Ο κυκλικός χρόνος

 

Ο κύκλος φέρνει τις ίδιες έννοιες κάθε φορά, τα ίδια ερεθίσματα και τις ίδιες διαθέσεις, με κανονικότητα ρολογιού. Ενός ρολογιού που κάνει τους κύκλους του από τα βυζαντινά χρόνια, αν και οι ώρες έχουνε πλέον ελαφρώς διαφορετικά ονόματα και ενώ κάπως διαφορετικοί κούκοι και τραγουδάκια σημαίνουν την κάθε ώρα.

 

Χριστούγεννα: Ξεκινούν νωρίς. Θεάνθρωπος και αγάπη. Ψώνια για δώρα και για τραπέζι. Σωτήρας και φάτνη. Τουλάχιστον χαίρονται τα παιδιά. Φορτωνόμαστε κλιματικές φαντασιώσεις βορείως των Άλπεων και πέριξ των Μεγάλων Λιμνών. Τον Άη Βασίλη, που είναι ο Άη Νικόλας, που είναι τευτονικό τελώνιο. Φαΐ. Πολύ φαΐ. Φαΐ για ανθρώπους που περπάταγαν πολύ ακόμα κι αν δεν μοχθούσαν, μέσα σε κρύα σπίτια χωρίς ψυγεία. Μια αγρυπνία χωρίς περιεχόμενο, με λαμψη και πρασινοκόκκινα στολίδια, εκτός και αν εκκλησιάζεσθε νωρίς, οπότε και κατά το ρεβεγιόν ακόμα νηστεύετε. Φωτάκια. Καμπάνες που δεν ακούγονται.

 

Την Πρωτοχρονιά έχουμε μια ανάπαυλα: χαρτοπαίγνια, μεθύσι, ξενύχτια. Μια σύντομη και κάπως στημένη αναμέτρηση με τον χρόνο, όπως στα γενέθλια. Νοσταλγία. Ελπίδα. Τετραψήφιες ευχές, η συμπύκνωση ενός χρόνου πριν κι ενός χρόνου στο μέλλον μέσα σε ώρες, σε ευχές, σε προσδοκίες, σε resolutions. Κέρμα μέσα σε κέικ που δεν θα φας, κέρμα τυχερό του οποίου ο οιωνός έχει λησμονηθεί μέσα σε μια βδομάδα το πολύ. Τσιφτετέλια σε συνοικιακά μπαρ-καφετέριες-κλαμπ.

 

Απόκριες. Μασκαρέματα και τσικνιστή κρεωφαγία σ' έναν κόσμο που το ζαμπόν είναι πιο προσιτό προσφάι από τις ελιές. Χημικοί αφροί, σερπαντίνες που ποτέ δεν ξετυλίγονται σωστά. Παρενδυσίες. Ανούσια άρματα αφελούς κ ιανώδυνης σάτιρας, στολές για να γίνεις άλλος αλλά όχι πολύ, λάτιν και ντίσκο -- μουνάτα Δόμνας Σαμίου, αν είστε του Παντείου. Πλαστικά ρόπαλα. Κάτι για Διόνυσο. Εκδηλώσεις των δήμων. Ξενογαμίες κι αρπαχτές στην Πάτρα μόνο, άντε κι αλλού.

 

Καθαρά Δευτέρα. Πολύ φαΐ. Χαρταετοί κινέζικοι κι αζύγιαστοι από τα Τζαμπο. Κακό κρασί. Λάθος θαλασσινά και υδατάνθρακες πολλοί. Ευχές για τη Σαρακοστή. Τι είναι η Σαρακοστή; Δεν έχουν αίμα τα χταπόδια.

 

Μεγάλη Τρίτη, Μεγάλη Πέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή. Μετάληψη drive through. Κατάνυξη. Πάθη. Πένθος. Νύστα και λιβάνι και καμπάνες. Κρύο υγρό. Κεριά και βαρειά λουλουδίλα, πηγμένοι καράφλες οικογενειάρχες μπανίζουν μυροφόρες με καλαθάκια. Θεία Πάθη. Σωτήριο Πάθος. Κατάνυξη ξανά κι Ορθοδοξία. Βραχεία νηστεία. Νυμφίος. Ψαλτικά μινυρίσματα, παράφωνα εγκώμια. Ελληνισμός-Παράδοση-Σταυρός που ακολουθεί η

 

Ανάσταση. Παρά πέντε μπαίνεις, στο και πέντε βγαίνεις. Σαρκί υπνώσας ως θνητός; Πάσχα! Εντόσθια, αρνιά, κατσίκια, άντερα, συκώτια, νεφρά και καρδιές, αθώα αρνάκια και κατσικάκια που δεν μυρίζουν, πέτσα που στάζει λίπα. Ξύγκι στο χώμα. Κόκκινα αυγά που δεν τρώγονται παρά σε σαλάτα. Δημοτικά και σκυλοπόπ. Νοτισμένο χώμα. Αγιάζι. Νάρκη. Τσουρέκια καουτσούκ εδώδιμο. Φορσέ χαρά. Φορσέ γλέντι. Έλληνες, Ρωμιοσύνη, Χριστός. Η πρέζα της Ανάστασης για τις ευαίσθητες ψυχές ή για κείνες που πενθούν.

 

Μετά ανάπαυλα. Μετά η ευλογημένη καθημερινότητα: μέρες που είναι Τρίτη και Σάββατο και 6 και 20 του μηνός χωρίς να είναι και κάτι άλλο. Η μεγάλη έρημος των εμποροϋπαλλήλων και των μισθωτών. Μέχρι την άδεια και το Μεγάλο Ραμαζάνι του Θέρους & των Κυκλάδων, αλλά αυτά τα είπαμε αλλού.

Πρώτη δημοσίευση στο The Greek Cloud.