Ελάτε, φίλοι, να μιλήσουμε για εθνοτικά στερεότυπα, ελάτε να πούμε για τον χαρακτήρα των λαών, να επιχειρηματολογήσουμε πάνω στο δυτικό ratio και την βορειοευρωπαϊκή απονία απέναντι στον ελληνικό Λόγο (του Ζουράρεως;) και τη μεσογειακή φιλαλληλία. Ελάτε να μιλήσουμε για λαούς ολόκληρους που έχουνε τον σταχανοβισμό, την κρυοκωλιά ή τη σκληρότητα στο αίμα τους.
Χτες ξαφνικά άρχισε να πονάει ένα δόντι στο οποίο είχα εδώ και μια βδόμαδα ευαισθησία. Με σκότωνε κάθε φορά που το πίεζα. Σήμερα το πρωί μάλιστα ένιωθα πόνο οπουδήποτε και να άγγιζα το ούλο πάνω από τη ρίζα του. Θα έβλεπα τον οδοντίατρό μου τη Δευτέρα, αλλά μόλις τέλειωσα τη δουλειά σήμερα έψαξα και τοπικό οδοντίατρο να με συμβουλέψει ή και να μου δώσει τίποτα.
Με πήγαν κάτι παιδιά εδώ σε μια κλινική του τοπικού πανεπιστημίου. Αυτοί όμως ήθελαν καπάρο 150 ευρώ, γιατί η ασφάλεια η δική μου δεν καλύπτει οδοντιατρικές εργασίες. Θα μου επέστρεφαν το υπόλοιπο. Αρνήθηκα κοφτά κι απότομα. Οπότε με πήγανε μετά σε ένα κοντινό οδοντιατρείο, υπερκυριλέ, με έξι οδοντιάτρους μέσα. Πήχτρα ήταν. Μου είπανε να περιμένω μία ώρα, που τελικά έγιναν τρεις. Στο μεταξύ διάβασα το μισό 'Μάρτυς μου ο Θεός' (μα τι βιβλίο!), μπινελίκωσα τους καριοληδες εδώ και ένα τρίωρο που δεν κάνουνε μια εξαίρεση για τον πόνο του ανθρώπου, έψεγα την πανέμορφη ρεσεψιονίστα του οδοντιατρείου που δεν άφησε το παιδάκι να περιμένει για να με δουν εμένα σφήνα -- άλλωστε συμβουλή και κανα φάρμακο ήθελα μόνο, τη Δευτέρα θα πήγαινα στον οδοντίατρό μου.
Τελικά με δέχτηκε ένας φανερά καταπονημένος οδοντίατρος στην ηλικία μου. Διά χειραψίας. Μου ζήτησε συγγνώμη που περίμενα. Μιλήσαμε. Μου έβγαλε ακτίνες. Χρειαζόμουν απονεύρωση. Ναι, το είχα χαμπαριάσει αυτό. Όχι, χρειαζόμουν επιτόπου απονεύρωση. Του είπα ότι μπορεί να με διώξει με κάποια αντιβίωση ή και παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη. Όχι, επέμενε, πάτε για απόστημα, έχει γαμηθεί ο Δίας στη φλεγμονή, πάτε για απόστημα. Πόσο θα κοστίσει; 350, μου λέει. Πόνεσε, αλλά τόσο πάει το μαλλί κι εκεί που μένω. Πάμε, του λέω.
Όσο με έσκαβε μου εξηγούσε τι και πώς, μετά όταν πήγε να χτίσει την κουφάλα μού ζήτησε συγγνώμη γιατί μούγκρισα. Με έκλεισε. Μου έδωσε παυσίπονα και τις καλύτερες ευχές. Το οδοντιατρείο είχε ήδη κλείσει, βοηθοί και ρεσεψιονίστες την είχανε κάνει, πήγε ο ίδιος στον γκισέ και μου έβγαλε τον λογαριασμό: 191,27.
Οι κάρτες μου δεν πέρναγαν. Πήγα να δώσω μετρητά, "α, δεν έχω ρέστα", απάντησε. Και τι θα γίνει; Θα σας στείλουμε τον λογαριασμό στην Αθήνα. "Μα τι λέτε;" "Εσείς με εμπιστευτήκατε, σας εμπιστεύομαι, we are on the same side". Επέμενα. Επέμενε. Ήταν κουρασμένος. Εντάξει, να μου στείλετε τον λογαριασμό στην Αθήνα. Τον χαιρέτησα με χειραψία, ευχήθηκα Auf wiedersehen κι έφυγα κατάπληκτος.
Χτες ξαφνικά άρχισε να πονάει ένα δόντι στο οποίο είχα εδώ και μια βδόμαδα ευαισθησία. Με σκότωνε κάθε φορά που το πίεζα. Σήμερα το πρωί μάλιστα ένιωθα πόνο οπουδήποτε και να άγγιζα το ούλο πάνω από τη ρίζα του. Θα έβλεπα τον οδοντίατρό μου τη Δευτέρα, αλλά μόλις τέλειωσα τη δουλειά σήμερα έψαξα και τοπικό οδοντίατρο να με συμβουλέψει ή και να μου δώσει τίποτα.
Με πήγαν κάτι παιδιά εδώ σε μια κλινική του τοπικού πανεπιστημίου. Αυτοί όμως ήθελαν καπάρο 150 ευρώ, γιατί η ασφάλεια η δική μου δεν καλύπτει οδοντιατρικές εργασίες. Θα μου επέστρεφαν το υπόλοιπο. Αρνήθηκα κοφτά κι απότομα. Οπότε με πήγανε μετά σε ένα κοντινό οδοντιατρείο, υπερκυριλέ, με έξι οδοντιάτρους μέσα. Πήχτρα ήταν. Μου είπανε να περιμένω μία ώρα, που τελικά έγιναν τρεις. Στο μεταξύ διάβασα το μισό 'Μάρτυς μου ο Θεός' (μα τι βιβλίο!), μπινελίκωσα τους καριοληδες εδώ και ένα τρίωρο που δεν κάνουνε μια εξαίρεση για τον πόνο του ανθρώπου, έψεγα την πανέμορφη ρεσεψιονίστα του οδοντιατρείου που δεν άφησε το παιδάκι να περιμένει για να με δουν εμένα σφήνα -- άλλωστε συμβουλή και κανα φάρμακο ήθελα μόνο, τη Δευτέρα θα πήγαινα στον οδοντίατρό μου.
Τελικά με δέχτηκε ένας φανερά καταπονημένος οδοντίατρος στην ηλικία μου. Διά χειραψίας. Μου ζήτησε συγγνώμη που περίμενα. Μιλήσαμε. Μου έβγαλε ακτίνες. Χρειαζόμουν απονεύρωση. Ναι, το είχα χαμπαριάσει αυτό. Όχι, χρειαζόμουν επιτόπου απονεύρωση. Του είπα ότι μπορεί να με διώξει με κάποια αντιβίωση ή και παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη. Όχι, επέμενε, πάτε για απόστημα, έχει γαμηθεί ο Δίας στη φλεγμονή, πάτε για απόστημα. Πόσο θα κοστίσει; 350, μου λέει. Πόνεσε, αλλά τόσο πάει το μαλλί κι εκεί που μένω. Πάμε, του λέω.
Όσο με έσκαβε μου εξηγούσε τι και πώς, μετά όταν πήγε να χτίσει την κουφάλα μού ζήτησε συγγνώμη γιατί μούγκρισα. Με έκλεισε. Μου έδωσε παυσίπονα και τις καλύτερες ευχές. Το οδοντιατρείο είχε ήδη κλείσει, βοηθοί και ρεσεψιονίστες την είχανε κάνει, πήγε ο ίδιος στον γκισέ και μου έβγαλε τον λογαριασμό: 191,27.
Οι κάρτες μου δεν πέρναγαν. Πήγα να δώσω μετρητά, "α, δεν έχω ρέστα", απάντησε. Και τι θα γίνει; Θα σας στείλουμε τον λογαριασμό στην Αθήνα. "Μα τι λέτε;" "Εσείς με εμπιστευτήκατε, σας εμπιστεύομαι, we are on the same side". Επέμενα. Επέμενε. Ήταν κουρασμένος. Εντάξει, να μου στείλετε τον λογαριασμό στην Αθήνα. Τον χαιρέτησα με χειραψία, ευχήθηκα Auf wiedersehen κι έφυγα κατάπληκτος.
Περιορίζομαι να εκφράσω την απορία μου: η απονία* δεν βρίσκεται στον Ειρηνικό ωκεανό;...
ΑπάντησηΔιαγραφή* [© Εβερτ, νομίζω]
Μπορώ να μιλήσω για τους γερμανούς και να πω ότι δείχνουν απίστευτη σκληρότητα, δεν έχουν ευαισθησίες, δεν έχουν κοινωνικότητα, επιδεικνύουν σοβινισμό, έχουν ψεύτικη ευγένεια και δίνουν...κ@λο -με συγχωρείς- για το φενίκι. Επιπλέον, μοιάζουν να μην έχουν συνείδηση και ηθική, γιατί οργιάζουν σαν τα ζώα. Αυτά, τα λέω, έχοντας θεία γερμανίδα και την γνωρίζω φυσικά πολύ καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο γενικά, έχω ακούσει για τους γερμανούς ότι επειδή υπήρξαν λαός νομαδικός, το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι το πλιάτσικο! Αυτός είναι και ο πολιτισμός τους.
Έτσι, καταλαβαίνω πολύ καλά την συμπεριφορά της Μέρκελ, αλλά φυσικά δεν καταλαβαίνω την δική μας που τουλάχιστον μέχρι πρότινος ήταν οσφυοκαμπτική. (πάλι καλά που με τους συριζαίους-ανέλ, σηκώσαμε λίγο το κεφάλι και ξαναχαμογελάσαμε)
Περαστικά για το δόντι σου!
υγ. κάτι που δεν καταλαβαίνω για τους γερμανούς, αλλά και γενικότερα για τους ξένους, είναι ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ δεν ασπάστηκαν την ορθοδοξία, όπως έκαναν οι ρώσοι πχ. ή οι σέρβοι, έχεις καμιά πρόχειρη εξήγηση; (είμαι βαθύτατα πεπεισμένη ότι εμείς οι έλληνες έχουμε ξεχωριστό dna...)
Γκαίτε, Σίλερ, Χάινε, Χέλντερλιν, Χέγκελ, Σοπενάουερ, Νίτσε, Λάιμπνιτς, Μαρξ, Ένγκελς, Χάιντεγγερ, Αντόρνο, Χάμπερμας, Μπαχ, Μπετόβεν, Μότσαρτ, Χέντελ, Χάιντν, Μπραμς, Σούμπερτ, Σούμαν, Βάγκνερ, Μπρούκνερ. Μάλερ, Στράους, Σένμπερκ, Βάιλ, Μπρεχτ, Τόμας Μαν, Ράιχ, Βιτγκενστάιν, Αινστάιν, Μπένγιαμον, Γκάους, Ντύρερ, Κλιμτ, Κλέε,,,,, Θέλεις κι άλους "νομάδες" ή σου φτάνουν αυτοί; Άιντε τώρα πάρε το "ξεχωριστό" κυανόλευκο DNA σου και πήγαινενα βοσκήσεις μαζί με τα άλλα αιγοπρόβατα. Και πούσαι, δεν χρειάζεται να απαντήσεις "ναι αλλά και ο Χίτλερ, το Άουσβιτς, οι ναζί κλπ. Ο άνθρωπος είναι το πλέον αντιφατικό ον, μπορεί να πάει από το ζενίθ (Μπετόβεν) στο ναδίρ (Άουσβιτς). Το ναδίρ βέβαια, είναι φτιαγμένο από ανθρώπους που πιστεύουν σε ξεχωριστά και ανώτερα DNA, ανώτερες άρειες φυλές και άλλα τέτοια ωραία.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε ανώνυμε, κάνε έναν κόπο και διάβασε ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο του Νίτσε και δες και την δική τους γνώμη για εμάς γενικά:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνιόχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα». (Νίτσε)
Φυσικά μπορείς και συ αν ψάξεις στο δίκτυο να βρεις παραπλήσια κείμενα, είναι η απόδειξη της παραδοχής, της αναγνώρισης αλλά και της ζήλιας και του φθόνου που νιώθουν απέναντί μας, το έχεις σκεφτεί ότι είμαστε όντως ανώτεροι και καλύτεροι; Τόσα και τόσα πνεύματα έχουμε βγάλει και μεις, τα γνωρίζεις, είμαι βέβαιη. Δύο σχόλια γι αυτό, πρώτον, τα ανώτερα πνεύματα έχουν αποστολή να βοηθούν και να υπηρετούν τα κατώτερα (και φαίνεται αυτό από την ιστορία, δεν ξεκινήσαμε ποτέ επιθετικό πόλεμο, πάντα αμυνόμασταν, όσο για τους γερμανούς, εκείνοι ξεκίνησαν τους δύο παγκόσμιους πολέμους –μήπως και τον τρίτο;-) και δεύτερον, κάποιος από αυτούς, μπορεί ο Μπετόβεν, δεν είμαι τόσο σίγουρη, είπε ότι το μεγαλείο ενός ανθρώπου δεν είναι ούτε η ευφυία του, ούτε η φαντασία του και η έμπνευσή του, αλλά η ΑΝΘΡΩΠΙΑ! Και σ αυτό φίλε ανώνυμε, δεν μας φτάνει κανείς! Στην ανθρωπιά και το φιλότιμο (άγνωστη λέξη για τους ξένους) είμαστε πρώτοι.
Είμαι από τους ανθρώπους που θεωρούν ιδανικό ενός πολιτισμού την ΑΓΙΟΤΗΤΑ. Εμείς, ως Έλληνες, έχουμε πάρα πολλούς αγίους, οι ξένοι και δη οι γερμανοί, πόσους;;; Γι αυτό και στο πρώτο μου σχόλιο αναρωτιέμαι για την Ορθοδοξία και το ποιοι την ασπάστηκαν, αλλά δεν βλέπω ενδιαφέρον από σένα να απαντήσεις στο ερώτημα…
Αυτά που γράφει ο Νίτσε είναι για τους Αρχαίους Έλληνες, Πλάτωνα, Αριστοτέλη κλπ. και όχι για τους νέο-Ελληνες οι οποίοι δεν έχουν προσφέρει τίποτα στην παγκόσμια φιλοσοφία.
ΑπάντησηΔιαγραφή