Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

Θαρρώ πεινώ, μα εγώ διψώ, μα δε διψώ: νυστάζω

Τι θαυμάσιος μήνας! Παρότι δεν έπεσε στάλα βροχή εδώ κάτω, ερωτικά υπήρξε πολύ ανοιξιάτικος ("αυτή η άνοιξη μπορεί να κρατήσει για πάντα", που έλεγαν και οι έρμοι οι Τσέχοι το 1968, για άλλους λόγους βεβαίως). Παρότι δούλεψα σα σκυλί, δεν αποπεράτωσα ούτε κλάσμα όσων με κοιτάνε κατάματα από τη λίστα με τα κρίματα, αντίγραφα της οποίας έχω παντού (πώς είναι στο 'Εργαστήριο του δόκτορος Μαμπούζε Καλγκάρι', όπου ο Μαμπούζε έχει γεμίσει το κελί του τρελάδικου σημειώσεις; κάπως έτσι). Όμως εδώ γράψαμε μπόλικα (τρία ποστ ο Ρακάσα, παρακαλώ): τι σινεμά, τι αγιογραφίες, τι πόρνοι, τι θέατρο, τι αυτοσαρκασμός, τι μακεδονομαχίες, τι επέτειοι, τι meme... Ας αφήσουμε λοιπόν τον Μάρτιο με ένα γλυκό τραγουδάκι, το οποίο μού έχει κολλήσει αντικαθιστώντας το προηγούμενο.

Σας δίνω λοιπόν το πανέμορφο 'Σαν την αγάπη την κρυφή', μελοποιημένα δημοτικά δίστιχα από τον Δημ. Παπαδημητρίου με την Ελ. Αρβανιτάκη. Μου έχει σφηνωθεί αρμονικά αυτή η πρώτη γεφυρούλα όπου παίζουνε μαζί κιθάρα, πιάνο και άρπα (κολπάκι που δίδαξε ο Φιλ Σπέκτορ). Δυστυχώς στη δεύτερη και στην τρίτη βάζει ο ανοικονόμητος στην ενορχήστρωση και κάτι πίφερα / σουραύλια / φλαμπούτσες και μας τα χαλάει.

*

Μπόνους: Παρότι σιχαίνομαι τον Καζαντζίδη (τα είπαμε αυτά), σας προσφέρω αυτό το τραγούδι του. Όχι όμως για καλό. Έτσι, προσοχή, μην το ανοίξετε αν

α) είσθε με τον σ. Χριστόφια (κανείς δεν παραδέχεται ότι τον ψήφισε, μα αυτό το 53% από πού βγήκε;)
β) είσθε ευαίσθητος νοσταλγός του 'αξίου της πατρίδος' (μια στιγμή να φτύσω) Γρίβα
γ) δεν ξέρετε ποιοι είναι οι παραπάνω κύριοι αλλά έχετε ευερέθιστα νεύρα
δ) δεν καταλαβαίνετε από ειρωνεία

Το αφιερώνω σε τρία αστέρια του κυπριακού μπλογκαρίσματος: Aceras Anthropophorum, Γιώργο Στρατή (που κωλοβαράει εσχάτως) και τον σατανικό Noullis.

GatheRate

8 σχόλια:

  1. Του Κώστα Βίρβου. Γνωστός στιχουργός, έχει γράψει και το παγκοσμίως άγνωστο τραγούδι Κυρ Θάνος με τον Μπιθικώτση. Μάλλον όχι εντελώς 'παγκοσμίως άγνωστο', αφού στην Κύπρο επέχει θέση ανεπίσημου εθνικού ύμνου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γέλασα πολύ με τις τελευταίες γραμμές περί Φιλ Σπέκτορ και φλαμπούτσας (;). Πάντως, άμα δεν κανεις σύνδεση με το γκρηκ παράδοσις εντ θραϊλ
    δεν υφίστασαι ως έλλην καλλιτέχνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αχ, τα αυτάκια μου με τον Καζαντζίδη μία ώρα το πρωί! κακούργε Σραόσα

    (εύγε για την αρβανιτάκη)

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο φίλος συνθέτης ΓΧ, καθ' ημάς Μπερεκέτης, είχε την καλοσύνη και την υπομονή να μου εξηγήσει ότι το Wall of Sound δεν είναι παρά η κλασσικότατη ενορχηστρωτική τεχνική της ταυτοφωνίας (unisono). Παραθέτω με μικροαλλαγές -- τυχόν παρανοήσεις, παρερμηνείες και λάθη δικά μου:

    Το να παίζουν διάφορα όργανα unisono είναι παλαιότατη τεχνική ενορχηστρωτική (η παλαιότερη, δεδομένου ότι η μόνη προ της πολυφωνίας ενορχήστρωση, ήταν να παίζουν όλα τα μελωδικά όργανα την ίδια μελωδία, ίσως σε διαφορετικές οκτάβες, προσαρμογή απαραίτητη στην έκταση καθενός από αυτά).

    Το unisono είναι μια τεχνική που αξιολογείται ως "ειδική" μέσα στα πλαίσια της πολυφωνίας.
    Όταν κάποιος συνθέτης ή ενορχηστρωτής κάνει κάτι ανάλογο, επιζητά είτε όγκο, είτε δια της συγχωνεύσεως των ηχοχρωμάτων την γένεση ενός νέου ηχοχρώματος.

    Πχ χάριν δημιουργίας όγκου βάζουμε να παίξουν unisono πρώτα και δεύτερα βιολιά και βιόλες και τσέλα. Το ηχόχρωμα, επειδή ανήκουν στην ίδια οικογένεια (έγχορδα-τοξωτά), δεν παραλλάσσει. Έχουμε όμως την αίσθηση ότι ακούμε κάτι με μεγάλη "μάζα", έστω κι αν η δυναμική είναι pianissimo.

    Αν τώρα βάλουμε να παίξουν unisono ένα φλάουτο ένα κλαρινέτο ένα όμποε, μία τρομπέτα με sordina και μία βιόλα, τότε πέρα από την αίσθηση "μάζας", δημιουργούμε από διαφορετικού ηχοχρώματος (και διαφορετικών οικογενειών) όργανα ένα νέο ηχόχρωμα.

    Βάζοντας να παίξουν unisono κιθάρα, άρπα και πιάνο, ουσιαστικά 3 διαφορετικά έγχορδα όργανα (που διαφέρουν κατά τον τρόπο πλήξης-νύξης των χορδών) παράγεται ένα ομογενοποιημένο νέο και ελκυστικό ηχόχρωμα.

    Αν σε ενδιαφέρει το θέμα, θα μπορούσες να αγοράσεις την ενορχήστρωση του Ρίμσκυ Κόρσακωφ που έχει μεταφράσει στα ελληνικά ο Πλουμπίδης και συνοδεύεται από δύο cd με τα παραδείγματα που αφορούν σε τεχνικές παιξίματος και συνδυασμούς οργάνων. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες μουσικές γνώσεις, μπορεί κάποιος να καταλάβει πολλά διαβάζοντάς το σαν ανάγνωσμα εγκυκλοπαιδικά, και μ' αυτόν τον τρόπο να ακούσει και με φρέσκο ενδιαφέρον συμφωνική μουσική. Επίσης, εξαιρετικό βιβλίο που συνοδεύεται από 5 cd είναι το ORCHESTRATION του Samuel Adler. Τα βρίσκεις αμφότερα στο βιβλιοπωλείο του ΝΑΚΑ ΠΑΠΑΓΡΗΓΟΡΙΟΥ στην ΣΤΟΑ ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ (Σταδίου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. noullis, εξαιρετικό το Obladi-Oblada της φούντας. Γέλια-γέλια-γέλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βλέπω τον Καζαντζίδη σου και αυξάνω ...με αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή