Το κόμμα της Νέας Δημοκρατιας το υφάρπαξε από τον Στεφανόπουλο (τον μετέπειτα τέως αρχηγό του κράτους) γιατί, έλεγαν τότε, είναι σκυλί και τσακάλι ενώ ο Στεφανόπουλος ήτανε χλεχλές και ευπατρίδης (άντε γιατί το παραξηλώσαμε με τις συμφέρουσες ακυρολεξίες): με άλλα λόγια ο μετέπειτα Ανφαίρ θεωρούνταν ο μόνος που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στον Αντρέα. Η ΝΔ είχε ήδη δοκιμάσει τον κομμουνιστοφάγο μετσοβίτη και τον κεντροδεξιό Μπουλντόζα με οικτρά αποτελέσματα.
Ωστόσο κανείς μα κανείς δεν γούσταρε τον Ψηλό. Εκτός από τα βαφτιστήρια του. Δεν ήταν εύκολο να συμπαθείς έναν θατσερικό Ιζνογκούντ αν ήσουνα καραδεξιός, καραμανλικός, κεντροδεξιός ή μεγαλοαστικών προδιαγραφών. Απλώς πίστευαν ότι αυτός θα τελείωνε την πασοκοκρατία.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θα γινόταν ποτέ πρωθυπουργός αν δεν είχε συμπεριφερθεί τόσο καταστροφικά και αυτοκαταστροφικά ο Αντρέας το 1985-1989, ναι, ο δημαγωγός που τόσοι συμπαθείτε. Ο χαρισματικός Αντρέας απομύζησε ό,τι κόζυ και αχκαλέ και (εντέλει) όμορφο είχε η αριστερή αντικουλτούρα, κυρίως η ρηγαδικών προδιαγραφών αριστερά, και έστησε ένα κυβερνητικό υβρίδιο περονισμού και μιτερανισμού, στο οποίο ο ίδιος δέσποζε ως άφθαρτος λαοπρόβλητος Καίσαρας, γοητεύοντας με πειθαναγκασμό και ρητορεία κι αποπέμποντας όποιον υπουργό τού χάλαγε τη μόστρα (είχαμε χάσει τον λογαριασμό των ανασχηματισμών, ώσπου στο τέλος τις αποκαλούσε "αναδομήσεις"). Ο Αντρέας έμπασε και από αριστερά το ψέμα (ως ευφημισμό κυρίως), την πελατοκρατία και τον εθνικισμό στο πολιτικό παιχνίδι. Του χρωστάμε περισσότερα δεινά από όσα θέλουμε να παραδεχτούμε.
Αλλά το θέμα μας είναι ο ήρωας του Σαββόπουλου. Ο οποίος κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός μόνο και μόνο γιατί ήτανε τόσο χάλια ο Αντρέας, μετά από μόλις οχτώ χρόνια εξουσίας, αλλά ακόμα και έτσι με δυσκολία και μετά από τρεις εκλογές. Τι θυμόμαστε από τον Χανιώτη των εφτά λουτροκαμπινέδων; Ότι έταζε φτηνά αυτοκίνητα, ως γνήσιος κομματάρχης· ότι βοήθησε τον Κωνσταντίνο Ντεγκρέτσια να φυγαδέψει περιουσία του ελληνικού λαού με το σκεπτικό ότι ανήκε στους βασιλείς παππούδες· ότι επί των ημερών του έγινε απόπειρα να επιστρέψει η Παιδεία στα σχολαρχεία της Γιαδικιάρογλου με τον αλήστου μνήμης Κοντογιαννόπουλο· ότι πούλησε θατσερισμό ιδιωτικοποιώντας κρατικές επιχειρήσεις (με μαζικές απολύσεις) ώστε να επωφεληθούν ημέτεροι -- ψάχτε λίγο το πελώριο σκάνδαλο ΑΓΕΤ Ηρακλής, γκουγκλάρετε κάποιον Παντσαβόλτα. Στα εξωτερικά έδειξε ψυχραιμία επειδή δεν τον αφορούσαν: παρέμεινε κομματάρχης και πατρίκιος μόνον ως προς το ότι διέθετε κομματική πελατεία. Για τη στάση του στη Μακεδονική οπερέττα θα πλασαριζόταν αργότερα ως Νέστωρ και σοφός· όμως ακόμα και στα εξωτερικά, και διαισθανόμενος ενδεχομένως την πλημμυρίδα σερβικού χρήματος που θα χρειαζόταν λεύκανση και ξέπλυμα, κατάφερε κι έκανε τον Μιλόσεβιτς φίλο κι αδερφό μας.
Το πόσο αποτυχημένος πρωθυπουργός υπήρξε φάνηκε και από το ότι κατάφερε να ηττηθεί από τον καταβεβλημένο βιονικό Αντρέα, που πλέον είχε καταντήσει (όπως λέγαμε τότε σε εντελώς απρεπή ανέκδοτα) τερμινέιτορ από τα πολλά τεχνητά μέλη. Κατάφερε να ηττηθεί από έναν κατά τεκμήριο ξωφλημένο, αφού μέχρι τότε (1993) το πανελλήνιο ήτανε πεπεισμένο ότι η συγκυρία που αργότερα αποκλήθηκε "βρώμικο '89" είχε και παραείχε νόημα και σκοπό και ότι η κάθαρση ήταν αναγκαία. Άλλωστε, ό,τι κι αν καταλογίσει κανείς στο ΚΚΕ, μαλάκες που θα συγκυβερνούσαν με τη Δεξιά χωρίς λόγο δεν το λες. Κατάφερε ο πατέρας ηγετών να ηττηθεί παρότι υπέστη αποστασία από έναν ακόμα πιο κομματάρχη υπερφιλόδοξο οιηματία, του οποίου ο μπαμπάς αγόραζε μεσσηνιακές ψήφους όπως οι Καλαματιανοί γουρνοπούλα σε πανηγύρι: αχόρταγα και κιμπάρικα. Τόσο στιβαρή παρουσία ήταν ο σχωρεμένος.
Γιατί λοιπόν τόσος ντόρος στην κηδεία του; Γιατί νομίζαμε πως κηδεύουνε τον Τσώρτσιλ; Επειδή -- λέει -- ήταν ένας από τους παλιούς. Αλλά στην Ελλάδα ποτέ δεν νοσταλγούμε τζάμπα, ποτέ. Ο Κώστας (ως λαϊκός μαυρογυαλούρος) που έγινε Κωνσταντίνος (ως πρωθυπουργός της Φιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας) είναι το πρότυπο της εγχώριας εκδοχής της ΤΙΝΑς: ένας θατσερικός ακριβώς όπως θα τον ήθελαν οι κρατικοδίαιτοι νεοφιλελέδες του 21ου αιώνα, που ξεπουλάει δημόσια περιουσία και πλούτο του ελληνικού λαού για να βολέψει οσονούπω επιδοτούμενους επιχειρηματίες του τίποτα, καθώς και τους δημοσιολογούντες παρατρεχάμενούς τους. Από αυτή την άποψη, για την κλίκα που κληρονόμησε την ιδεολογική ηγεμονία της Δεξιάς και που σφετερίζεται τις αρχές του Φιλελευθερισμού ώστε να εξανδραποδίσει τις αδύναμες τάξεις και ώστε να εξουδετερώσει ενδοθεσμικώς τη Δημοκρατία (αυτό υπήρξε και αλλού το πρόγραμμά τους, όχι πάντα ενδοθεσμικώς), ο θανών αποτελεί τον καταλληλότερο πρωθυπουργό για μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος.
πολύ ρισπέκτ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΜ
'Aψογος!
ΑπάντησηΔιαγραφή