Το γαμο-κράτος θεωρείται θεμέλιο του πολιτισμού μας. Το γαμο-κράτος ρυθμίζει τις ζωές μας με τρόπο που ενθουσιάζει τους συντηρητικούς, ιδίως όσον αφορά οικονομικά ζητήματα, και που ενοχλεί τους φίλους της ανθρώπινης ελευθερίας, ακριβώς όσον αφορά ζητήματα ελευθερίας και αυτοδιάθεσης.
Το γαμο-κράτος ιδρύεται πανηγυρικώς και η επέτειος ίδρυσής του συνήθως εορτάζεται και μάλιστα σεμνοπρεπώς.
Το γαμο-κράτος είναι βαθιά εξιδανικευμένο, αφού καλείται να προασπίσει δίκαια, ιερά, όσια, την επιβίωσή μας την ίδια -- κάτι που επιτυγχάνει πότε περισσότερο και πότε λιγότερο, όταν δεν αποτελεί παράγοντα καταστολής δικαίων και ιερών, όταν δεν απειλεί την αξιοπρέπεια και την επιβίωσή μας.
Το γαμο-κράτος μάλιστα γίνεται αντιληπτό ως ιδανικό: ως το πεπρωμένο, ο προορισμός και η ολοκλήρωση μιας ομάδας ανθρώπων -- 2 με 10 στην περίπτωση του γάμου, 2000 με 2.000.000.000 στην περίπτωση του κράτους. Το κράτος είναι το πεπρωμένο των κοινωνιών, ο γάμος των ανθρώπων (και μάλιστα των θηλυκών ανθρώπων).
Το γαμο-κράτος επιβάλλει την ταυτότητά του σε όσους μετέχουν σε αυτό και ευαγγελίζεται κάποιου είδους ισοτιμία μεταξύ των μελών του -- η πραγματικότητα πάλιν και πολλάκις διαψεύδει αυτή την επαγγελία, όμως ελάχιστοι ενδιαφέρονται.
Το γαμο-κράτος θεωρείται κατάκτηση της ανθρωπότητας και πράγματι έχει προσφέρει το πλαίσιο να ανθίσουν ομορφιά, χαρά, γαλήνη κι ευημερία αλλά και θηριωδία, βαρβαρότητα και φρίκη ανήκουστες (ακόμα και) εκτός του γαμο-κράτους.
Το γαμο-κράτος θεσπίζεται για πάντα, όμως η μέση διάρκεια ζωής του είναι του μεν γάμου καμμιά δεκαριά χρόνια του δε κράτους καμμιά 70αριά, αν συνυπολογίσει κανείς και τα δεκάδες θνησιγενή κράτη.
Η κατάλυση του γαμο-κράτους αποπροσανατολίζει και συνοδεύεται από πόνο και πολλές φορές από θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου