Απομακρυνόμαστε χρονολογικά και ψυχολογικά από τη Νύχτα του Αγίου Νικολάου και την εξέγερση που επακολούθησε. Μια εξέγερση με χαρακτηριστικά Παρισινής Κομμούνας, που δηλαδή περιείχε μπάχαλα, οργή, πολιτικές αρχές, βαρβαρότητα, διαμαρτυρία και κρατικό δόλο και βία -- όλα σε συγκρίσιμες μεταξύ τους δόσεις, μέσα σε μια πόλη που θύμιζε λίγο τη Βαρκελώνη του 1938, μετατράπηκε ταχύτατα στα μάτια της κοινής γνώμης σε θεομηνία. Μια θεομηνία βεβαίως λιγουλάκι 'ετεροκατευθυνόμενη' (αν ξέρετε τι ακριβώς σημαίνει αυτός ο όρος πείτε μου κι εμένα), κάπως σαν τις πυρκαγιές του 2007. Κι αυτό το κατάφερε η πιο ανίκανη μεταπολεμική κυβέρνηση -- τουλάχιστον μέχρι να γίνει ο ΓΑΠ Β' πρωθυπουργός -- μοιράζοντας αποζημιώσεις, ελαφρύνσεις, άτοκα δάνεια κι άλλα αγιοβασιλιάτικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου