) αδυνατεί να προβεί σε οποιαδήποτε ουσιώδη μεταρρύθμιση (η οποία ήταν, υποτίθεται, ο απώτερος σκοπός της κυβέρνησης) πέραν όσων ονειρεύονται νεοφιλελεύθεροι μαθητευόμενοι μάγοι και
ε) δεν έχει θίξει ούτε κατά τι τους προνομιούχους. Εντωμεταξύ
στ) χρησιμοποιεί επανειλημμένα, συντριπτικά και αδίστακτα χυδαία και φονική κατασταλτική βία μαζί με
ζ) έναν πρωτοφανή καταιγισμό προπαγάνδας ο οποίος αποσκοπεί να πείσει τον ελληνικό λαό για τη συλλογική του ευθύνη και (ακόμα πιο επικίνδυνα) στηλιτεύοντας το πολιτικό σύστημα και όχι την ποινικά κολάσιμη φιέστα άνωθεν διαφθοράς εδώ και δύο δεκαετίες (τουλάχιστον). Σε αυτό
η) έχει τη συνδρομή των προνομιούχων, πολλών συνδικαλιστών και των πολιτικών που προετοιμάζονται να αναλάβουν τα πράγματα στη διάδοχη κατάσταση (μέχρι και στην Κατοχή έτσι γινόταν).
θ) Στο μεταξύ, βεβαίως, έχει εκχωρήσει εθνική κυριαρχία στους ερασιτέχνες της Τρόικας και
ι) έχει επιδείξει μνημειώδη αδεξιότητα και αμηχανία στη διαπραγμάτευση μαζί της, χαϊδεύοντας τις τράπεζες
ια) οι οποίες κάθονται πάνω στα λεφτά που ρουφάμε από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους και τα κλωσσάνε ενώ η οικονομία ζαρώνει κι εξαχνώνεται, μαζί και οι ζωές μας.
Συνοπτικά: η ώρα της Εξέγερσης έχει προ πολλού έρθει. Δε μιλάω για αίμα: το αίμα φέρνει αίμα και το αίμα φέρνει (ακρο)δεξιούς για να μας σώσουνε: γκιλοτίνες-Ναπολέων, Εμφύλιος-δεξιά, "Ανένδοτος" (η αβελτηρία πάει βασίλειο)-Χούντα.
Μιλάω για ένα εκατομμύριο κόσμο, όχι του Μπιρσίμ για τον Αντρέα, αλλά ένα εκατομμύριο μπρελόκ (σαν αυτά που "ξεκούφαιναν ενοχλητικά" τους κομμουνιστές στην Πράγα το 1989), μιλάω για ένα εκατομμύριο ροκάνες. Ούτε αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις, ούτε τσαντήρια, ούτε πάρλες, ούτε τίποτα.
Μιλάω για ένα εκατομμύριο φωνές (όσο έχουμε ακόμα) που θα πείσουν ακόμα και τον αδίστακτο Σαμαρά (που ενδεχομένως θα ηγηθεί κάποιας επόμενης κυβέρνησης) ότι τέλειωσαν τα ψέματα, που θα αναγκάσει την επόμενη κυβέρνηση να αναστρέψει το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους που έχουνε καταφέρει οι σοσιαλιστές μας (περίπου όπως το CDU αναγκάστηκε να αναστρέψει όλες τις αντικοινωνικές, αντιλαϊκές και αυταρχικές πολιτικές του Σραίντερ στη Γερμανία -- τη Μέρκελ δεν την ψήφιζαν γιατί είναι σέξι).
Mιλάω για δίκαιες δίκες και ποινικές ευθύνες. Πόσα ΜΑΤ θα ρίξουν; Πόση λάσπη θα ρίξουν; Τα μάτια όλου του κόσμου είναι στραμμενα πάνω μας. Επιτέλους να ανατραπούν οι καραγκιοζοπαίχτες, αυτό το κωμικό τημ σκακιέρας (με τους δυο χοντρούς για πύργους): κυβερνήσεις πέφτουν για πολύ λιγότερα από όσα εγκληματικά έχουν διαπράξει αυτοί.
Εξέγερση, να τελειώνουμε. Κι αν σπάσει και καμμιά βιτρίνα στο κέντρο, ας τη θρηνήσει η γνωστή δημοσιογραφική κλίκα: άλλωστε το ένα τέταρτο των μαγαζιών έχει κλείσει.
Μια χαρά τα λες. Μόνο που οι περισσότεροι δεν κοιμούνται. Φοβούνται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ, χειρότερα, λουφάζουν περιμένοντας και καλά να περάσει η μπόρα. Μόνο που όποιος λουφάζει μέσα σε ρεματιές τον παίρνει το ρέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά όλα αυτά, όλοι αυτό πιστεύουμε. Βλέπεις όμως κανένα να κάνει την αρχή? Ο κόσμος φοβάται, λουφάζει δεν ξέρω, το θέμα είναι πώς όλοι απλά κοιτούν και περιμένουν παράλυτοι σαν τις αλεπούδες μπροστά στα φώτα αυτοκινήτου. Το χειρότερο απ'όλα είναι πως ο κόσμος έχει πέσει σε κατάθλιψη. Νιώθει να "χάνει τα κουράγια του". Όταν το πνεύμα είναι τσακισμένο, τα γόνατα εύκολα λυγίζουν
ΑπάντησηΔιαγραφή"ένα εκατομμύριο μπρελόκ (σαν αυτά που "ξεκούφαιναν ενοχλητικά" τους κομμουνιστές στην Πράγα το 1989"
ΑπάντησηΔιαγραφή...και ακολούθησε τι;
Το ιστορικά αδιανόητο: η κατάρρευση του "Υπαρκτού Σοσιαλισμού".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσυπογράφω, που έλεγε και μια ψυχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όταν κατέρρευσε ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός, έγιναν πολλές διαδηλώσεις του 1.000.000 για να έρθει πίσω το 1988; Κι αν έγιναν, ήταν μαλάκες ή όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω κάτι τέτοιο υπόψη μου. Ίσως κάνω λάθος. Ας μας πει ο Τάλως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον δικό σου κόσμο, ενδεχομένως οι άνθρωποι να χωρίζονται σε μαλάκες και σε ανθρώπους που σκέφτονται σαν εσένα. Στον δικό μου υπάρχουν οι νεοδιοριζόμενοι των 500 ευρώ, οι νυν συνταξιούχοι των 700 ευρώ, πάρα πολλοί άνεργοι, τα ιδιωτικά νοσοκομεία ως μόνη λύση κτλ. κτλ. κτλ.
Φρονώ ότι μια μαζική ειρηνική εξέγερση είναι η μόνη λύση. Τώρα, αν έγιναν παρόμοια για το Μακεδονικό και τις ταυτότητες, εδώ ήμασταν και μπινελικώναμε.
Με δυο λόγια: άλλο ο σκοπός, άλλο τα μέσα.
Αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ότι η κατάρρευση έχει έρθει, και όταν έχεις κατάρρευση έχεις και άνεργους και φτωχούς και αδικίες και ό,τι παρόμοιο βάλει ο νους σου και δεν ξορκίζεις τίποτα απ' όλα αυτά με διαμαρτυρίες, δε πα να συμμετέχουν και τα δέκα εκατομμύρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ότι ωραία, να τους προσλάβουμε όλους και να τους δίνουμε από 1500 ευρώ (σαν νεοδιοριζόμενοι που θα είναι), μονο που σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να βρούμε γύρω στα 25 δισεκατομμύρια το χρόνο παραπάνω. Αν δεν κάνω λάθος μας όμως έχει πάει το σκατό στην κάλτσα για μία τάξη μεγάθους χαμηλότερα ποσά, κι αυτό απλά για να βγουν τα οικονομικά του υπό συζήτηση ξεφτιλισμένου μπουρδέλου στοιχειωδώς ισορροπημένα σε πρωτογενές επίπεδο, δηλαδή χωρίς καν να βάλουμε τα χρέη του στο λογαριασμό.
Δηλαδή τελικά η πρότασή σου ποια είναι; Να πούμε για το νεοδιοριζόμενο των 500 ευρώ στους Ρουμάνους των 200 ευρώ, τους Κινέζους των 100 ευρώ, τους Αφρικανούς των 20 ευρώ, να κάνουν έρανο;
Δεν υπάρχει δικός μου και δικός σου κόσμος, υπάρχει ένας κόσμος, που δεν είναι ούτε δίκαιος ούτε άδικος, είναι πέρα και πάνω απ' όλα στον πούτσο του, για πολύ χειρότερα πράγματα από το νεοδιοριζόμενο των 500 ευρώ (και ο ίδιος άλλωστε ποσώς ενδιαφέρεται για τους αναφερθέντες στην προηγούμενη παράγραφο).
Αρνούμαι να δω το πρόβλημα σαν "αν φωνάξουμε όλοι μαζί αρκετά δυνατά το λεφτόδεντρο θα καταλάβει το λάθος του και θα βρέξει δισεκατομμύρια". Γιατί τότε βλέπω τα πράγματα όπως θα τα ήθελα και όχι όπως είναι, και αυτό ούτε στο νεκροκρέββατό μου δεν πρόκειται να το κάνω.
Δεν ισχύει το There Is No Alternative. Ισχύει και παραϊσχύει όμως το There Is No Money.
Κοίτα, αν κάποιος δεν μπορεί να ζήσει με 500 ευρώ, δεν μπορεί να ζήσει. Είναι ήδη στον πάτο και η σύγκριση του με τον Κινέζο, τον Ρουμάνο και τον Αφρικάνο δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία και τελικά δεν αποδεικνύει και τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν το πάμε στο θεωρητικό, υπάρχουν λεφτόδεντρα. Μπορούμε να τυπώσουμε δραχμές ή μπορούν να αρχίσουν να τυπώνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο ευρώ. Αν αυτό θα είναι καλό ή κακό είναι προς συζήτηση, πάντως το σίγουρο είναι ότι η συζήτηση δεν εξαντλείται στην ανυπαρξία λεφτόδεντρων.
Επίσης αν βγουν τα εκατομμύρια στους δρόμους και πέσει η κυβέρνηση υπάρχει κι ένα ενδεχόμενο η εξέλιξη να μην είναι η ολοκλήρωση της κατάρρευσης αλλά η αρχή του σταματήματός της.
"αν φωνάξουμε όλοι μαζί αρκετά δυνατά το λεφτόδεντρο θα καταλάβει το λάθος του και θα βρέξει δισεκατομμύρια".
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι. Η πιθανότητα μιας γενικευμένης εξέγερσης αρκεί για να αναδείξει το πόσο υποτελής στην πολιτική είναι η οικονομία. Π.χ: οι βιομηχανίες στην Κίνα ορκίζονταν προ ετών σε όλους του νόμους της ευλογοφανούς λυσενκοϊκής σαχλαμάρας που περνιέται για κυρίαρχη σχολή οικονομικής θεωρίας τρομάρα της, και σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, πως δεν μπορούσε να ανεβάσει τα μεροκάματα πολύ, για λόγους ανταγωνιστικότητας, προσέλκυσης κεφαλαίων κτλ. 10.000 αιματηρές απεργιακές εξεγέρσεις έφτασαν για να αλλάξουν την οικονομική πραγματικότητα και να εξωθήσουν τα μεροκάματα μέχρι και 50% πάνω σε ένα χρόνο.
Το χρηματόδεντρο έχει και άλλες περίεργες ιδιότητες: όταν είναι να διαγραφούν χρέη με πολιτικό βάρος (π.χ. της μεταπολεμικής Γερμανίας) απορροφά χρέη. Όταν είναι να ξελασπωθούν τεράστιες τράπεζες στις ΗΠΑ, ή να χρηματοδοτηθούν οι Ελληνικές σε περίοδο γενικευμένων περικοπών, παράγει με κάποιο θαύμα καρπούς. Το δημόσιο χρέος δεν είναι σαν το χρέος στο μπακάλη, είναι ένα πολιτικό μέγεθος. Μόνο πολιτικά μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Στην περίπτωσή μας θα αρκούσε να προηγηθεί με διαφορά σε μια δημοσκόπηση η Αλέκα.
Αλλά κι αυτό να μη συμβεί: οι συλλογικότητες που κτίζουν τέτοιου είδους διαμαρτυρίες είναι εκείνες που δημιουργούν τις συνθήκες πολιτικής της επόμενης μέρας, να μη σου πω και της ίδιας μέρας. Η διαμαρτυρία, η συναίσθηση πως η πολιτική είναι μια καθημερινή προσωπική μάχη, είναι προϋπόθεση δημοκρατίας. Αν υπάρχει κοινωνικό πρόβλημα και πρέπει να λυθεί η λύση δεν είναι η μαζική ανάγνωση κειμένων του Χρήστου Γιανναρά, αλλά η κοινή πολιτική δράση, όσο πιο μαζικά και όσο πιο ορθολογικά γίνεται. Η πολιτική δράση παράγει ηθικοκοινωνικές μεταβολές. Όπως ανάλογες μεταβολές προς την αντίθετη κατεύθυνση παράγει η απαξίωση της εργασίας. Οπότε θέλουμε πολλή από την πρώτη για να αντισταθμίσει τον κατακλυσμό από την δεύτερη
Αντιγράφω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι. Η πιθανότητα μιας γενικευμένης εξέγερσης αρκεί για να αναδείξει το πόσο υποτελής στην πολιτική είναι η οικονομία. [...] Το δημόσιο χρέος δεν είναι σαν το χρέος στο μπακάλη, είναι ένα πολιτικό μέγεθος. Μόνο πολιτικά μπορεί να αντιμετωπιστεί. [...] οι συλλογικότητες που κτίζουν τέτοιου είδους διαμαρτυρίες είναι εκείνες που δημιουργούν τις συνθήκες πολιτικής της επόμενης μέρας, να μη σου πω και της ίδιας μέρας. Η διαμαρτυρία, η συναίσθηση πως η πολιτική είναι μια καθημερινή προσωπική μάχη, είναι προϋπόθεση δημοκρατίας. Αν υπάρχει κοινωνικό πρόβλημα και πρέπει να λυθεί η λύση δεν είναι η μαζική ανάγνωση κειμένων του Χρήστου Γιανναρά, αλλά η κοινή πολιτική δράση, όσο πιο μαζικά και όσο πιο ορθολογικά γίνεται. Η πολιτική δράση παράγει ηθικοκοινωνικές μεταβολές. Όπως ανάλογες μεταβολές προς την αντίθετη κατεύθυνση παράγει η απαξίωση της εργασίας. Οπότε θέλουμε πολλή από την πρώτη για να αντισταθμίσει τον κατακλυσμό από την δεύτερη.
I rest my case.
Τι διάολο, εδώ μέσα μπαίναμε για να ακούσουμε μουσικές, να δούμε φωτογραφίες και να ροματζάρουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξαφνικά, γέμισε το βλογ κονσερβοκούτια!
Ένα χειροκρότημα στον Τάλω κι από μένα.
Και να σημειώσω πως το ακριβές ποσό που έχει χαριστεί στις τράπεζες για να ξελασπώσουν (που ΔΕΝ θα ξελασπώσουν) δεν το ξέρει κανείς, αλλά πρέπει να πλησιάζει τα 150 δις.
Σόρυ κιόλας, να καταρρεύσουν οι τράπεζες και να ψοφήσουν οι τραπεζίτες, δεν κατάλαβα γιατί τα δικά τους λεφτά και οι δικές τους ζωές είναι σημαντικότερες από του πατέρα μου (που είναι συνταξιούχος) και της ξαδέρφης μου (που είναι άνεργη).
@Sraosha.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Και ακολούθησε τι;
-Το ιστορικά αδιανόητο: η κατάρρευση του "Υπαρκτού Σοσιαλισμού"
Ναι, η κατάρρευση και, επειδή αυτά πάνε ζευγάρι, η διαλεκτική βλέπεις, η επικράτηση του "νεοφιλελευθερισμού" και, ταυτόχρονα, η εμφάνιση πολλών από εκείνα που σήμερα σε κάνουν να εξεγείρεσαι. Και, λίγα χρόνια αργότερα, η εκλογή του Vaclav Klaus. "Η κοινή πολιτική δράση, όσο πιο μαζικά και όσο πιο ορθολογικά γίνεται", την οποία ζητάτε τόσο ο talos όσο κι εσύ, ήταν παρούσα τότε στην Τσεχοσλοβακία. Παρεμπιπτόντως, παρούσα ήταν και κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης στην Κίνα (όχι ειρηνική αλλά ορθολογικότατη, από τη σκοπιά του Μάο). Παρούσα (και ειρηνικότατη), κατά τη γνώμη μου, ήταν "η κοινή πολιτική δράση, όσο πιο μαζικά και όσο πιο ορθολογικά γίνεται" και την περίοδο 1974-1981 στην Ελλάδα.
Σημειώνω ότι οι του Civic Forum, στην Τσεχοσλοβακία, ήταν, α λα Τρόικα, ερασιτέχνες (αυτό το σημειώνω για να διαμαρτυρηθώ για την απαξίωση εκ μέρους σου του ερασιτεχνισμού).
"Φρονώ ότι μια μαζική ειρηνική εξέγερση είναι η μόνη λύση." Και είναι πιθανόν αυτό ακριβώς να συμβεί. Να είσαι όμως έτοιμος αν από την εξέγερση (ή ό,τι άλλο γίνει) προκύψει κάτι που δεν επιδίωξες. Προσωπικά θα προτιμούσα περισσότερο ελεγχόμενες λύσεις.
Τέλος, αντιγράφω τον J95: "Δεν ισχύει το There Is No Alternative, ισχύει και παραϊσχύει όμως το There Is No Money." Προσθέτω ότι ναι, η οικονομία είναι υποτελής στην πολιτική, αλλά σε πλανητικό επίπεδο (όπως κατάλαβαν επώδυνα και οι Κινέζοι) και I rest my case κι εγώ.
...οι Κινέζοι, στην τελευταία παράγραφο του σχολίου μου, θα μπορούσαν να αντικατασταθούν, επί το παραστατικότερον, με τους Αλβανούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρίν την ανοιξη της Πράγας, όμως οι ρωσσίδες δεν χρειαζόταν να γίνουν πουτάνες ή καθαρίστριες για να επιβιώσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συμφωνώ καθόλου με αυτά που γράφεις. Για την Γερμανία έχεις άγνοια του τι έγινε πραγματικά με την Ατζέντα 2010, ένα σύνολο πολιτικών εμπνευσμένων κατά κόρων απο τον καγγελάριο Σρέντερ που επέτρεψε στη Γερμανία να έχει την στα8ερότερη οικονομία αυτή την στιγμή.
Για τις τράπεζες ομολογώ ότι ταυτίζομαι με την άποψη σου, ωστόσο θα πρέπει να γίνει μια διεθνής κίνηση για να μπούν κανόνες.
Από κει και πέρα νομίζω λείπει παντελώς η αυτοκριτική στο τί ως λαός κάναμε λάθος όλες αυτές τις δεκαετίες, το να ρίχνουμε όλο το φταίξιμο στον Παπανδρέου ή γενικά τους πολιτικούς είναι τουλάχιστον ανόητο και λαικισμός.
Γιάννης Μ.
@J95: Έχω να προτείνω κάτι σε σχέση με το ε) και ια) -- τα οριζόντια χαράτσια δεν λύνουν κανένα πρόβλημα (τα έσοδα του κράτους πέφτουν κτλ) και είναι ειδεχθή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με τον πούτσο του καθενός, όπως μάς δίδαξε η προηγούμενη δεκαετία, κανενός ο πούτσος δε χωράει να γραφτούνε τόσα πολλά όταν απειλούνται τα αρχίδια του (για να συνεχίσω την καραμπελάτη μεταφορά σου): θυμήσου λ.χ. πώς εγκατέλειψε η Nike τα sweatshops όταν τα παπουτσάκια τους έμεναν απούλητα στα ράφια. Θυμήσου τις μεγάλες συμφορές που θα έβρισκαν την Ισλανδία, κτλ.
@krot: Αυτό που δεν καταλαβαίνεις δεν το καταλαβαίνει κανείς πια, κι αρχίσανε τα occupy.
@kukuzelis: κι εγώ ερασιτέχνης είμαι. Και οι επαναστάτες (εγώ καμμία σχέση, ο κομπιουτεράς Ροβεσπιέρος είπε πολύ εύστοχα "σιγά τον Τζένγκις Χαν" στο μπαζ) ωφείλουν να είναι ερασιτέχνες. Ερασιτέχνες διεθνείς τοκογλύφοι όμως, τς, κακό πράμα. Πολύ κακό. Μία ωραιότατη ελεγχόμενη λύση είναι να πέσει η κυβέρνηση. Όχι γιατί, όπως κάποιοι καημένοι στο μπαζ μού προσάπτουν, γιατί θα γίνουν όλα όπως πριν. Εγώ ΔΕ θέλω να γίνουν όλα όπως πριν -- όρα δ), ε), η) και ια) άνωθι. Θέλω να γίνει οικονομία, θέλω να μη μας εκβιάζουν οι συμβασιούχοι, θέλω να μην πουλιόμαστε στους εξοπλισμούς, θέλω να μην παίρνει ο συνταξιούχος της ΔΕΗ 3500 σύνταξη, θέλω όοολα αυτά που κουβεντιάζω και λέω και ξαναλέω εδώ και 6 χρόνια εδώ μέσα. Πλέον όμως έχουμε κάτι άλλο, με ασυλλόγιστες περικοπές, χαράτσια, ανεργία, κατάρρευση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, ξεχαρβάλωμα εργασιακών σχέσεων κτλ. Όλα αυτά θα έπρεπε να είναι αυτονόητα αλλά, βλέποντας και τις ανοησίες στο μπαζ, μάλλον δεν είναι. Και μιλάμε για λεφτόδεντρα και κουταμάρες και συλλογικές ευθύνες.
@Γιάννη Μ. To CDU έκανε αυτά που το SPD έταζε και δεν έκανε, αυτό ξέρω. Ίσως κάνω λάθος. Όσο για τις ρωσίδες, δεν τους έφτιαξε δημοκρατία (που ακόμα δεν έχουν) αλλά το καθηκάκι που λεγόταν Γέλτσιν ο Κλεπτοκράτης.
"εννοώ: δεν τους έφταιξε η δημοκρατία"
ΑπάντησηΔιαγραφή@Sraosha.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ που με παρακίνησες να το ψάξω.
Agenda 2010, μια σειρά μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν το 2003 και, αν κατάλαβα καλά, τις σχεδίασε και τις εφάρμοσε η κυβέρνηση Schröder [του SDP]. Ίσως αυτές να είναι μια από τις αιτίες (ίσως Η αιτία) που σήμερα "οι ώρες εργασίας και η ποιότητα εργασιακών συνθηκών των γερμανών [εργατών να] είναι όνειρο άπιαστο εδώ [στην Ελλάδα]", όπως, εύστοχα, σημείωσε ο talos στο μπαζ.
The Agenda 2010 is a series of reforms planned and executed by the German government which are aimed at reforming the German social system and labour market. The declared aim of Agenda 2010 is to improve economic growth and thus reduce unemployment.
[...]
Politicians, industrial leaders, trade unions, media and population alike justifiably consider the Agenda 2010 [...] as the largest cut into the German system of social security since World War II.
[...]
[...] both the conservative and economically liberal parliamentary parties such as the CDU, the CSU, and the FDP strongly supported Agenda 2010 as it implemented their long-time demands, there was a strong upheaval in Schröder's own social democratic party.
[...]
The immediate aftermath of the Agenda 2010 reforms was rather negative as unemployment soared to over 5.2 million people in February 2005 and Schröder called German companies "lazy" for failing to hire more workers. Beginning in 2005, however, unemployment figures have been falling and, in May 2007, unemployment was at 3.8 million people, a 5½ year low. The apparent success of Agenda 2010 in reducing unemployment in Germany has been cited in the debate over extending long-term unemployment insurance benefits in the United States.
Αν θυμάμαι καλά στη Γερμανία έγινε τότε μεγάλος σαματάς.
...χάρη σε σένα έμαθα και κάτι που δεν ήξερα: "There were no strikes against Agenda 2010 as the German constitution prohibits politically motivated strikes [...]" Μπα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γερμανία έχει καλύτερες εργασιακές σχέσεις και ώρες *παρά* την Agenda 2010 του μετέπειτα υπαλλήλου της Gazprom. Όπως ήταν φυσικό οι μεταρρυθμίσεις αυτές έκαναν την Γερμανία μια πιο άνιση χώρα, με περισσότερους φτωχούς και ήταν το σημείο καμπής που επιδείνωσε τις οικονομικές ισορροπίες στην Ευρωζώνη λειτουργώντας σαν εξαγωγεας ανεργίας. Αυτό είναι κάτι που θα τους έρθει στο κεφάλι οσονούπω και εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν οι ώρες εργασίες και οι συνθήκες είναι καλύτερες στη Γερμανία *ακόμα και μετά αυτή την βαρβαρότητα* των ντεμέκ σοσιαλδημοκρατών οφείλεται στο ότι εδώ ήταν απαράδεκτες και πλέον βαίνουν προς το τριτοκοσμικές, όχι μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά.
@talos. OK :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως καταλαβαίνεις επίτηδες έγραψα ό,τι έγραψα για να σε πειράξω.
Σ' ευχαριστώ πολύ για το λινκ.
Να δώσω , αν μου επιτρέπετε , δίκιο στο J 95. Ότι η πολιτική (πρέπει να ) έχει το προβάδισμα έναντι της οικονομίας και , συνεπώς , ότι υφίστανται ΚΑΤΑΡΧΗΝ περιθώρια πολιτικής λύσης στο ζήτημα του χρέους είναι δεδομένο και μάλιστα παραδεκτό και αποδεκτό τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τους δανειστές μας. Εξού και η συμφωνία της 21ης Ιουλίου σχετικά με κούρεμα της τάξης του 21%. Εξού και η κυοφορούμενη λύση της περικοπής χρέους κατά μεγαλύτερο ποσοστό. Παρενθετικά , το ζήτημα του χρέους δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα της Ελλάδος και ως εκ τούτου ακόμη και τυχόν εξαφάνισή του ΔΕΝ μας απαλλάσσει από την προσπάθεια εξυγίανσης της οικονομίας. Εξάλλου , ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω : το ζήτημα του χρέους είναι καταρχήν οικονομικής τάξης. Το αν θα τύχει πολιτικής λύσης , εναπόκειται στους δανειστές . Οι οποίοι θα μετρήσουν , κατά πόσο φτιάχνουμε τα οικονομικά μας , ώστε να τους πληρώσουμε τα έστω κατόπιν πολιτικής λύσης πετσοκομμένα χρέη μας. Αντιθέτως , το αν καίγεται η Αθήνα ή αν εκατομμύρια φωνάζουν στους δρόμους θα μπορούσε ίσως να ρίξει την ημιθανή κυβέρνηση , αλλά δεν μμπορώ να καταλάβω πώς θα πειθανάγκαζε τους δανειστές μας σε μια πολιτική λύση ως προς το ζήτημα του χρέους . Το πιο πιθανό αποτέλεσμα μιας γενικευμένης εξέγερσης είναι η εγκατάλειψή μας στην τύχη μας . Με το ίδιο χρέος και πάντως , σε περίπτωση άρνησης πληρωμής του, με το σίγουρα χειρότερο υποκατάστατό του , αυτό της πολύχρονης αδυναμίας εξωτερικού δανεισμού. Με τα ίδια ελλείματα. Με την ίδια ανάπηρη οικονομία . Με κατακόρυφη μείωση μισθών και συντάξεων. Με αναγκαστική συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους . Με , με , με ... Κλείνοντας , δηλ. , συμπολίτες μου , τι προτείνετε ? Να υπηρετήσουμε τις φαντασιώσεις του Αλέξη και της Αλέκας , προσβλέποντας σε μια θαυματουργή( πολιτική μεν αλλά χωρίς καμία εγγύηση υπέρ των δανειστών) διαγραφή του χρέους?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια σημείωση μόνο για τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες το πλήθος κατέρχεται στο δρόμο με την προοπτική να πετύχει πολιτικές / κοινωνικές μεταβολές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα εκατομμύριο κόσμος δεν κατεβαίνει στο δρόμο για πικνίκ. Κατεβαίνει υπό το κράτος μιας δυναμικής. Στην ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κομματικός ή άλλος σχηματισμός που να μπορεί να την εμπνεύσει. Μπορεί βέβαια να προκύψει αυθόρμητα υπό το κράτος του θυμικού: της ασυγκράτητης οργής ή του ασυγκράτητου πανικού - μια περίπτωση ασύντακτης, ξαφνικής χρεοκοπίας θα τα συνδύαζε και τα δύο, για παράδειγμα. Σε αυτή την περίπτωση φοβάμαι όμως ότι μαζί με την όποια κυβέρνηση θα έπεφτε θύμα όλο το πολιτικό σύστημα, ενδεχομένως και το πολίτευμα.
Θεωρώ ότι προϋπόθεση ώστε το σενάριο της πολιτικής αλλαγής που θα ήθελες να εξελιχθεί αισιόδοξα είναι ο σχηματισμός ενός κινήματος. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι με ροκάνες δεν οργανώνονται μέσω Facebook (ή αν οργανωθούν μέσω Facebook έχουν την τύχη των Αγανακτισμένων - ευάλωτοι στις κάθε λογής οργανωμένες μειοψηφίες και τις δικές τους ιδεοληψίες που ταυτίζουν την άμεση δημοκρατία με την ισηγορία και μόνο). Κυοφορείται τέτοιο κίνημα κάπου ανάμεσά μας, εδώ, στην Ευρώπη, στο Αμερικα; Δεν ξέρω. Το βέβαιο είναι ότι το συντεταγμένο πλήθος έχει στόχους - καλούς, κακούς, επιτεύξιμους ή μη. Το ασύντακτο πλήθος είναι απρόβλεπτο.
Και δεν θυμάμαι ποιος διάολο ποιητής έλεγε "μην περιμένετε και πολλά από το τέλος του κόσμου"...
Δίκιο έχεις. Τέρμα οι ροκάνες και οι κατσαρόλες και τα μπρελόκ. Δες κι αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=otXgD_EMMLM
ΑπάντησηΔιαγραφή