Αθήνα και πάλι (Αθήνα)

(από τον Σαλάτα και πάλι)

Αυτό το τραγουδάκι είναι ένα από όσα μουρμούριζε ο παππούς (ο πολίτης) όταν είχε κεφάκια. Γιατί; Τι του άρεσε σ' αυτή την πόλη; Αυτουνού που ήταν εκ Βασιλευούσης ορμώμενος; "Α, εδώ έχει πολύ καλύτερο κλίμα", έλεγε. Ζώντας στη Λευκωσία έχω έρθει στα λόγια του ξανά και ξανά.

Ξεκινώντας από ένα σχόλιο σε προηγούμενο ποστ μου για την Αθήνα ήθελα να βγω λίγο από την Αθήνα και να μιλήσω για κάτι πιο γενικό, κατά παρέκκλιση από την απόφαση-διάθεσή μου να μην ξανασχοληθώ με το ζήτημα 'ελληνική πραγματικότητα'. Αφορμή μου έδωσε πάλι η Σώτη Τριανταφύλλου, με την οποία φυσικά βρίσκομαι σε αντιστικτική διανοητική ζεύξη τηλεπαθητικού τύπου (αφού εξυπακούεται ότι μάλλον δεν πρέπει να διαβάζει μπλόγκια).

Είπα λοιπόν στο προηγούμενο ποστάκι ότι πρέπει να ξεχωρίσουμε τα προβλήματα της μεγαλούπολης από αυτά της Αθήνας. Ακόμα πιο πέρα, στο σχόλιο του S G ανοίγεται μπροστά μας ακόμα μια διάσταση των προβλημάτων των πόλεών μας: πολλά προβλήματά τους είναι απλώς προβλήματα της κοινωνίας μας.

Για παράδειγμα: Κάποτε μίλησα για την αδιαφορία του Έλληνα για τον δημόσιο χώρο. Επίσης, ο S G θίγει το ζήτημα της αδιαφορίας μας και της απέχθειάς μας για τους ανάπηρους, τους ανήμπορους (και τους άλλους γενικά, θα πρόσθετα εγώ): "Μακριά από μας κι όπου θέλουν να πάνε". Θυμάμαι σχετικά όταν πρωτοεισήχθηκαν τα λεωφορεία με ράμπες στην Αθήνα: περίμενα σε μια στάση δίπλα σε έναν χρήστη αναπηρικού καροτσιού. Το λεωφορείο, νέου τύπου, πλησίασε κι ο άνθρωπος σήκωσε το χέρι του για στάση. Είδα τότε τον οδηγό να μορφάζει μέσα από το παρμπρίζ και ταυτόχρονα το λεωφορείο επιτάχυνε. Ήξερα μια οικογένεια στη Σάμο που έκρυβε το ανάπηρο παιδί της συστηματικά και επί χρόνια. Τέτοια πράματα.

Αυτά τα προβλήματα σίγουρα αντανακλώνται στις πόλεις μας (και την έλλειψη τους λ.χ. σε πεζοδρόμια), στις κωμοπόλεις (και την τερατώδη ασχήμια τους, δυσανάλογη του μεγέθους τους), στα χωριά (...), στην καμένη ύπαιθρο (... και ... και ...) -- περίπου (περίπου, έτσι;) όπως τα λέει και η Τριανταφύλλου...

Για να κλείσω με λίγο παράπονο και γκρίνια: λένε πολλοί συμπατριώτες μας: "ωραία χώρα η Ελλάδα, αλλά μόνο για διακοπές". Όσο μεγαλώνω τόσο έρχομαι στα λόγια τους.

Υ.Γ. Συγγνώμη για τη βρωμόγλωσσα αλλά χέστηκα για το ΠΑΣΟΚ. Να το επαναλάβω; Χέστηκα. Πιο κλισεδιάρικα; "Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο" (ωπ, κάτσε, με πρόλαβε το Αντί σε 'αυτή μου την παρέμβαση').