Ο μεσημεριανός ύπνος όμως είναι κάτι άλλο. Τραβάς τις κουρτίνες, χαμηλώνεις ή μισοκλείνεις τα πατζούρια· κοιτάς με μισόκλειστα μάτια τον κόσμο είτε πάνω από τον ψηλό ορίζοντα των παλωμάτων που σε μονώνουν τον χειμώνα, με το φως θαμπό και λοξό να λερώνει το δωμάτιο, είτε με τις μαξιλαροθήκες να δροσίζουν την παρειά το καλοκαίρι, όταν το φως είναι κοφτερό και οι παχειές σκιές αναγκαίες. Είναι σημαντικό τα χρώματα να είναι λίγο πιο θαμπά και οι πόρτες να είναι κλειστές.
Αυτή η διάθεση λίγο πριν σε πάρει ο μεσημεριανός ύπνος, ενώ ο κόσμος κορυβαντιά κάτω από τον ήλιο ή ενώ, τον χειμώνα, ετοιμάζεται να βρεθεί σύντομα μέσα στο σκοτάδι, δημιουργεί μια πολύ συγκεκριμένη διάθεση, μια διάθεση μεταξύ ευφορίας και αποκάρωσης, ασφάλειας και παραίτησης. Βρίσκεσαι και να διαλύεσαι ταυτόχρονα μέσα στον επερχόμενο ύπνο και να βλέπεις τον μικρόκοσμο γύρω σου με καθαρότητα αλλά θαμπά φιλτραρισμένη -- με μια αλλόκοτη ευδία σχεδόν αντιφατική. Σχεδόν βλέπεις τον κόσμο γύρω σου με χοντρό κόκκο, αλλά τον βλέπεις καθαρά και με σαφή περιγράμματα.
Συνεπώς υποθέτω πως αυτός ο επιφανής πρόγονος των στάτους στον fb και των τουήτ, το Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου, είναι μάλλον προϊόν στιγμών πριν από μεσημεριανό ύπνο. Ακόμα κι αν αυτό δεν ισχύει, το βιβλίο αποδίδει τη διάθεσή τους: πριν τον μεσημεριανό ύπνο είμαστε βαρείς αλλά έτοιμοι και δεκτικοί. Πριν τη σιέστα τρέχει ο νους αλλά όχι με το φρενήρες κι εξοντωτικό σπριντ της αϋπνίας, παρά με χάρη και τέμπο δρομέα μεγάλων αποστάσεων. Το φως, το ίδιο φως που ανθρώπους σαν κι εμένα μας ξυπνάει πριν την ώρα μας τα πρωινά, γίνεται συντροφιά είτε καθώς σβήνει τον χειμώνα κι απαλαίνει, είτε με τις εγκάρσιες τομές που χαράζει στους τοίχους σε ωραίες αμβλείες γωνίες.
Είναι ωραίο κρασί ο μεσημεριανός ύπνος, γλυκόπιοτο αν και βαρύ, δίνει όνειρα εφήμερα και οράματα σχεδόν ναρκωτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου