Ακολουθεί υποκειμενικό μεταμπλόγκινγκ:
Μια φούσκα ήταν η ελληνική μπλογκοκοινωνία (ή μπλογκόσφαιρα -- δεν έχει νόημα να διαφιλονικούμε για όρους εφήμερων πραγμάτων): καμμιά εβδομηνταριά απολαυστικοί, ιδιοφυείς, εγγράμματοι, καλλιεπείς τύποι, με τις πετριές τους αλλά και με την ψυχραιμία τους, που κάνανε το κομμάτι τους, ο καθένας και η καθεμία με τον δικό της και τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Μετά η φούσκα έσκασε, όπως σκαν όλες οι φούσκες στο τέλος, εισέρρευσε ο μολυσμένος αέρας της ελληνικής πραγματικότητας (μπλαμπλά, μπλαμπλά, μπλα, μπλα, μπλα, κτλ. κτλ. κτλ.) και η φούσκα εξαχνώθηκε.
Τέλος.
oxiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii :((((((((((((((((((((((((((( το ποτηρι παντα μισογεματο..τι και εγιναν πολλες φουσκες τριγυρω....??? οι πιο λαμπερες παντα ξεχωριζουν, και παντα υπαρχουν φουσκες που θελουν να ειναι σαν αυτες......ειμαι ηδη στεχωρημενη...αν εχω καταλαβε καλα τι επικοινωνει αυτο το "τελος"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπρε, μη φοβάσθε: δεν τα παρατάω. Άλλωστε έχω δηλώσει τόσες φορές στο παρελθόν ότι, χμ, αποχωρώ (χειρότερα κι απο μπιθικώτσης), που δε με παίρνει πια. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι φούσκα, απλά είναι σαν τον πραγματικό κόσμο: μια παρέα φίλων/γνωστών, ανάμεσα σε άλλες άσχετες παρέες, όχι η κοινωνία. Έτσι λέω.
ΑπάντησηΔιαγραφή"έτσι λέω", θέλω να πω, αυτό νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ξεκίνησα το μπλογκ ήξερα μόνον τον Ρακάσα. Αλλά διάβαζα δεκάδες μπλογκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα ξέρω πολύ κόσμο. Τα μπλογκ είναι πολλαπλάσια από ό,τι το 2005. Δεν παρακολουθώ πάνω από 25.
Εγώ την είδα αρχικά σκεπτικά και ανέμελα-στα όρια του κυνισμού αυτή την ιστορία, με συμπάθεια όμως στην πορεία και δεν κρύβω ότι υπάρχει ένα ευδιάκριτο περίγραμμα που περιβάλλει περσόνες, ανθρώπους, ιστορίες, αληθινά γεγονότα, φράσεις, λέξεις, ψυχογραφήματα, ιδέες, που με ακουμπανε με ζεστασιά, συχνά τις σπρώχνω μαλακά με το χέρι, κάνουν γκελ στο περίγραμμα και με αγγίζουν ξανά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς καμία αίσθηση μαλακισμένης ποιητικότητας και πιο πολύ γιατί δεν ξέρω πως να το ζωγραφίσω αλλιώς!
Αφού βλέπω ότι σχολιάζει κι ο Δύτης, εμένα μου έκανε -όσο κι αν ηχεί γελοίο το επίθετο- βαθιά εντύπωση ένα σχόλιο στο πρόσφατο σχετικά ποστ του με τίτλο «Τραγική Ειρωνεία». Mιλάω για το σχόλιο του Πρέζα ΤV o oποίος αναφερόμενος στα προηγηθέντα σχόλια και στο ποστ λέει κατά λέξη: «αιντε αιντε ειστε ολοι για το πουτσο καβαλα μου φαινετε».
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να είμαι υπερβολικός αλλά θεωρώ ότι αυτό το σχόλιο μπορεί να δείξει πιο εύγλωττα από οποιαδήποτε ανάλυση ότι υπάρχουν στα μπλογκ και γενικότερα στο ίντερνετ δυο κόσμοι εντελώς διαφορετικοί, δυο κόσμοι που τελικά νιώθουν βαθιά απέχθεια ο ένας για τον άλλο. Προσωπικά την ομολογώ δηλαδή την απέχθειά μου.
@Old Boy
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτα δίκιο. Απόλυτα.
Πριν τέσσερα χρόνια, το 2006, είχε βγάλει ένα τραγούδι ο Παπακωνσταντίνου, ο Λαρισαίος, για τους μπλόγκερ. You the universe, ονομαζόταν. Εξακολουθεί να μου αρέσει πολύ, παρά το ότι τότε είχα αισθανθεί την ανάγκη να γράψω "Δεν ανήκω σε άλλη κοινότητα, πλην της κοινότητας των φίλων μου." Εξακολουθώ να το πιστεύω. Είναι από τις λίγες, τις ελάχιστες, φορές που αισθάνομαι συνεπής.
ΑπάντησηΔιαγραφήBEATLES: Hey Sraosha
ΑπάντησηΔιαγραφήHey Sraosha, don't make it bad
Take a sad song and make it better
And anytime you feel the pain, hey Sraosha, refrain
Don't carry the blogsphere upon your shoulders
For well you know that it's a fool who plays it cool
By making his world a little colder
So let it out and let it in, hey Sraosha, begin
You're waiting for someone to perform with
And don't you know that it's just you? Hey Sraosha, you'll do
The movement you need is on your shoulder
(Na na na, na-na na na, na-na na na, hey Sraosha)
Elias for ever.
ΑπάντησηΔιαγραφήElia locuto, causa finita.
ΑπάντησηΔιαγραφήRentrez chez vous.
Τι θα πει locuto? Causa finita? To google translate δεν το βλέπει ιταλικά, ούτε πορτογαλέζικα... Λατινικά είναι καλέ μου άνθρωπε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά το
ΑπάντησηΔιαγραφήRoma locuta, causa finita.
Επίσης, σύντομη διαδικτυακή έρευνα δείχνει ότι έκανα γραμματικό λάθος:
Elias locutus, causa finita.
Μερσί.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Sraosha
ΑπάντησηΔιαγραφήไม่ต้องท้อแท้
โปรดกลับไป buzz
ความคิดเห็นคุณมีค่า
Μη μου μιλάς για το μπαζ, άνθρωπέ μου, ούτε καν στα ταϋλανδέζικα. Βγάζω φουσκ(άλ)ες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεφούσκωσε ή έσπασε; Σε κάθε περίπτωση, amen! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλιώς θα έβλεπα, εκ του σύνεγγυς πλέον, τις μαυροφορομένες εναλλαχτικές μάζες που κατάφερναν οι εβδομήκοντα διακεκριμένοι ιστογράφοι να συναθροίζουν έμπροσθεν της Βουλής ίνα πενθήσουν την έλευση του ΔΝΤ εις τα οικονομικά -και ουχί μόνον- της χώρας. Κι αυτό, πιστέψτε με, αγαπητέ κ.Σραόσα, δε θα το άντεχε ο καταπονημένος οργανισμός μου. Θα έθνησκα από αλλεπάλληλες ανατριχίλες (άμα προσβάλλει κάτι πολύ την αισθητική μου-γνωστή πολυπαιγμένη έκφραση των απανταχού ελληνόφωνων κουλτουριαραίων- ανατριχιάζω.Γι' αυτό τελευταία επιδίδομαι σε μαζική αποτρίχωση. Για μας τις ψαγμένες βγήκε το μπραζίλιαν γουόξιν). Δόξα τω Μεγαλοδύναμω έσπασε κι αυτό το κακό σπυρί που οι καλοί καγαθοί βλέπουν σα φουσκίτσα. Amen, amen!
(Κύριε Σραόσα, επειδή έσπασα το ποδάρι μου και νιώθω έξαφνα μια κάποια μεγαλοαστική πλήξη καθώς υπηρετούμαι πανταχόθεν, αν θέλετε ως Συμπερασματολόγος να συνδράμω εις μια ετέραν συζήτησιν δια το διατί έσκασε η φούσκα, ευχαρίστως θα το πράξω).
Ο Ολντ Μπόυ είναι εκτός θέματος. Θα έσκαγα σαν την περι ης ο λόγος φούσκα εάν δε το έλεγα. :)
Φούσκα-ξεφούσκα: διαβάζω το περίφημο Κοντέινερ της Ελευθεροτυπίας, υποτίθεται ένα από τα πιο απαιτητικά έντυπα που κυκλοφορούν, και δεν βλέπω τίποτε άξιο να παραβληθεί με ό,τι διαβάζω σε (επιλεγμένα βέβαια) μπλογκ. Τίποτε όμως, νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφή(εντάξει, υπερβάλλω. Βρήκα τελικά ένα κείμενο που μ' άρεσε. Ένα)
ΑπάντησηΔιαγραφή@niemands: Ανάθεμά μου κι αν κατάλαβα τίποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@δύτη: Του έριξα μια ματιά. Φωνάζει τόσο πολύ "είμαι ψαγμένο έντυπο", που κάνει κάτι κουλτουριάρικα μπλογκ να μοιάζουν ίσκιοι αθλητικής εφημερίδας.