Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Απαξιώσεις

Πάντως, για τη γενικευμένη απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών συλλήβδην (που είναι η αιτία που έδειραν τον κακομοίρη) δε φταίει ούτε ο Συνασπισμός, ούτε τα σκάνδαλα ούτε η "βία της μεταπολίτευσης".

Φταίνε οι παντοειδείς λαϊκιστές δημαγωγοί (λ.χ. τύπου Λαζόπουλος) που εδώ και δεκαετίες βρίζουνε "τους πολιτικούς" και καλλιεργούν τον επιθεωρησάδικο λόγο εναντίον τους (πώς "μας γαμάνε", πώς "τρώνε" κττ), συνέπεια του οποίου είναι και η σικάτη εκλογική αποχή. Αλλιώς ξύλο θα έτρωγαν ο Πάγκαλος και ο Ρουσσόπουλος, όπως μου έλεγε χτες κι ένας ταξιτζής.

Είμαστε η χώρα του baby and bathwater: με αφορμή την αναγκαία εξυγίανση, εξολοθρεύονται οι εργαζόμενοι (κυριολεκτικά: να δούμε λ.χ. τι σύστημα υγείας θα έχουμε σε 5 χρονάκια). Για 30-50 λεχρίτες βάζουμε όλους τους "πολιτικούς", τους "τρακόσιους", το "μπουρδέλο τη Βουλή" κτλ. στο ίδιο καζάνι.

GatheRate

6 σχόλια:

  1. Εγκχμ, νομίζω υπάρχει μια σύγχυση αιτίου-αιτιατού. Καταρχάς, είναι παραπάνω από βέβαιο ότι ξύλο θα έτρωγε ο Πάγκαλος ή ο Ρουσόπουλος αν έβγαινε στο Σύνταγμα προχτές. Κατά δεύτερον, να μου πεις για το κοινό του Λαζόπουλου να το καταλάβω. Η κοροϊδία και η απαξίωση είναι παλιό παιχνίδι, εδώ έχουμε πορεία προς την απονομιμοποίηση -
    και εδώ είναι το ζήτημα, πως αν δηλ. υπερισχύσει το κομμάτι του κοινού του Λαζόπουλου, το κομμάτι που απαξιώνει ενώ ποτέ δεν συμμετείχε, εκεί να δεις φασισμό και Βαϊμάρη που έχουν να δουν τα μάτια μας. Γιατί ναι, φυσικά, το "όλοι ίδιοι είναι" οδηγεί με απόλυτη φυσικότητα στον φιλόσοφο-βασιλιά, τον εκλεκτό με το ευλογημένο κνούτο.

    (προσπάθησα να είμαι σαφής αλλά βιάζομαι, θα επανέλθω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επανέρχομαι λοιπόν χωρίς βιασύνη, αλλά επίσης χωρίς τόσο καθαρό μυαλό, και λέω-ότι-θέλω-να-πω-πως η απαξίωση των πολιτικών έχει επικίνδυνα σύνορα με την απαξίωση της πολιτικής. Και η απαξίωση της πολιτικής, στην πραγματικότητα, δεν είναι καθόλου πρόσφατο φαινόμενο: την αναθέσαμε (την πολιτική) στους πολιτικούς κάποιες δεκαετίες τώρα.

    (το αν έγινα πιο σαφής τώρα, συζητιέται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αν δηλ. υπερισχύσει το κομμάτι του κοινού του Λαζόπουλου, το κομμάτι που απαξιώνει ενώ ποτέ δεν συμμετείχε, εκεί να δεις φασισμό και Βαϊμάρη που έχουν να δουν τα μάτια μας. Γιατί ναι, φυσικά, το "όλοι ίδιοι είναι" οδηγεί με απόλυτη φυσικότητα στον φιλόσοφο-βασιλιά, τον εκλεκτό με το ευλογημένο κνούτο.

    Αυτό είναι για ποστάκι.

    Ας δούμε λοιπόν κάτι άλλο: τους δεσποτάδες. Ένα σώμα μη εκλεγμένων άγαμων αντρών αξιωματούχων με εκτενείς εξουσίες (με απήχηση στην καθημερινή ζωή πολύ κόσμου) που διαχειρίζονται τεράστια περιουσία (αναγκαία ή μη για τη λειτουργία της Εκκλησίας, αυτό είναι άλλο καπέλο).

    Πόσες φορές έχει ακούσει, δει ή διαβάσει κανείς μαζική, συλλήβδην σάτιρα στους δεσποτάδες; Πόσες φορές έχετε ακούσει ατάκες ότι λ.χ. όλοι οι δεσποτάδες είναι διεφθαρμένοι / άπληστοι / αρχομανείς / ολιγογράμματοι / φανατικοί; Συνήθως η σάτιρα στοχεύει έναν ή δύο εκάστοτε (όπως συμβαίνει με τους πολιτικούς σε άλλες χώρες): τώρα τον Θεσσαλονίκης, παλιότερα τον μακαρίτη τον Χριστόδουλο, τον Άγιο Πρεβέζης κτλ. Και ο κόσμος, βεβαίως-βεβαίως, τους εμπιστεύεται: αυτούς εννοούν οι περισσότεροι όταν λέν "Εκκλησία".

    Είναι καλύτεροι ως σύνολο από τους πολιτικούς μας ως σύνολο;

    Κάτι συμβαίνει εδώ, κάτι που κανείς δεν κουβεντιάζει (γιατί δεν μπορεί να είμαι ο πρώτος που το παρατήρησε).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μμμμ... Ωστόσο, δεν είμαι βέβαιος. Έχω την εντύπωση ότι και στους δεσποτάδες υπάρχει μια γενική απαξίωση που συμβαδίζει με την προσκόλληση στον "δικό μας" δεσπότη, με τον ίδιο τρόπο που η απαξίωση των πολιτικών δεν αποκλείει την προσκόλληση στον "δικό μας" βουλευτή.
    Αν έλεγες πιο καθαρά τι λες ότι συμβαίνει εδώ; :)

    (το ποστάκι που λες, το γυροφέρνω καναδυό μήνες τώρα στο μυαλό μου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κι αν υπάρχει "γενική απαξίωση" δε μεταφράζεται σε σατιρικό λόγο και σάτιρα.

    Νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει σε σχέση με τους πολιτικούς καιτην πολιτική είναι αυτό που ο Ρακάσα (που πλέον αξιώθηκε να μαζέψει τα άπαντά του στο http://rakashaz.blogspot.com/) περιγράφει ως απαξίωση του κράτους από τους πολίτες του: ένα γενικότερο, βαθύτερο και, ενδεχομένως, πολύ επικίνδυνο φαινόμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γενικεύσεις, ισοπεδώσεις, απαξιώσεις ευδοκιμούν στην Ελλάδα και επειδή αυτοί οι 30-50, 50-70,100-200, 200-250, "λεχρίτες" το γνωρίζουν χρησιμοποιούν την ίδια τακτική για να απαξιώσουν μεγάλες ομάδες πλυθησμού για τις οποίες προωθούν αλλαγές. Υπάλληλοι ΔΕΚΟ, Ολυμπιακής, εργαζόμενοι στα λιμάνια, ελεύθεροι επαγγελματίες. Μόνο για τους ιδιωτικούς υπάλληλους δεν είχαν κάτι να πουν αλλά ευτυχώς υπάρχει η ανταγωνιστηκότητα.

    Ένας από τους λόγους που ευδοκιμούν αυτές οι απαξιώσεις-γενικεύσεις-ισοπεδώσεις είναι και η απαξίωση της πολιτικής όπως γράφτηκε παραπάνω αλλά το βασικότερο ειναι ...χμμ πως να το πω;

    είμαστε ζώα (γενίκευση-απαξίωση-ισοπέδωση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή