..και τον έψαχνα αυτόνανε, είχε δημοσιεύσει το "Ε" της Ελευθεροτυπίας ένα σχετικό άρθρο, και δεν μπορούσα να βρω αναφορές στο νετ γιατί είχα ξεχάσει το όνομά του. Να 'ναι καλά ο άνθρωπος...
Τις ημέρες εκείνες ψευτοδούλευα σε ένα γραφείο που αντιπροσώπευε κάτι σκυλοπνίχτες, σκεφτόμουν αν με παίρνει να φύγω για σπουδές εξωτερικό ορ νοτ, και τα βράδια ακουγόταν συχνά το "Φοβάμαι" του Παπακωνσταντίνου πούχε βγεί το χρόνο πριν.
Ένας άνθρωπος που πραγματικά μπορεί να πει ότι η ανθρωπότητα του χρωστά την ύπαρξή της και ζει σεμνά. Είναι φαιδρό ότι στην ιστορία θα θυμούνται πιθανότερο τους χασάπηδες και όχι τον Στανισλαβ, τουλάχιστον τη δόξα την κουβαλά στο όνομά του.
Όου γιέα. Και παρ' ότι όλα αυτά (Able, Petrov) εμείς τα μάθαμε πολύ αργότερα, φαίνεται πως μαζί με κάποιες καίριες ταινίες (WarGames, The Day After, Strangelove, Terminator) παραδειγμάτισαν αρκετά την κοινή γνώμη αλλά και τους ηγέτες με τα πυρηνικά βαλιτσάκια ώστε να αποφύγουμε τον όλεθρο, τότε. Δυστυχώς, όλοι αυτοί οι φόβοι επανέρχονται στην κοντόφθαλμη εποχή που ζούμε.
sraosha, κι εμένα μου σημάδεψε τη νιότη το MAD (όχι το περιοδικό).
..και τον έψαχνα αυτόνανε, είχε δημοσιεύσει το "Ε" της Ελευθεροτυπίας ένα σχετικό άρθρο, και δεν μπορούσα να βρω αναφορές στο νετ γιατί είχα ξεχάσει το όνομά του. Να 'ναι καλά ο άνθρωπος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περιμένω να σκάσει μύτη ο Ακίνδυνος για να εξηγήσει και σε μένα μ'ενα ευσύνοπτο λινκ ή τουλάχιστον ένα βίδεο τί θέλει να πει ο ποιητής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαρίστως Αθήναιε να εξηγούσα αν ήμουν παρών. Αλλά ακριβώς εκείνες τις μέρες είχα άλλα τρεχάματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν γνωρίζετε την ταινία Fail Safe του Σίντεΰ Λιούμετ. Είχε την ατυχία να βρεθεί πλάι στον Dr Strangelove αλλά τη θεωρώ εξίσου σημαντική.
something designed to fail in a harmless way ... μάλιστα.
Απείρως ευκολότερο απ' όσο ακούγεται. Αν αφορά στον ανταγωνισμό πυρηνικών υπερδυνάμεων. Παρά, ας πούμε, σε μια ερωτική σχέση.
Ακόμα πιο φρικαριστικό κι από ταινία, είναι αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ τότε δεν μπορούσα να κοιμηθώ μ' αυτά και μ' αυτά. Έτσι μου έμεινε και το κουσούρι.
Τις ημέρες εκείνες ψευτοδούλευα σε ένα γραφείο που αντιπροσώπευε κάτι σκυλοπνίχτες, σκεφτόμουν αν με παίρνει να φύγω για σπουδές εξωτερικό ορ νοτ, και τα βράδια ακουγόταν συχνά το "Φοβάμαι" του Παπακωνσταντίνου πούχε βγεί το χρόνο πριν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιτάζω κάπως καχύποπτα την ηλιόλουστη ηρεμία έξω. Ποιός ξέρει τι κάνουν τώρα.
Ένας άνθρωπος που πραγματικά μπορεί να πει ότι η ανθρωπότητα του χρωστά την ύπαρξή της και ζει σεμνά. Είναι φαιδρό ότι στην ιστορία θα θυμούνται πιθανότερο τους χασάπηδες και όχι τον Στανισλαβ, τουλάχιστον τη δόξα την κουβαλά στο όνομά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα πιο φρικαριστικό κι από ταινία, είναι αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌου γιέα. Και παρ' ότι όλα αυτά (Able, Petrov) εμείς τα μάθαμε πολύ αργότερα, φαίνεται πως μαζί με κάποιες καίριες ταινίες (WarGames, The Day After, Strangelove, Terminator) παραδειγμάτισαν αρκετά την κοινή γνώμη αλλά και τους ηγέτες με τα πυρηνικά βαλιτσάκια ώστε να αποφύγουμε τον όλεθρο, τότε.
Δυστυχώς, όλοι αυτοί οι φόβοι επανέρχονται στην κοντόφθαλμη εποχή που ζούμε.
sraosha, κι εμένα μου σημάδεψε τη νιότη το MAD (όχι το περιοδικό).