Δε γίνεται να εμπιστευόμαστε την ψυχική μας υγεία, και δη επί χρήμασι, στους λακανικούς που έχουν αναγάγει τις παρετυμολογίες, τις μεταφορές και τα λογοπαίγνια σε τάχα ερευνητικά και ερμηνευτικά εργαλεία. Δε γίνεται να εμπιστευόμαστε τις ελπίδες μας για ανάλυση και θεραπεία σε ψυχαναλυτές (;) που αφορμώνται από αξιώματα όπως "όλος ο ψυχισμός είναι οργανωμένος όπως η γλώσσα", χωρίς να έχουν ιδέα τι είναι γλώσσα, πώς είναι οργανωμένη και ποια είναι η σχέση της με την (υπόλοιπη) νόηση
Εκτός, βεβαίως, κι αν όταν λένε 'γλώσσα' το εννοούν μεταφορικώς. Οπότε καλύτερα να φτιάξουν σχολή οι μπορχεσικοί με τους καθρέφτες τους να μας ψυχαναλύουνε.
Εκτός, βεβαίως, κι αν όταν λένε 'γλώσσα' το εννοούν μεταφορικώς. Οπότε καλύτερα να φτιάξουν σχολή οι μπορχεσικοί με τους καθρέφτες τους να μας ψυχαναλύουνε.
ο τίτλος όλα τα λεφτά!
ΑπάντησηΔιαγραφή( ναι σε όλα, αγαπητέ κύριε :))) )
Έτσι και χειρότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(ο τίτλος ιν ντιντ όλα τα λεφτά!)
Ζωγράφισες!
ΑπάντησηΔιαγραφή(δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω :))
"το ασυνείδητο είναι δομημένο ως γλώσσα"-η πρόταση αποτελεί νομίζω αναλογία:όπως γνωρίζουμε την γλώσσα από τα επιφαινόμενά της, δλδ τις ομιλίες, έτσι γνωρίζουμε το ασυνείδητο από τα επιφαινόμενά του, όνειρα, lapsus κλπ. και τα δύο δεν μπορούμε να τα γνωρίσουμε άμεσα μιας και αποτελούν αφαιρέσεις, αλλά υποθέτουμε την ύπαρξή τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχουν πολλά πρίσματα για να προσπαθήσει κανείς να δει τον κόσμο και την ανθρώπινη κατάσταση, η ψυχανάλυση είναι ένα απ'αυτά.σίγουρα δεν επαρκεί από μόνη της, όπως και κανένα άλλο πρίσμα.προσωπικά περισσότερο ανησυχώ για τις τεχνοκρατικές παροπίδες παρά για τις λακανικές.
καλημέρα
Αμφιβάλλω ότι αυτή είναι η τελέσφορη (δε μιλάμε για ορθότητα -- προς θεών) ερμηνεία του λακανικού δόγματος: μιλάει για δομή και όχι για πραγμάτωση (για "τα επιφαινόμενα", το σωσσυρικό parole) της γλώσσας. Ακόμα και αν ήταν όμως αυτή η τελέσφορη ερμηνεία, αν δεν είναι επιστημολογικά κοινότοπη στον κρυπτοεμπειρισμό της, είναι εσφαλμένη και μάλιστα σε στοιχειώδες επίπεδο: η γλώσσα ως δομή, ως σύστημα σημείων έστω, δεν αποτελεί αφαίρεση αλλά διαθέτει ψυχολογική πραγματικότητα και οργάνωση διακριτή κι ανεξάρτητη από όσα απαρτίζουνε το ασυνείδητο.
ΔιαγραφήΥπάρχουν και άλλες ψυχαναλυτικές σχολές (ευτυχώς!) πέραν της λακανικής και νομίζω ότι θα έπρεπε να είμαστε τουλάχιστον ευγνώμονες για την ύπαρξη και τη λειτουργία της ψυχανάλυσης.
την οργάνωση της γλώσσας, την διατυπώνουμε νομίζω εκ των υστέρων, η γλώσσα είναι το σύνολο των ομιλιών(αυτό εννοώ ως αφαίρεση, γιατί αυτό το σύνολο δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε). υπάρχουν πολλές σχολές, όλες όμως δίνουν έμφαση στη συμβολική ερμηνεία, βοηθώντας τον αναλυόμενο να αποδώσει τα δικά του νοήματα, τόσο στον ίδιο του το λόγο, όσο και στις πράξεις του, ή τα όνειρά του (που έχουν υψηλό βαθμό κωδικοποίησης).δεν καταλαβαίνω τι εννοείς όταν κάνεις αυτόν τον κάθετο διαχωρισμό.δεν είμαι καμμιά αυθεντία στον Λακάν, αλλά έχω βρει συχνά χρήσιμους τους συσχετισμούς και τις αναλύσεις του.υπάρχει ένα πολύ καλό μπλογκ σχετικό http://stodivanimetolacan.blogspot.gr, εσύ που έχεις φαντάζομαι γνώσεις δομιστικής γλωσσολογίας, θα το προσεγγίσεις ευκολότερα.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για το λινκ. Έχει προ πολλού ξεπεραστεί η μεθοδολογική θέση ότι "η γλώσσα είναι το σύνολο των ομιλιών [...] γιατί αυτό το σύνολο δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε", η οποία βασιζόταν έτσι κι αλλιώς σε μια ανάγνωση του Σωσύρ.
ΔιαγραφήΑκριβώς, οι περισσότερες ψυχαναλυτικές σχολές "δίνουν έμφαση στη συμβολική ερμηνεία, βοηθώντας τον αναλυόμενο να αποδώσει τα δικά του νοήματα, τόσο στον ίδιο του το λόγο, όσο και στις πράξεις του, ή τα όνειρά του (που έχουν υψηλό βαθμό κωδικοποίησης)". Πώς αλλιώς...
Απο εκεί μέχρι τη λακανική ερμηνευτική θέση και τα λοιπά της ερμηνευτικά εργαλεία υπάρχει χάσμα, π.χ. τι να πει κανείς για το δόγμα ότι το ασυνείδητο είναι δομημένο όπως η γλώσσα (αγνοώντας τραγικά πώς είναι δομημένη η γλώσσα, αφού σε παραναγνώσεις του δομισμού βασίζονται) ή για την κωμική έμφαση (μέχρι λετρισμού) στα λογοπαίγνια ως διαγνωστικό-ερμηνευτικό εργαλείο.
μου έρχεται στο νου μια παρατήρηση που έκανε η χάρη πριν λίγο καιρό στο μπλογκ της για κάποιον αριστερό που χρησιμοποιεί καθαρευουσιάνικους όρους,πως το ασυνείδητό του εκφράζεται συντηρητικά (σε αντιδιαστολή με τις πολιτικές του δηλώσεις)
Διαγραφήκάπως έτσι νομίζω πρέπει να δει κανείς τις εκφράσεις του ασυνειδήτου, όπου δεν παρεμβαίνει το εγώ για να ελέγξει και να ορίσει.
γενικά:άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου
γενικότερα:ό,τι βοηθάει τον καθένα
γενικότατα:πιστεύω πως πιο πολύ από κάθε θεωρία και μέθοδο, μεγαλύτερη θεραπευτική επίδραση έχει η ενσυναίσθηση του ψ.
Ωραίο το παράδειγμα με το καθαρευουσιάνικο ασυνείδητο, αλλά έχει να κάνει με τις μεταμορφώσεις του agency και το πώς καταφέρνει να διαρρέει το ασυνείδητο τα μυστικά του προς τα έξω (με πολλούς τρόπους), όχι με τη γλώσσα καθεαυτή.
ΔιαγραφήΓενικά: κι εμένα μου αρέσει η μεταφορά της αβύσσου για την ψυχή του ανθρώπου, άβυσσο των φώτων την είπα πρόσφατα (κατακλεμμένο από τον Άλαν Μουρ αυτό).
Γενικότερα & γενικότατα: ΕΔΩ είναι η ένστασή μου, στο ότι δεν αρκεί η ενσυναίσθηση. Ενσυναίσθηση μπορεί να έχει κι ένας διορατικός, ευαίσθητος και γκαρδιακός φίλος, ή ο εξομολογητής γέρων Ησύχιος, ή η ψυχοπονιάρα χαρτορίχτρα. Στον ψ όμως πας γιατί (πρέπει να) διαθέτει εξειδικευμένα διαγνωστικά εργαλεία και στέρεα θεωρητική κατάρτιση με ζητούμενο την ανάλυση, όχι την ανακούφιση και την παρηγοριά. Αλλιώς θα πηγαίναμε όλοι για εξομολόγηση, που είναι και τζάμπα.
δεν προσπαθώ να σε πείσω για κάτι.ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Διαγραφήκαλημέρα
Μα δεν είναι ζήτημα πειθαναγκασμού, ίσα ίσα: σπάνια πια ευχαριστιέμαι τόσο πολύ συζήτηση σε σχόλια όσο αυτή! Εγώ ευχαριστώ.
Διαγραφήδεν είναι και τόσο πρόσφορο το μέσο για ζητήματα με μια σχετική ευρύτητα,ιδιαίτερα όταν δεν γνωρίζονται οι συνομιλητές για να έχουν κάποια κοινή βάση στο διάλογο.κάθε πρόταση που ανταλλάξαμε χωράει πολλή συζήτηση για να μην σκορπίσει στην παρεξήγηση.ίσως επανέρθουμε με άλλη αφορμή- "γείτονες" είμαστε εξάλλου.ανταποδίδω το περί ευχαρίστησης
Διαγραφήκαληνύχτα
Κι όμως : ντεζά-βύ ήτανε τελικά αυτό με το "ασυνείδητο που μιλάει καθαρεύουσα" :((( (κι έλεγα: πού το έχω ξανακούσει; μόνη μου το σκέφτηκα, κι είναι τόσο καλό; /χα/ - Ε, τελικά κάποιος, κάπου, κάποτε (δεν θυμάμαι ποιος) το είχε πει κοροϊδευτικά για τον Εμπειρίκο)
Διαγραφήαυτά διότι το ασυνείδητο μάς βοηθάει καμιά φορά να μη γινόμαστε και ασυνείδητοι /χα χα/
κατά τ' άλλα κι εγώ τη χάρηκα τη συζήτηση Μπλογκάρχη / Χριστίνας
α χάρη, γίνεται όλο και καταπληκτικότερο, του έχει και αδυναμία του Εμπειρίκου ο Sraoshaς :-)
Διαγραφήέχει μια δόση αλήθειας-θυμάμαι πως κατά το τέλος της ζωής του υπερασπίστηκε την καταγωγή του-βέβαια το φαινόμενο "Εμπειρίκος" δύσκολα απλοποιείται κι αναλύεται έτσι. σίγουρα όμως υπήρχε ένας διχασμός ως προς την ταυτότητά του :καθαρευουσιάνικο ιδίωμα για πάνδημους έρωτες
ego pistevo oti itan sponta tou shraosha gia ton zizek o titlos..
ΑπάντησηΔιαγραφήhairetizo tin strofi tou blog..
tao tao mudjahedin
Χωρίς να είμαι ευλαβής Λακανικός (ή κανένας φοβερός γνώστης του αντικειμένου εν τέλει), νομίζω ότι αυτό που λες στο κείμενο σου στοχεύει μεν σε κριτική της θεωρίας της Λακανικής σχολής, αλλά έχω την εντύπωση ότι παράλληλα αγνοεί τη δεοντολογία της Λακανικής κλινικής που είναι far from being assertive [και το λέω επειδή αναφέρεσαι σε ελπίδες για θεραπεία σε ψυχαναλυτές...και δη επί χρήμασι...κλπ (γιατί οι άλλοι το κάνουν τζάμπα;)]
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοώ ότι ο Λακανικός κλινικός, δεν θα σου πεί ποτέ "α ορίστε το σύμπτωμα" ή ακόμα χειρότερα "η παραδρομή που κάνατε σημαίνει..τουρουρου" αλλά θα αφήσει χώρο στον ίδιο τον ασθενή να κάνει την επιθυμία λόγο, χωρίς να λειτουργεί σαν αυθεντία που ασχολείται με συμπτώματα. Και φυσικά μπορεί να είναι επηρεασμένος και από άλλες σχολές στην θεωρία του, δεν σημαίνει ότι τα μόνα του εργαλεία θα είναι η κατά Σωσύρ δόμηση της γλώσσας. Μου φαίνεται εξαιρετικά απελευθερωτικό αυτό και πλήρους σεβασμού στον ασθενή και στον χώρο μεταξύ ασθενή και αναλυτή, σε σχέση με τι περιμένει ο καθένας απ'τον άλλο-που είναι και εύκολο (δηλ. ο ένας να του πουν τι φταίει και ο άλλος να περιμένει από τον ασθενή να κάνει αυτά που πρέπει.)
Τώρα όσον αφορά τη θεωρία αυτή καθαυτή (και εδώ διόρθωσε με γιατί δεν ξέρω αν είμαι σωστός) έχω την εντύπωση ότι δεν είναι κλασσικός Σωσυριανός, ναι μεν μιλάει για δομημένη επιθυμία, αλλά αντιλαμβάνεται τη γλώσσα ως τη σχέση σημαινόντων με άλλα σημαίνοντα (και όχι σημαινόμενα ή πράγματα.) Εκεί ψάχνει το σύμπτωμα.
Ή ανοιγεί τη πόρτα ο Frank Langella σ'αυτά που γραψα και http://www.youtube.com/watch?v=_WJXRpE7vME (όπως λέει το description μετά.)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΞεκάθαρα δεν είναι αντικείμενο χλευασμού η ψυχανάλυση συλλήβδην: η ψυχανάλυση σώζει. Χωρίς πλάκα.
Διαγραφήδεν είναι κλασσικός Σωσυριανός, ναι μεν μιλάει για δομημένη επιθυμία, αλλά αντιλαμβάνεται τη γλώσσα ως τη σχέση σημαινόντων με άλλα σημαίνοντα (και όχι σημαινόμενα ή πράγματα.) Εκεί ψάχνει το σύμπτωμα.
ΔιαγραφήΠαράδειγμα εκτυφλωτικής ασυναρτησίας και αριστοτεχνικού μπουλσιτώματος. Μόνον ο Deleuze ('Deluze' για τους φίλους) το κάνει καλύτερα.
θα ήταν εποικοδομητικότερο νομίζω να παραθέσεις κάποιο δικό σου αντεπιχείρημα και ειδικά παραθέτοντας (κι εκμηδενίζοντας) κάποιο παράθεμα του ίδιου του Λακάν κι όχι τις δικές μας ερμηνείες πάνω στο λόγο του (που μπορεί και να λαθεύουν).
Διαγραφήέχω κι ένα καλό σχετικό λεξικό, αν θέλεις μπορώ να στο στείλω.
αλλιώς πλακανίζουμε :-))
με Ντελέζ έχεις ασχοληθεί ή τα βάζεις με τους γάλλους γενικά;
(η τοποθέτησή σου για το πώς θα πρέπει να είναι η ψυχαναλυτική διαδικασία, μου κάνει κάπως αγγλοσαξωνική)
"Lacan takes up Saussure’s theory that language is a structure composed of differential
Διαγραφήelements, but whereas Saussure had stated this of langue, Lacan states it of langage.
Langage becomes, for Lacan, the single paradigm of all structures. Lacan then proceeds
to criticise the Saussurean concept of language, arguing that the basic unit of language is
not the sign but the SIGNIFIER. Lacan then argues that the UNCONSCIOUS is, like
language, a structure of signifiers, which also allows Lacan to formulate the category of
the symbolic with greater precision. In 1969 Lacan develops a concept of DISCOURSE
as a kind of social bond. "
Ας πούμε ότι σε γενικές γραμμές με καλύπτει αυτό, που είναι η βάση για ένα κεφάλαιο στο πάρα πολύ ενδιαφέρον (και, για μένα, πολύ σημαντικό) Theory's Empire.
ΔιαγραφήThe French term point de capiton is variously translated in English editions of Lacan’s
Διαγραφήwork as ‘quilting point’ or ‘anchoring point’. To avoid the confusion resulting from this
variety of translation, the term has here been left in the original French. It literally
designates an upholstery button, the analogy being that just as upholstery buttons are
places where ‘the mattress-maker’s needle has worked hard to prevent a shapeless mass
of stuffing from moving too freely about’ (Bowie, 1991:74), so the points de capiton are
points at which ‘signified and signifier are knotted together’ (S3, 268). Lacan introduces
the term in his 1955–6 seminar on the psychoses to account for the fact that despite the
continual slippage of the signified under the signifier (see SLIP), there are nevertheless in
the normal (neurotic) subject certain fundamental ‘attachment points’ between the
signified and the signifier where this slippage is temporarily halted. A certain minimum
number of these points are ‘necessary for a person to be called normal’, and ‘when they
are not established, or when they give way’ the result is PSYCHOSIS (S3, 268–9). This
helps to explain how it is that in the psychotic experience, ‘the signifier and the signified
present themselves in a completely divided form’ (S3, 268).
The point de capiton is thus the point in the signifying chain at which ‘the signifier
stops the otherwise endless movement of the signification’ (E, 303) and produces the
necessary illusion of a fixed meaning. Since the signifying chain has both a diachronic
and a synchronic dimension, so also does the point de capiton:
1. The diachronic dimension of the point de capiton lies in the fact that
communication is always a retroactive effect of PUNCTUATION. It is only when the
sentence is completed that the sense of the first words is determined retroactively. This
function is illustrated in the elementary cell of the GRAPH OF DESIRE, in which the
point de capiton is the leftmost point of intersection between the vector S–S’ and the
vector
2. The synchronic aspect is METAPHOR, by which the signifier crosses the bar into
the signified. The synchronic structure [of the point de capiton] is more hidden, and it is
this structure that takes us to the source. It is metaphor’ (E, 303).
Αυτό είναι ασυναρτησία: "whereas Saussure had stated this of langue, Lacan states it of langage."
ΔιαγραφήΑυτό είναι επιστημολογική πλάνη: "Langage becomes, for Lacan, the single paradigm of all structures."
Αυτό είναι, απλώς, μαλακία: "Lacan then proceeds to criticise the Saussurean concept of language, arguing that the basic unit of language is not the sign but the SIGNIFIER"
πωπωωωω
Διαγραφήγια οπαδός της επαγωγικής σκέψης πάντως απαντάς μάλλον υπερβολικά λακωνικά.elaborate please
ή μάλλον αν σ'έχει κουράσει το θέμα άστο:νομίζω έκανες μια ανάλαφρη ανάρτηση και το τραβήξαμε απ΄τα αυτιά :-))
καλημέρα
Ξεκίνησα να κάνω πλακίτσα και θα καταλήξω να γράψω δοκιμιάκι. Η ιστορία της ζωής μου.
ΔιαγραφήΛοιπόν.
1. Το αξίωμα ότι το ασυνείδητο είναι συμβολικό σύστημα είναι, επιεικέστατα, προβληματικότατο, αν δεν είναι κενό.
2. Η άποψη (η οποία βασίζεται σε παγιωμένη παρανάγνωση του Σωσύρ που έχει γίνει σχεδόν δόγμα) ότι όλα τα συμβολικά συστήματα είναι δομημένα ως γλώσσα αποτελεί πλάνη. Σοβαρή πλάνη.
3. O Σωσύρ κλείνει του χρόνου 100 χρόνια πεθαμένος. Το να αναμασάται ένα προγραμματικό (το τονίζω) πλαίσιο για μια θεωρία της γλώσσας (έτσι αντιλαμβανόταν ο ίδιος ο Σωσύρ τα Μαθήματά του) ως μια ολοκληρωμένη θεωρία της γλώσσας, τη στιγμή που στο μεταξύ οι γλωσσικές επιστήμες έχουνε κάνει άλματα με πληθώρα προσεγγίσεων και θεωρητικών πλαισίων, είναι ακατανόητο και επαρχιώτικο.
4. Χάριν παραδείγματος, τα παρακάτω είναι κενά περιεχομένου. Είναι bullshit, με την τεχνική έννοια του όρου. Εντελώς:
"language is a structure composed of differential elements, but whereas Saussure had stated this of langue, Lacan states it of langage".
"Lacan then proceeds to criticise the Saussurean concept of language, arguing that the basic unit of language is not the sign but the SIGNIFIER."
Και αυτό ισχύει για το μεγαλύτερο μέρος των όποιων θέσεων (πονηρά και μεσοβέζικα και υπεκφέυγοντας) έχει διατυπώσει ο Λακάν -- δείτε και το Télévision του (ή πώς το λένε).
5. Το να βασίζεις μια πρακτική που αποσκοπεί στην ανάλυση και θεραπεία σε μεταφορές (καπιτονάρισμα, φαλλός, σημαίνοντα που κρέμονται μόνα τους -- μα ξέρουν επιτέλους τι είναι το 'σημαίνον';) και bullshit είναι εγκληματικά ανεύθυνο, και δη όταν καμώνεται ότι μπορεί να αντιμετωπίσει την ψύχωση και την ψυχική νόσο εν γένει. Είναι σαν να βάζεις βελονιστές να θεραπεύσουνε καρκίνους (μόνο που οι βελονιστές είναι υπεύθυνοι επαγγελματίες).
6. Η γραφή, η ανάγνωση, η χριστιανική εξομολόγηση (όπου, κυριολεκτικά εν προκειμένω, ονομάζεις τους δαίμονές σου), το trouble talk με ενσυναισθητικούς έμπιστους φίλους, η επαφή με έναν λακανικό κτλ. βεβαίως και μπορούν να έχουν καθαρτικό χαρακτήρα, δεν είναι όμως ψυχανάλυση όπως είναι η συστημική ή η (νεο)φροϋδική και άλλες. Δεν οδηγούνε στην ανάλυση, εκτός μόνο κατά τύχη.
ευχαριστώ για την απάντηση και απολογούμαι για την καθυστέρηση (τραβιώμασταν με ιώσεις στο σπίτι).θα προσπαθήσω να απαντήσω στα σημεία που θέτεις.
Διαγραφή1.Μια βασική παραδοχή που πρέπει να τεθεί εδώ είναι ότι ο κόσμος διαμεσολαβείται από τη γλώσσα, δλδ ότι όταν μιλάμε δεν έχουμε το πράγμα καθαυτό, αλλά το σύμβολό του.όλο το σύστημα της γλώσσας είναι μεταφορά απ'αυτή τη σκοπιά.το ασυνείδητο είναι μια συμβολική γλώσσα, δλδ εκφράζεται με σημεία τα οποία επιδέχονται ερμηνείας. αν πιστεύεις το αντίθετο, τότε δεν πιστεύεις ταυτόχρονα στην ερμηνεία των ονείρων, ή στην ψυχαναλυτική διαδικασία εν γένη, μιας και το όλο θέμα είναι να αναγνωριστούν οι πράξεις και ο λόγος ως συμβολικές αναπαραστάσεις που δηλώνουν και κάτι άλλο από αυτό που ο αναλυόμενος αναγνωρίζει συνειδητά.
2.εδώ νομίζω υπάρχει μια λογική αντίφαση:απ'τη μια αναγνωρίζεις τα συμβολικά δεδομένα ως συστήματα-άρα παρουσιάζουν μια κανονικότητα, απ'την άλλη λες ότι η αναλογία με τη γλώσσα καθιστά πλάνη.λέγοντας γλώσσα, εννοούμε κάθε γλώσσα (μαθηματική, ιατρική, εικαστική κλπ) κάθε σύστημα αναπαράστασης που παρουσιάζει οργάνωση.
3.ξαναλέω η δομιστική ψυχανάλυση, αντιπαρατέθηκε σε άλλες ψυχαναλυτικές ερμηνείες με βιολογικές προσεγγίσεις.θεωρώ αν μη τι άλλο άξιους σεβασμού στοχαστές που προχώρησαν τη σκέψη πάνω σ'αυτά τα δυσβατα θέματα που έχουν τεράστιο αντίκτυπο όχι μόνο στο άτομο αλλά και στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι.η απαξίωση με αφορισμούς δεν με πείθει. μπορείς να πεις ότι σε ικανοποιεί η θεωρία του τσόμσκι, αλλά τα πάντα είναι υπό διαρκή διερεύνηση (και πρέπει να είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τις προεκτάσεις τους)
4.το αυτό.θα τραβήξει πολύ η ανάλυση κάθε σημείου, γιατί δεν έχεις ασχοληθεί με τη θεωρία του λακάν-και σίγουρα δεν είναι εύκολη.ακόμα και το αρχικό παράθεμα που έβαλες είναι λάθος, καθώς άλλο ψυχισμός και άλλο ασυνείδητο.
5.η ψυχανάλυση εξ'αρχής αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία, καθώς η ανθρώπινη ψυχή δεν αποτελεί απτό αντικείμενο του κόσμου.νομίζω θα είναι δικαιότερο να απορρίψεις αφού έχεις γνωρίσει, ή αν δεν σε προσκαλεί σε κάτι τέτοιο, απλά να το προσπεράσεις. η αντίδραση"ό,τι δεν καταλαβαίνω είναι bullshit" είναι αντιεπιστημονική τουλάχιστον.
6.α να άφησες κι ένα μικρό περιθώριο λάθους :-)
ξέρεις, το ποιό είναι το τέλος της ψυχανάλυσης (και με τις δύο έννοιες) είναι μείζων θέμα. αυτό ενδεχωμένως καθορίζει και την ίδια την πορεία της. σίγουρα παλιότερες κοινωνίες επέλυαν τέτοια ζητήματα συμβολικής τάξης, ταυτότητας κλπ απ'τους ρόλους της θρησκείας, τις χαρτορίχτρες κλπ. σήμερα, στην εποχή της Αυθεντίας και του τεχνοκρατισμού, ο ψ πρέπει να έχει ποστντοκ, να κατέχει την απόλυτη αλήθεια (που δεν γνωρίζει ο αναλυόμενος) και με συγκεκριμένη μεθοδολογία και φαρμακολογία να οδηγήσει στην ευθεία οδό. εγώ δεν είμαι αυτής της άποψης ακριβώς. σίγουρα χρειάζεται βαθιά κατάρτηση και είναι μεγάλη ευθύνη, πιστεύω όμως και στην αλληλόδραση της διαδικασίας όπου κάποιες φορές ανακύπτουν και πιο ανορθόδοξοι δρόμοι.
"ο κόσμος διαμεσολαβείται από τη γλώσσα". Αυτό λέγεται γλωσσοκεντρισμός και είναι πλάνη. "δλδ ότι όταν μιλάμε δεν έχουμε το πράγμα καθαυτό, αλλά το σύμβολό του" αυτό είναι στοιχειωδώς ορθό αλλά δε σχετίζεται ούτε προκύπτει από τον γλωσσοκεντρισμό.
Διαγραφή"απ'τη μια αναγνωρίζεις τα συμβολικά δεδομένα ως συστήματα-άρα παρουσιάζουν μια κανονικότητα, απ'την άλλη λες ότι η αναλογία με τη γλώσσα καθιστά πλάνη" Ακόμα και αν είναι συστήματα και αν παρουσιάζουν κανονικότητα (...), δεν έχουν την οργάνωση του γλωσσικού συστήματος.
Δείτε και το 'Γλωσσικό Ένστικτο' του Πίνκερ.
καλά, εγκαταλείπω!
Διαγραφήπλάνη πλάνη, την γδάραμε την ανάρτηση
(και πού να σχολίαζα την σημερινή σου ανάρτηση..κόλαση θα γινότανε!)
την καληνύχτα μου
αν και το ύφος του κειμένου δεν θυμίζει Τσόμσκι, δεν έχει πολλή σημασία μιας και μ'ενδιαφέρει ως απεικόνιση των δικών σου θέσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήοι οποίες είναι και σεβαστές, αρκεί να αποδεχτούμε ότι κάθε τοποθέτηση, επιστημονική, φιλοσοφική, ψυχαναλυτική, τελείται σ'ένα ιδεολογικό πλαίσιο. προσωπικά διαβάζω όσο μπορώ από διαφορετικές θέσεις για να έχω μια σφαιρική εικόνα. το σχήμα "πρόβλημα/απόδειξη" με εμπειρικά ευρήματα και μετρήσιμα στοιχεία, είναι κι αυτό ένα σχήμα (κι έχει φάει κάμποσες φορές τα μούτρα του).
ως προς την ψυχαναλυτική πρακτική τώρα, έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι η νευροβιολογία, μιας και η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει την παρατήρηση των εγκεφαλικών διεργασιών όπως ποτέ άλλοτε στην ιστορία.τις προάλλες ήμουνα σ'ένα συνέδριο όπου λέχθηκε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι στο εγγύς μέλλον, θα είναι σε θέση να τεκμηριώνουν την απόδοση της ψαυχαναλυτικής διαδικασίας νευροεπιστημονικά.
εγώ ξαναλέω:η απόδοση νοήματος είναι περίπλοκη και σκοτεινή διαδικασία.ίσως κι ευτυχώς.
Η νευροεπιστήμη υπόσχεται πολύ περισσότερα από όσα μπορεί να μας δώσει. Πολύ μα πολύ περισσότερα.
Διαγραφήαυτό μένει να το δούμε. γίνονται πάντως άλματα.
ΔιαγραφήΤο κείμενο είναι από ιμέιλ του Τσόμσκυ -- υπάρχει το σχετικό κεφάλαιο (και άλλα πολύ πιο ενδιαφέροντα) στο βιβλίο που υπέδειξα.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή