Είδα το 'Ναταλί' σήμερα. Πάρα πολύ καλή ταινία, ιδίως για γαλλικιά και ιδιαίτατα για ταινία στην παράδοση Ρομέρ. Τη συνιστώ.
Και τώρα στα φλέγοντα:
Δεν έχω κάτι πρωτότυπο να συνεισφέρω. Η δολοφονία του αστυνομικού θα γίνει αντικείμενο καπηλείας, όπως έγινε κι εκείνη του Γρηγορόπουλου, και τα αρβαντοπαλλήκαρα της Χρυσής Αυγής θα βγούνε και πάλι στους δρόμους. Οι δύο δολοφονίες, δυστυχώς, είναι παράλληλες: την πρώτη τη διέπραξε το αυταρχικό, βίαιο και κατασταλτικό κράτος της αυταρχικής και κομφορμιστικής κοινωνίας μας. Για τη σημερινή ευθύνεται το ασυνάρτητο, επιπόλαιο και χάρτινα ποτεμκινικό κράτος μας (και πάλι, εικόνα σου είναι κοινωνία και σου μοιάζει). Όταν γκαρίζανε πολλοί (κι εγώ μαζί τους) ότι είναι επιτακτική η μεταρρύθμιση και η αναδιοργάνωση της αστυνομίας, δεν το λέγαμε από αντιπολευτικό οίστρο. Όμως, όταν στηλιτεύαμε την αθλιότητα της ΕΛ.ΑΣ. ούτε που μας πέρναγε από το μυαλό ότι μαζί με όλους εμάς θα κινδύνευαν να πέσουνε θύματα και οι ίδιοι οι αστυνομικοί (οι οποίοι δεν είναι όλοι φυσικοί αυτουργοί δολοφονιών, παρά την εκπαίδευσή τους).
Βεβαίως κάποιος Αντώναρος ή Τρομάρας "ξεκαθάρισε ότι αυτή τη στιγμή προέχουν οι έρευνες και δεν τίθεται κανένα ζήτημα αλλαγής προσώπων στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΣ." Ενώ είναι το λιγότερο που πρέπει να γίνει.
Τώρα, την πραγματικά αναίτια και (έξω από ρητορικά σχήματα) θρασύδειλη δολοφονία, τη διέπραξε μια οργάνωση που, αν δεν είναι εγκάθετη ή και ανύπαρκτη, είναι εγκληματικά ανεύθυνη. Και αυτό το λέω όχι από ταραχή που έφαγαν έναν άνθρωπο και τώρα κάθονται και καπνίζουν άφιλτρα, πίνουν ρακόμελο ή Άμστελ και αλληλοτσιμπουκώνονται (μεταφορικώς, κατά Ταραντίνο -- αν δεν είναι εγκάθετοι) για τη νίκη που κατήγαγαν σήμερα το πρωί κατά του Κράτους και του Κατεστημένου και το συμβολικό της νόημα. Το λέω γιατί σκότωσαν έναν αθώο, σχεδόν τόσο αθώο όσο ο Γρηγορόπουλος ("τι γύρευε να γίνει μπάτσος;" / "τι γύρευε το κωλόπαιδο στα Εξάρχεια να βρίζει μπάτσους;"). Το λέω γιατί οι ρουφιάνοι καραδοκούν, όπως και οι χρυσές δεξιές 'νεολαίες', κοινοβουλευτικές και μη. Το λέω γιατί αυτά προς μία ή μια άλλη κατεύθυνση οδηγούν. Καμμιά από τις δύο δε μ' αρέσει. Καθόλου.
Και τώρα στα φλέγοντα:
Δεν έχω κάτι πρωτότυπο να συνεισφέρω. Η δολοφονία του αστυνομικού θα γίνει αντικείμενο καπηλείας, όπως έγινε κι εκείνη του Γρηγορόπουλου, και τα αρβαντοπαλλήκαρα της Χρυσής Αυγής θα βγούνε και πάλι στους δρόμους. Οι δύο δολοφονίες, δυστυχώς, είναι παράλληλες: την πρώτη τη διέπραξε το αυταρχικό, βίαιο και κατασταλτικό κράτος της αυταρχικής και κομφορμιστικής κοινωνίας μας. Για τη σημερινή ευθύνεται το ασυνάρτητο, επιπόλαιο και χάρτινα ποτεμκινικό κράτος μας (και πάλι, εικόνα σου είναι κοινωνία και σου μοιάζει). Όταν γκαρίζανε πολλοί (κι εγώ μαζί τους) ότι είναι επιτακτική η μεταρρύθμιση και η αναδιοργάνωση της αστυνομίας, δεν το λέγαμε από αντιπολευτικό οίστρο. Όμως, όταν στηλιτεύαμε την αθλιότητα της ΕΛ.ΑΣ. ούτε που μας πέρναγε από το μυαλό ότι μαζί με όλους εμάς θα κινδύνευαν να πέσουνε θύματα και οι ίδιοι οι αστυνομικοί (οι οποίοι δεν είναι όλοι φυσικοί αυτουργοί δολοφονιών, παρά την εκπαίδευσή τους).
Βεβαίως κάποιος Αντώναρος ή Τρομάρας "ξεκαθάρισε ότι αυτή τη στιγμή προέχουν οι έρευνες και δεν τίθεται κανένα ζήτημα αλλαγής προσώπων στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΣ." Ενώ είναι το λιγότερο που πρέπει να γίνει.
Τώρα, την πραγματικά αναίτια και (έξω από ρητορικά σχήματα) θρασύδειλη δολοφονία, τη διέπραξε μια οργάνωση που, αν δεν είναι εγκάθετη ή και ανύπαρκτη, είναι εγκληματικά ανεύθυνη. Και αυτό το λέω όχι από ταραχή που έφαγαν έναν άνθρωπο και τώρα κάθονται και καπνίζουν άφιλτρα, πίνουν ρακόμελο ή Άμστελ και αλληλοτσιμπουκώνονται (μεταφορικώς, κατά Ταραντίνο -- αν δεν είναι εγκάθετοι) για τη νίκη που κατήγαγαν σήμερα το πρωί κατά του Κράτους και του Κατεστημένου και το συμβολικό της νόημα. Το λέω γιατί σκότωσαν έναν αθώο, σχεδόν τόσο αθώο όσο ο Γρηγορόπουλος ("τι γύρευε να γίνει μπάτσος;" / "τι γύρευε το κωλόπαιδο στα Εξάρχεια να βρίζει μπάτσους;"). Το λέω γιατί οι ρουφιάνοι καραδοκούν, όπως και οι χρυσές δεξιές 'νεολαίες', κοινοβουλευτικές και μη. Το λέω γιατί αυτά προς μία ή μια άλλη κατεύθυνση οδηγούν. Καμμιά από τις δύο δε μ' αρέσει. Καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου