Μεγάλωσα στου Γκύζη και οι Κυψελιώτες, από τους οποίους μας χώριζε η Ευελπίδων, ήτανε πάντα οι εχθροί μας στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, τα "παλιόπαιδα". Ήδη από παιδί θυμόμουν τη Φωκίωνος σαν εντυπωσιακό όνειρο όμως, ενώ από το Γυμνάσιο άρχισα να κυκλοφορώ μόνος μου σιγά-σιγά στην Κυψέλη: είχα έναν θείο στην Κερκύρας, μια ξαδέρφη πιο πέρα.
Η πρώτη μου αγάπη ήταν Κυψελιώτισσα. Θυμάμαι ότι μια μέρα βρέθηκα μαζί της στην πλατεία Αγίου Γεωργίου κι εντυπωσιάστηκα, νομίζω ήταν η πρώτη φορά που αγάπησα τοπίο της Αθήνας.
όποιος έχει μια παιδική ανάμνηση έστω και σε ένα δρόμο από αυτούς μόνο αγάπη μπορεί να νιώσει. και θλίψη. Συγχαρητήρια στους δημιουργούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλωσα στου Γκύζη και οι Κυψελιώτες, από τους οποίους μας χώριζε η Ευελπίδων, ήτανε πάντα οι εχθροί μας στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, τα "παλιόπαιδα". Ήδη από παιδί θυμόμουν τη Φωκίωνος σαν εντυπωσιακό όνειρο όμως, ενώ από το Γυμνάσιο άρχισα να κυκλοφορώ μόνος μου σιγά-σιγά στην Κυψέλη: είχα έναν θείο στην Κερκύρας, μια ξαδέρφη πιο πέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρώτη μου αγάπη ήταν Κυψελιώτισσα. Θυμάμαι ότι μια μέρα βρέθηκα μαζί της στην πλατεία Αγίου Γεωργίου κι εντυπωσιάστηκα, νομίζω ήταν η πρώτη φορά που αγάπησα τοπίο της Αθήνας.
Μετά διάβασα Βακαλόπουλο...
Είστε για ένα μπιλιάρδο στο "γέρο";
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμερικάνικο.
Τι; δεν υπάρχει πιά ο "γέρος";
.....
Πολλά δεν υπάρχουν πια, αλλά καινούργια πράγματα γίνονται. Η Κυψέλη είναι ζωντανή. Ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή