Λίγες βδομάδες αφού μου δάνεισε το βιβλίο πήγαμε και είδαμε τη Diva του Μπενέξ. Την έβλεπα για δεύτερη φορά και εμένα μου ξανάρεσε, τότε, της Ειρήνης καθόλου.
Μετά από μια βδομάδα είδαμε τη Μικρή Βέρα, που είχε κάνει πάταγο τότε καθώς τα καλόπαιδα της Ευρώπης ανακαλύπταμε όψιμα το δουλεμπόριο που οι φιλάνθρωποι φιλελεύθεροι θα ονόμαζαν "τράφικινγκ". Εκείνης της άρεσε, εμένα με φρίκαρε βαθιά.
Μετά, αφού συζητήσαμε την ταινία και την άγνωστη τότε Ρωσία, είπαμε να πάει ο καθένας σπίτι του. Με ρώτησε λοιπόν:
"Διάβασες τον Ντοστογιέφσκι;"
"Δεν μου πολυαρέσει, ρε Ειρήνη."
"Α δεν έχεις δίκιο..."
"Άσε που αυτά τα αιμομικτικά μανούλα και τα μανίτσα που αποκαλεί ο τύπος την γκόμενά του με ενοχλούν -- πολύ ανωμαλία ρε συ."
"Ενώ, αν το σκεφτείς, το μωρό μου είναι νορμάλ;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου