Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Κύπρος: Μνήμη και αγάπη - Με τον φακό του Sraosha IV

Προηγούμενες δόσεις:
Ι, ΙΙ, επίμετρο της ΙΙ, ΙΙΙ.

Πάμε λοιπόν.

1.
Το πρώτο χωρίς σχόλιο:



2.
Από εκεί κοντά επίσης, προσέξτε την απόδοση του ελληνικού ονόματος 'Φρειδερίκος Γκαρσία Λόρκα' με λατινικούς χαρακτήρες ('Freiderikou Gkarsia Lorka'). Όπως και στην Αθήνα.



3.
Πιο κάτω βλέπετε μια φωτογραφία του κατάλληλου μερους για να αποκτήσετε κι εσείς αυτό το λουκ 'τζίζους' που πάντα ονειρευόσασταν.
(Για να πούμε του στραβού το δίκιο, η ορθογράφηση του 'Χρήστος' με ήτα είναι ορθογραφικό ταμπού, για να μη φαίνεται το ίδιο με το 'Χριστός'. Στην Κύπρο δεν το έχουν το ταμπού αυτό.)



4.
Εδώ βλέπετε την πινακίδα του κυριλλέ εστιατορίου στην ταράτσα του κτηρίου της Τράπεζας Κύπρου στην Παλιά Λευκωσία (η Τράπεζα έχει κι ένα μαυσωλείο που δεσπόζει ενός λόφου πιο έξω). Έχει τηρηθεί η ιστοριοπρεπής ορθογράφηση με 'ph' αλλά, στο μεθύσι τους απάνω, αναδιπλασίασαν το 'ne'. Ουστ, νενέκοι, ε νενέκοι.



5.
Το επόμενο χρειάζεται λίγη προσοχή. Εδώ βλέπετε την πρόσοψη ψιλικατζίδικου σε κεντρικότατο δρόμο της Λευκωσίας. Λέει 'περίπτερο' γιατί έτσι λέγονται τα ψιλικά εδώ. Κάτω από τη λέξη 'περιοδικά' έχει το εξώφυλλο ενός περιοδικού. Ποιου περιοδικού; Πλησίασα μια φορά να δω και πάνω το εξώφυλλο έγραφε κάτι προστυχιές, τις οποίες όμως δεν μπορώ να αναπαραγάγω, αφού μας διαβάζει και η μαθητιώσα νεολαία. Ωστόσο συγκράτησα το όνομα του περιοδικού: 'mPink Woman'.



Με μια απλή αναζήτηση στα δίχτυα του Διαδικτύου, βρήκα το εξώφυλλο-παρωδία, όπως άλλωστε είχε κάνει και ο γραφίστας που έφτιαξε την πρόσοψη του έρμου του ψιλικατζή:

Ούτε ο γραφίστας πρόσεξε την παρωδία, ούτε ο πελάτης του, μάλλον. Πάντως, δε φαίνεται να διαμαρτυρήθηκε κανείς στον ψιλικατζή, αφού, μήνες μετά, η πρόσοψη είναι ακόμα εκεί. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι στη Λευκωσία περπατούν μόνο:
α) αλλοδαποί
β) εγώ
γ) ο γνωστός Cypriot celebrity Δημήτρης Τ.

6.
Το τελευταίο θέμα είναι λίγο κουλτουριάρικο: αυτό το σπίτι στη Λευκωσία συνοψίζει για μένα ολόκληρη την κυπριακή εμπειρία: συγκρότημα κατοικιών ντιζαϊνάτο, σχεδόν αυτό που λέμε 'αρχιτεκτονιά'. Όμως, ατσούμπαλο, αφού με τον μονοκόμματο πάνω όροφο (μάλλον του ιδιοκτήτη) μοιάζει με το Πολεμικό Μουσείο στην Αθήνα. Επίσης: δίπλα στο κάλλος και στη δημιουργική χάρη του συγκροτήματος βρίσκεται η όλο σκόνη αλάνα όπου οι περίοικοι παρκάρουν τα αμάξια τους (και η οποία σύντομα θα χτιστεί). Επίσης: τα παράθυρα δεν έχουνε πατζούρια ενώ ένα μόνο μπαλκόνι έχει τέντες, σε μια χώρα όπου ο ήλιος βαράει αλύπητα. Μου εξήγησαν ότι τα πατζούρια είναι ντεμοντέ (κι ας κρατάνε τη ζέστη έξω από το τζάμι, αντίθετα λ.χ. με τις κουρτίνες). Τέλος: το αλουμίνιο, το κούφωμα φετίχ της ελληνικής επαρχίας και της Κύπρου, δεσπόζει φυσικά, με το πρόσχημα ενός, ας πούμε, μεταμοντερνιστικού κλεισίματος ματιού (θε μου σχώρα με).

7 (μπόνους).
Αυτή μου την καλλιτεχνική φωτογραφία την ονομάζω:

"Εσωθήκεμε, κουμπάρε!"

Καλή βδομάδα.

GatheRate

5 σχόλια:

  1. Μα αφού εμείς εδώ κάτω είμαστε όλοι πλούσιοι και έχουμε τα κλιματιστικά ανοικτά στο φουλ 24/7. Τι να τα κάνουμε τα παντζούρια; Energy conservation is for poor people!

    Ούτε εγώ κατάλαβα ποιός φωστήρας αποφάσισε να καταργήσει τα παντζούρια αλλά απο την άλλη σκεπτόμενος ότι το δωμάτιο μου στο πατρικό μου - που έχει παντζούρια - μια θερμοκρασία 50 βαθμών την πιάνει το καλοκαίρι αναρωτιέμαι τελικά πόση διαφορά κάνει η παρουσία τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σούπερ! Ειδικά η φωτογραφία με το Cialis με κούφανε!
    Ε, την οικογένεια πρέπει να την προσέχουμε! Κι
    άμα έχεις πάρει Cialis μπορεί να κάτσεις από κάτω στη σκιά για μέρες!
    Άσε που ο οδηγός μάλλον για καμμιά περίεργη συνάντηση πήγε και το έκανε και βούκινο! "Κερατούκλη, είσαι και μαρτυριάρης!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. επισης μου αρεσε πολυ η αποψη σου στο the home of the brave. κλεινοντας οπου ναναι 6 χρονια στην αμερικη, οι παρατηρησεις μας συμπιπτουν εν πολλοις... τελικα με τραβαει πιο πολυ η ευρωπη και τους αφηνω, τουλαχιστον εχω ενστερνιστει την κινητικοτητα τους - ελπιζω οχι και στις σχεσεις τους! -

    Σημειωση: αυτο που γραφεις για το No county for old men ειναι περα για περα σωστο. Κι η προσεγγιση επισης του 'there will be blood' με αφησε αφωνο, μια ταινια που απο την μια ειναι ακρως αμερικανικη, απο την αλλη η αναλυση του χαρακτηρα και της εποχης ειχε μια βαθυτητα που την εχω αντιληφθει σε ελαχιστες ταινιες.

    Ομως! Να πω οτι υπαρχουν εξαιρετικοι ευρωπαιοι σκηνοθετες εν ζωη, που βγαζουν αριστουργηματα.

    Ο ρωσος Ζβυαγκιντσεβ
    Ο ουγγρος Ταρρ
    Ο νεος ρουμανικος κινηματογραφος (Μουνγκιου κλπ) -εχουν να βγουν τοσες καλες ταινιες μαζεμενες σε μια τριετια απο μια χωρα απο τη νουβελ βαγκ!)
    Οι βελγοι αδερφοι Νταρντεν
    Η σχολη των γαλλων (μετα μοντερνοι: Assayas, σκηνοθετες του νεου κυματος εν ζωη: Rivette (η τελευταια του ταινια ειναι μοναδικη!), τουλαχιστον μια του Οζον (5χ2). κλπ κλπ
    Γερμανικος κινηματογραφος + Χανεκε + Ruzowitzky (Countefeiters)

    Ο φοβερος τσεχος Σβενκμαγιερ...
    Ο ισπανος Βικτορ Ερισε

    και παει μακρυα ακομα...
    ολοι αυτοι ειναι ιδιοφυεις σκηνοθετες/δημιουργοι κι εχουν ενα πολυ συγγενικο ευρωπαικο identity...

    Δηλαδη θελω να πω οτι ειναι πολυ ενδιαφερουσα η ωριμοτητα του αμερικανικου κινηματογραφου...αλλα ο ευρωπαικος δεν ειναι ενα απολιθωμα...το αντιθετο!

    φιλικα!
    Ic

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @passenger:
    Μα αφού εμείς εδώ κάτω είμαστε όλοι πλούσιοι και έχουμε τα κλιματιστικά ανοικτά στο φουλ 24/7[...] Energy conservation is for poor people!

    Ε, μήπως είστε ο αρχιτέκτονας που μου μιλούσε για το θέμα; Χρησιμοποίησε περίπου τις ίδιες εκφράσεις.

    @hnioxos:
    Πέρα από την καταφανή και άμεσα κωμική αξία ενός σκίαστρου Cialis, μάλλον ο άνθρωπος είναι γιατρός ή φαρμακοποιός και του το έκανε δώρο η εταιρεία που το βγάζει.

    @IdentityCafe:
    Όχι κιτς, παρά ενός είδους αναγνωστική τυφλότητα. Πόσο πιθανό είναι να σου ξεφύγει το δεύτερο 'ne' και να μη διορθωθεί εδώ και έξι χρόνια; Αυτό δε το 'στάθμευσης' είναι συγκλονιστικό. Τη θες την καθαρεύουσα, ρε κουμπάρε; ε, καν' την και σωστά.

    Όσο για τις ταινίες, ναι δεν μπορεί κανείς να πει ότι δε γίνονται καλές ευρωπαϊκές ταινίες. Όμως καλές "ευρωπαϊκές" ταινίες με πνοή και όραμα γίνονται πια στη Βόρεια Αμερική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή