Ντοκυμαντέρ με σαύρες

Εντάξει, θα βγει πάλι ο καλός μου φίλος να μου πει ότι σιγά-σιγά μετατρέπομαι σε Σεφέρη (μακριά από πάνω μας! φτου φτου κακό!), αλλά εάν μου έλεγε κάποιος πριν πέντε ή δέκα χρόνια ότι όλα θα μου πηγαίνουν καλά (δόξα Σοι ο Θεός) και ότι θα νιώθω δυστυχισμένος από το τι γίνεται στην Ελλάδα, θα κακάριζα στα γέλια. Εάν επίσης μου έλεγε ότι θα μίλαγα με την τηλεόραση σαν τη γιαγιά μου που μπινελίκωνε την κακιά στρίγγλα όταν έβλεπε Εσμεράλδα και Σκλάβα Ιζάουρα, ε, θα τον μούτζωνα.

Ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι.

Ο παππούς (συζυγος της γιαγιάς που λέγαμε) είχε ένα μόττο: "ου με πείσεις καν με πείσης", που τάραζε και αναστάτωνε την παιδική ψυχούλα μου (που λέμε). Το χρησιμοποιούσε συχνά όταν τον στρίμωχνες. Υπενθυμίζω ότι ο παππούς ήταν του γένους "Ξεροκέφαλου", Θεός σχωρέσ' την προγιαγιά μου. Τέλος πάντων, θυμάμαι που τον ρωτούσα πώς γίνεται να μην πειστεί κάποιος ακόμα κι αν πειστεί, δεν το καταλάβαινα αυτό το πράμα. Απαντούσε ότι άμα είσαι σίγουρος για κάτι, δεν αλλάζεις γνώμη ακόμα κι αν σε πείσουνε με επιχειρήματα. Έτσι: Έλληνας: οι πεποιθήσεις πάνω από τα επιχειρήματα. Και τώρα, δεκαετίες μετά καταλαβαίνω, έτσι πιο βιωματικά, τουλάχιστον πώς συμπεριφέρεται κάποιος που δε θα πειστεί ακόμα κι αν πειστεί. Αφού η αμετανοησία και η σολιψιστική αυτοδικαίωση είναι η εθνική μας ιδεολογία. Ξεχάστε τις ορθοδοξίες και τις παραδόσεις, τέλειωσαν αυτά. Αρκεί να φταίνε πάντα οι άλλοι.

Τα υπόλοιπα, ευκόλως εννοούμενα που λέμε, παραλείπονται.

Κατανοώ βεβαίως ότι δεν πιάνω τον σφυγμό του απλού ανθρώπου, τον καημό της Ρωμιοσύνης και τον παλμό του κοσμάκη αλλά δεν είμαι ντιπ για ντιπ. Όχι. Γι' αυτό κι αισθάνομαι κάπως άσχημα που δεν το είχα πάρει πρέφα καθόλου. Δεν εννοώ τον υποκριτικό βικτωριανισμό του Έλληνα, αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Εννοώ την ανήκεστη πείνα του Έλληνα και της Ελληνίδας. Αν κρίνω από την απίστευτη απήχηση του ντιβιντί. Δεν μπορεί όλο αυτό το τρελό το μπρουχαχά και το πανηγύρι να οφείλεται στο ότι όλος αυτός ο κόσμος (συμπεριλαμβανομένης λ.χ. της θείας της Πίτσας) ήθελε να δει ντε και καλά το γνωστό ξανθό κομοδινάκι να βατεύεται. Μάλλον άντρες και γυναίκες, Ελληνίδες κι Έλληνες, ήθελαν πώς και πώς να δούνε κάποια να το κάνει, οποιαδήποτε. Όποια να 'ναι. Όχι γιατί δεν το κάνουν οι ίδιοι και οι ίδιες. Παρά γιατί μάλλον δεν πολυκαλοπερνάνε. Έτσι φαίνεται.

Ανάθεμα στις τηλεοράσεις στις κρεβατοκάμαρες, δηλαδή.

Είπαμε: εμείς πάντως δε φταίμε.