Όλοι οι άνθρωποι αντικρύζουμε το στερέωμα πάνω από τα κεφάλια μας. Στερέωμα, τι ωραία λέξη: the heaven of fixed stars, das Firmament. Τι ωραία λέξη, κρίμα που είναι σκέτη ψευτιά. Ζούμε με την αίσθηση ότι ο κόσμος μας έχει ένα γαλανό ανέφελο καπάκι, ενα μπρούτζινο σκέπασμα της γάστρας μέσα στην οποία ζούμε. Αλλά δεν υπάρχει κανένα στερέωμα, κανένα κυρτό κάλυμμα του κόσμου μας: όταν κοιτάζουμε τον ουρανό κοιτάζουμε το ανηλεές κενό, τα χάη του κενού διαστήματος, το βλέμμα μας κατευθύνεται πίσω στον χρόνο, προς την άκρη του αφιλόξενου και στείρου σύμπαντος.
Δεν υπάρχει ουρανός. Η χρωστική του κοπανιστού αέρα μάς κρύβει το έρεβος πέρα από τον μικρό και οικείο πλανήτη μας. Κάθε φορά που κοιτάζουμε τ' άστρα ατενίζουμε το διαστρικό κενό να χαίνει από πάνω μας, απροστάτευτοι κι ανυπεράσπιστοι πίσω από ένα λεπτό στρώμα αέρα που φιλάρεσκα λέμε ατμόσφαιρα.
Τον κόσμο δεν τον επιστεγάζει κάποιος στέρεος θόλος. Η Νουτ που στοργικά γέρνει από πανω μας είναι μύθος. Όχι, δεν υπάρχει τίποτε στερεό πάνω από τα κεφάλια μας. Δε μας σκεπάζει τίποτα. Δε μας καλύπτει τίποτα. Ο κόσμος που ζούμε, η μικρή κουτσουλιά που περιβάλλει έναν διάπυρο σιδερένιο πυρήνα, είναι ασκεπής και ασεβής και χάσκει ορθάνοιχτος. Δε θα πέσει ποτέ στο κεφάλια μας ο ουρανός γιατί δεν υπάρχει ουρανός.
Ό,τι ζούμε, ό,τι είμαστε, ό,τι έχουμε κείται ασυσκεύαστο κι απροστάτευτο πάνω στην εφήμερη φλούδα του πλανήτη, φάτσα στον άπειρο και αδιάφορο κόσμο της σκοτεινής ύλης και της διαστρικής σκόνης, και του πυρωμένου υδρογόνου. Είμαστε ξέσκεποι. Είμαστε ακάλυπτοι κι ορθάνοιχτοι.
Δεν υπάρχει τέρμα προς τα πάνω.
Δεν υπάρχει ουρανός.
'You know,' said Port, and his voice sounded unreal as voices are likely to do after a long pause in an utterly silent spot, 'the sky here's very strange. I often have the sensation when I look at it that it's a solid thing up there, protecting us from what's behind.'
ΑπάντησηΔιαγραφήKit shuddered slightly as she said: 'From what's behind?'
'Yes.'
'But what is behind?' Her voice was very small.
'Nothing, I suppose. Just darkness. Absolute night.'
(Paul Bowles, The Sheltering Sky --θυμάσαι τη σκηνή στην ταινία;)
Κρίμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου στέρησες την ελπίδα πως κάποτε… ένας ουρανός θα πέσει να μας πλακώσει μήπως και απαλλαγεί αυτό το χάος από το θανατηφόρο μικρόβιο άνθρωπος!
έτσι μπράβο για να καταρριφθεί και η κυριολεκτική σημασία του 'the sky is the limit'
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μην αναφέρουμε βέβαια την εχθρότητα, το ψύχος και τον διαστημικό κανιβαλισμό...Είναι δύσκολα κι αφιλόξενα εκεί έξω κι ενας "Ουρανός" πάντα βοηθάει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως.
Διαγραφή