Μετά κι από αυτό (δείτε κι εδώ), θα γράφω μόνο για λουλούδια και περιφερειακά, καταστήματα εσωρούχων και τον καιρό, συνταγές με μελιτζάνες και ιδέες για διακόσμηση, αυτοβιογραφικά σημειώματα και μουσικοκριτικές. Μπα, αυτές είναι επισφαλείς.
(Η εικονογράφηση από το ταινιάκι Erzsébet Báthory της σπονδυλωτής Contes Immoraux του Borowczyk. Βέβαια, ίσως και μ' αυτό να βρω τον μπελά μου.
Νομίζω ότι οι Ανεξάρτητες Αρχές (αν και εξαιρετικά χρήσιμες, δες Συνήγορο του Πολίτη) εξαρτώνται υπερβολικά από την προσωπικότητα, την παιδεία και τις προκαταλήψεις όσων (διορισμένων) τις απαρτίζουν. Για το ΕΣΡ ένα έχω να πω: Κακό δερβέναγα βάλαμε στα κεφάλια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι όμως αποτέλεσμα περιστάσεων ότι από τις ανεξάρτητες αρχές μάς έχει μείνει μόνον ο Συνήγορος (εξαιρετικά καταξιωμένος για να χαντακωθεί) και το υπερσυντηρητικό-αυταρχικό ΕΣΡ (σε αρμονία με τα υποκριτικώς κομφορμιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας μας). Οι άλλες αρχές;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να θυμηθούμε λοιπόν ποιες είναι οι Ανεξάρτητες Αρχές (τις βρήκα με τη βοήθεια του Γκούγκλ):
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ)
2)Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα
3)Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών & Ταχυδρομείων
4)Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης
5)Επιτροπή Ανταγωνισμού
6)Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας
7)Συνήγορος του πολίτη
*
Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν (όπως μου έχουν πει) και οι εκθέσεις επιτροπών (ας πούμε ανεξάρτητων) στο εσωτερικό διαφόρων "κρατικών οργανισμών". Πχ της Ελληνικής Αστυνομίας.
*
Οι τελευταίες πρέπει να είναι διαθέσιμες και στο ίντερνετ, αλλά βαριέμαι να ψάχνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Συνήγορος του Πολίτη, λόγου χάριν, είναι ο Γεώργιος Καμίνης, επίκουρος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο οποίος "εξελέγη ομόφωνα [τον Απρίλιο του 2003] από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής". Και πριν από αυτόν ο Νικηφόρος Διαμαντούρος, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εξαιρετικές προσωπικότητες αμφότεροι. Ο Διαμαντούρος μάλιστα εξελέγη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να υπηρετήσει ως Ευρωπαίος Συνήγορος του Πολίτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόσωπο δίνει τον τόνο στις εκθέσεις (έστω) της Αρχής. Τι θα γινόταν αν στη θέση τους βρισκόταν ένας καθηγητής, ο οποίος θα ανακάλυπτε μια κρύα νύχτα του χειμώνα ότι έχει πολιτικές φιλοδοξίες ή ότι πρέπει να εξυπηρετήσει αυτούς που τον ανέδειξαν (λέγε με Σανιδά);
*
Δεν ξέρω τι ασφαλιστικές δικλείδες υπάρχουν γι αυτές τις περιπτώσεις.
*
Προσθέτω κι αυτό εδώ λόγω ψυχαναγκασμού: Τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο σύνθετα (ακόμα κι αν οι Αρχές λειτουργούν με το προσωπικό που αρμόζει)
ΑπάντησηΔιαγραφή*
Όσο το καλοσκέφτομαι, οι Αρχές έχουν την τάση να δίνουν έναν μπαρόκ χαρακτήρα στο πολίτευμα (="μια υπερβολή στη διακόσμηση και την πολυτέλεια που αναδεικνύουν ένα επιβλητικό και πομπώδες ύφος"). Και δεν μ' αρέσει το μπαρόκ στην πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πιάσεις τον πνιγμένο απ τα μαλλιά του --αν χρειαστεί [dash, α λα μανιέρ ντε Ρακάσα]. Σημειώνω πάντως ότι τα κόμματα και οι κάθε λογής ακτιβιστές αδιαφορούν παντελώς, πρακτικά, για τις ετήσιες εκθέσεις του Συνήγορου του Πολίτη.
*
Μονάχα το ΑΣΕΠ μου φαίνεται ότι θα είναι χρήσιμο για πάρα πολύ καιρό.
*
Δηλαδή: το πολιτειακό μπαρόκ είναι καλό πράμα... :-P
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δημοκρατία για να λειτουργήσει χρειάζεται πολύπλοκους κανόνες και σώματα τα οποία αλληλοελέγχονται. Η αντίληψη ότι δημοκρατία σημαίνει πολιτειακή απλότητα είναι απατηλή. Αυτό ήδη συνέβαινε στην Αρχαία Αθήνα (που εσφαλμένα θεωρούμε 'απλά' οργανωμένη), δες και το βιβλίο του Goldhill, το οποίο έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή