Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

123

Ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση της xilaren, ακολουθώντας τις οδηγίες της helion.

1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή

Όπως εξήγησα στην xilaren, δεν έχω βιβλία εδώ μέσα. Πήγα λοιπόν μέσα στη βιβλιοθήκη. Μυθοπλασίες του Μπόρχες, μετάφραση Αχ. Κυριακίδη, εκδόσεις Ύψιλον.

2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη και

Ο Χλάντικ είχε περάσει τα σαράντα. Αν εξαιρέσεις μερικές φιλίες και πολλές συνήθειες, η ζωή του όλη ήταν η προβληματική άσκηση της λογοτεχνίας· όπως όλοι οι συγγραφείς, μετρούσε τις αρετές των άλλων με βάση τα ολοκληρωμένα έργα τους, και ζητούσε από τους άλλους να τον μετρούν με βάση αυτά που οραματιζόταν ή σχεδίαζε.

Ήμουν εξαιρετικά γουρλής, αφού αυτό είναι από την καρδιά του διηγήματος Το μυστικό θαύμα, ενός από τα αγαπημένα μου.

5. βρίσκουμε άλλους πέντε ατυχείς να τους πασάρουμε το παιχνίδι

Κανέναν, είμαι φιλεύσπλαγχνος. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως τον Ολντ Μπόυ, αν δεν τον έχουνε καρφώσει άλλοι.



Δεύτερο meme, από εδώ (4 Μαρτίου):

Λοιπόν, η γκρουπάρα μας με την αλμπουμάρα της:

Τα κομμάτια:

1. One-name study
2. Avilla, Missouri
3. John Barker
4. WRA
5. Matchpot
6. Odžaci
7. The Dotty Mack Show
8. Omen III: The Final Conflict
9. Williamson Act
10. Convex optimization
11. Canal 2

Μπόνους τρακ:

12. Radio10

Λοιπόν, ελπίζω να τελειώσαμε με τις εκδικήσεις και τα αντίποινα. Τσάο.

GatheRate

2 σχόλια:

  1. Με την ελπίδα να μην έχει παραγραφεί η πρόσκληση, απαντώ όπως και στον Άρη Δαβαράκη (εκείνου που τον διαβάζω του απάντησα εγκαίρως):
    «But I think he was moving now. Tony Blair had been working on the devolution agreement and he said he was adamant he was going to make clear his view there should be no tax rise, there should certainly be a referendum and it should be made clear that Westminster was the ultimate constitutional authority - power devolded is power retained. George Robertson’s reaction was not dissimilar to Donald Dewar’s, that yet again again Tony Blair was provoking unnecessary fights, though when you got onto the substance of the arguments, they were not far apart».
    Από το «Τhe Blair Years» (αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Αlastair Campbell).

    ΑπάντησηΔιαγραφή