Ψυχάκηδες

Θέλεις ο πιλότος να είναι ψυχολογικά αλφαδιασμένος, να έχει τέλεια όραση χωρίς γυαλιά και χαμηλές πιθανότητες να πάθει έμφραγμα. Όπως επίσης θες να είναι νηφάλιος και ξεκούραστος.

Βεβαίως, κανονικά θες και ο μηχανοδηγός ή ο οδηγός λεωφορείου να είναι ξεκούραστος και ψυχολογικώς αλφαδιασμένος, άλλωστε οδηγοί και μηχανοδηγοί έχουνε πάρει περισσότερο κόσμο στον λαιμό τους απ' ό,τι μοιραίοι πιλότοι κι αεροπειρατές μαζί. Φυσικά, όσοι ταξιδεύουμε με τραίνο ή λεωφορείο έχουμε την αυταπάτη ότι μπορούμε ανά πάσα στιγμή να πεταχτούμε έξω, δυστυχώς είμαι σε θέση να ξέρω ότι πρόκειται ακριβώς για αυταπάτη.

Ταυτόχρονα, για άλλη μια φορά παρακολουθούμε μαζικό κυνήγι μαγισσών, μόνο που στο τέλος τις κανιβαλίζουμε κιόλας. Όπως οι "μάγισσες", που κυνηγούσαν οι κανονικοί ανθρώποι στην αυγή και σε όλο το πρωινό των Νεώτερν Χρόνων, ήτανε συνήθως γυναίκες απλώς που κάποιον ενοχλούσαν, έτσι και η αυτοκόλλητη ετικέτα της ψυχικής νόσου κολλάει πάνω σε πάρα πολλά κούτελα.

Η ψυχική νόσος δικαιολογεί την αυτοχειρία των θυμάτων του Μνημονίου. Η ψυχική νόσος, και μάλιστα σε έναν ολοένα και πιο κλινικοποιούμενο κόσμο, απαλλάσσει την πατριαρχία: η "γυναικεία ψυχρότητα" είναι ψυχοσωματική νόσος και όταν το ρημάδι το FDA εγκρίνει το φαρμακάκι το σχετικό, θα θεραπεύεται. Η ψυχική νόσος, ως μομφή και απόδοση του ακαταλόγιστου στον άλλο ("δεν σε θήλασε η μάνα σου", "έχεις απωθημένα", "είσαι κατάθλα(ς)", "είσαι ψυ(χ)", "είσαι τρελός") διευκολύνει τους πατερναλιστές, τις αυθεντίες, την εξουσία -- υπενθυμίζω ότι ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος παρουσίαζε "αποκλίνουσα συμπεριφορά", πράγματι: τι είναι η εφηβεία παρά μια ψύχωση με ημερομηνία λήξης (;). Αν ο άλλος είναι ανώμαλος και ψυχάκιας, παραμερίζεται και στιγματίζεται εύκολα. Και ούτω καθεξής.

Ταυτόχρονα, ο ευτελισμός, ο στιγματισμός και η εργαλειακή χρήση της ψυχικής νόσου διαιωνίζουν το ότι οι άνθρωποι που έχουν ψυχολογικά θέματα δεν θα ζητήσουν βοήθεια ειδικού. Θα μεταφράσουν την κατάθλιψη ως "υπαρξιακά" ή "μελαγχολία" ή "αγαμίες" -- αν δεν φροντίσουν καλοθελητές να τους τη μεταφράσουν εκείνοι κάπως έτσι. Όσοι υποφέρουν ψυχικά θα σιωπήσουν ενώ θα τους παραλύουν ιδεοψυχαναγκασμοί, ψυχοσωματικά, διπολικές καταστάσεις και θα προσπαθήσουν να "φανούν δυνατοί" και να "αποδεχτούν τα σκαμπανεβάσματα" -- αν δεν αλυσοδεθούν μπροστά στο ελώδες αχνό φως της τηλεόρασης ή δεν κλειστούνε μέσα σε μια κουζίνα παραδομένοι σε αυτό που νομίζουνε θλίψη και στο αναπόδραστο του θανάτου. Κι ας είναι η ψυχική νόσος αρρώστεια, όπως η καρδιοπάθεια ή ο υπερθυροειδισμός.