Ό,τι νιώθω και ό,τι είμαι μου το έχει διδάξει ο έρωτας.
Ο έρωτας μού έμαθε να είμαι ο εαυτός μου και μου έμαθε ότι έρχεται σ’ εμένα επειδή είμαι ο εαυτός μου και όχι κάποιος άλλος.
Ο έρωτας μού εξήγησε ότι αξίζω τη χαρά της ζωής, που είναι και ο έρωτας.
Με δίδαξε να μην υπεραναλύω και να παίρνω τη ζωή όπως μου έρχεται, κατά το εμπειρίκειο, όσο μπορώ.
Με εκπαίδευσε στο να μη φοβάμαι, εγώ ο κατά βάση δειλός. Με ξανάπλασε σχεδόν γενναίο.
Με απελευθέρωσε από ό,τι βάρος δεν ήτανε δικό μου και το έστησε απέναντί μου για να το αντικρύσω με ψυχραιμία κι επιείκεια.
Ακόμα και στον πόνο υπήρξε μεγαλόψυχος: δεν τον έφερε μάταια.
Ο έρωτας με πήγε πολύ πιο μακριά και από βιβλία και από ταινίες και από την ίδια τη φαντασία μου, έχτισε κόσμους αδιανόητους πριν, κόσμους που εξερευνώ και περιδιαβαίνω σαν αρχάριος με ψυχή μαγεμένη.
Ο έρωτας εγκέντρισε μέσα μου την ομορφιά και το γέλιο.
Ο έρωτας με ντρεσάρισε να μη φοβάμαι τον χρόνο, παρά να χαίρομαι τη στιγμή σαν παιδί και την ανάμνηση σαν γέροντας.
Ο έρωτας μού έμαθε να είμαι ο εαυτός μου και μου έμαθε ότι έρχεται σ’ εμένα επειδή είμαι ο εαυτός μου και όχι κάποιος άλλος.
Ο έρωτας μού εξήγησε ότι αξίζω τη χαρά της ζωής, που είναι και ο έρωτας.
Με δίδαξε να μην υπεραναλύω και να παίρνω τη ζωή όπως μου έρχεται, κατά το εμπειρίκειο, όσο μπορώ.
Με εκπαίδευσε στο να μη φοβάμαι, εγώ ο κατά βάση δειλός. Με ξανάπλασε σχεδόν γενναίο.
Με απελευθέρωσε από ό,τι βάρος δεν ήτανε δικό μου και το έστησε απέναντί μου για να το αντικρύσω με ψυχραιμία κι επιείκεια.
Ακόμα και στον πόνο υπήρξε μεγαλόψυχος: δεν τον έφερε μάταια.
Ο έρωτας με πήγε πολύ πιο μακριά και από βιβλία και από ταινίες και από την ίδια τη φαντασία μου, έχτισε κόσμους αδιανόητους πριν, κόσμους που εξερευνώ και περιδιαβαίνω σαν αρχάριος με ψυχή μαγεμένη.
Ο έρωτας εγκέντρισε μέσα μου την ομορφιά και το γέλιο.
Ο έρωτας με ντρεσάρισε να μη φοβάμαι τον χρόνο, παρά να χαίρομαι τη στιγμή σαν παιδί και την ανάμνηση σαν γέροντας.
αγαπητε σραοσα, ειστε ποιητης! γραψτε περισσοτερα! ειδικα αυτο με τους αδιανοητους κοσμους με θανατωσε!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Με εκπαίδευσε στο να μη φοβάμαι, εγώ ο κατά βάση δειλός. Με ξανάπλασε σχεδόν γενναίο." Χαίρομαι που σε βρήκα, με άγγιξε το κείμενό σου. Καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://thetravelersvignette.blogspot.com/
Υπεροχο !!
ΑπάντησηΔιαγραφή...Με εκπαίδευσε στο να μη φοβάμαι, εγώ ο κατά βάση δειλός. Με ξανάπλασε σχεδόν γενναίο......
αν και δυσκολευομαι να πω οτι μονο αυτο ξεχωρισα. Τι τυχερος που ερωτευτηκες!!
respect, το κρατάω στα αγαπημένα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή χρονιά
αγαπητε σαραόσα, τεραστια παραλειψη, μόλις σημερα σε ανακαλυψα και διαβασα το μισο (που λεει ο λογος ) μπλογκ σου. Πρισματικη γραφη. Σου ψιθυριζει στο αυτι. Και στιγμές πανακριβες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλέξης
ΥΓ εχουμε ακριβως την ιδια αποψη για το Λονδινο. Εγω απλωςμ αν αποκωδικοποιω σωστα, τα περασα καμια δεκαρια χρονια νωρίτερα.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια! Στο Λονδίνο έφτασα το '96.
Διαγραφήσραόσα, σορι, πρεσβυωπια....
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.stumbleupon.com/su/6htIQ0/:5X8!2x5q:5WDM$x-D/apod.nasa.gov/apod/ap140419.html/
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Sraosha2,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα διαβάζοντας το κείμενο σου, συνειδητοποίησα αναδρομικά το impact που είχε επάνω μου ο έρωτας και ειδικά μετά το εύστοχο: "ακόμα και στον πόνο υπήρξε μεγαλόψυχος - δεν τον έφερε μάταια".
Απόψε μόλις (αισίως στα 40 μου), διαβάζοντας τις σκέψεις σου αυτές, συγχώρεσα τον εαυτό μου για τα λάθη μου μιας και αυτά τελικά... άξιζαν.
Στον έρωτα, που ήμουν τυχερός να τον γνωρίσω (δεν είναι όλοι), τελικά οφείλω όλα τα push-αρίσματα μου ως τώρα και όχι στην ηλικία ή την "ωρίμανση"...
Σ´ ευχαριστώ που μου "ξεκλείδωσες" αναδρομικά τη σκέψη...
Έχουν διαφορά ουσιαστική οι Λονδρέζες(ή άλλες) από τις Ελληνίδες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερισσότερες διαφορές έχουν οι Ελληνίδες (ή οι Λονδρέζες) μεταξύ τους...
ΔιαγραφήΤι ωραία απάντηση!
ΑπάντησηΔιαγραφή