Κυριακή 17 Ιουλίου 2005

Οι μιαροί αρχικροκόδειλοι

Όταν αποπειράθηκα, όντας στα πέριξ, να πάω για κανα ποτό μαζί του, να δω τι σόι άνθρωπος έχει τόση παρρησία, τόση εντιμότητα και τόση οξυδέρκεια (σπάνιες αρετές), αυτός διακριτικά το απέφυγε με τον τρόπο των συντοπιτών του: δεν απάντησε καν.

Όμως όσα γράφει, τελικά, μας αφορούν πολύ. Δυστυχώς. Για ένα πρόσφατό δείγμα του γιατί, διαβάστε αυτό, που μιλάει για τους αρχικροκόδειλους.

(Η κολοβή συναυλία των White Stripes ήταν θεσπέσια εμπειρία.)

GatheRate

2 σχόλια:

  1. Απολογούμαι για την αγένεια μου, έχετε απόλυτο δίκαιο. Δυστυχώς τις τελευταίες εβδομάδες είχα διάφορα τρεξίματα και έβαλα στο περιθώριο πολλά πράματα, συμπεριλαμβανομένου και του καφέ για τον οποίο έχω εξάλλου δεσμευτεί γραπτώς. Θα είμαι εκτός Κύπρου μέχρι τον Αύγουστο αλλά έχεις το λόγο μου ότι θα επικοινωνήσω διαδικτυακώς για ημερομηνία, ώρα και τόπο του καφέ που θα με κεράσετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλά, μη συντρίβεστε, δε χάλασε κι ο κόσμος -- παιδιά είμαστε τώρα;

    (Άλλωστε πόσοι εχέφρονες θα έβγαιναν να τα πιουν με έναν πέρση δαίμονα του οποίου ο αβατάρ είναι δια χειρός Μόμπυ;)

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή