"Στη Γροιλανδία που δούλευε ο Πιερ, τον χειμώνα πέφτει η θερμοκρασία στους -47. Η κυκλοφορία έξω απαγορεύεται: αν βγεις έξω σε περιμένει ακαριαίος θάνατος."
"Α, να μια ωραία λύση: να πέσουν -47 στην Αθήνα, να πάνε περίπατο μαύροι, άσπροι, κόκκινοι -- όλοι αυτοί."
Αυτοί οι άνθρωποι έστειλαν παιδιά να ζήσουνε ξένοι. Τα παιδιά τους έζησαν ξένοι και το μόνο που τους προστάτευε από τη ρατσιστική βία, τη χλεύη, την περιφρόνηση ήταν το όνομα "Έλληνας". Όχι επειδή ήτανε καλά παιδιά και λαμπροί νέοι -- είμαι σίγουρος ότι κάποια από τα ξένα παιδιά που σφάζουνε στην Αθήνα ήτανε καλά παιδιά και λαμπροί νέοι. Ούτε γιατί τα παιδιά τους ήτανε καλύτερα από των Ιρακινών, Κούρδων, Ιρανών, Πακιστανών γονιών τους...
Πάντοτε το πίστευα, και το έγραφα: η Ελλάδα που τόσο πονεμένα αγαπάμε, είναι ιστορικό προϊόν από τη μια μοχθηρών πουριτανών αγροτοποιμένων και από την άλλη εντελώς άπονων αστών. Δεν έχουμε άλλη Παιδεία από την υπερφίαλη χωριατιά του τάχα μου πολιτισμικά ανώτερου ελληνορθόδοξου, ενός δόγματος που εδώ και 500 χρόνια ορίζεται αντιστικτικά και εναντιωματικά απέναντι σε μια λαμπρά επιτυχημένη Δύση. Μισαλλοδοξία και περιχαράκωση και κομπλεξική αντιπαράθεση με κάποιον άλλο που μας μισεί αλλά που είναι χειρότερος μας (αλλά συνήθως δυνατότερός μας) είναι το παρελθόν και το παρόν μας.
Αλλά αυτό που ζούμε από το Μακεδονικό και μετά είναι πια εμετός. Αρχικά το μίσος και η μοχθηρία και η μισαλλοδοξία κόχλαζε κάπως ήμερα και οχυρωνόταν πίσω από το περιφραγμένο από δόντια ελληνικό χαμόγελο. Μετά χτύπησε η φτώχεια και έλειψαν τα προσχήματα: αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή. Και πάλι λίγο είναι το 7% τους.
Από την άλλη, η Κανέλλη στο Ανφόλλοου λέει ότι το ΚΚΕ δεν μπορούσε να ασχοληθεί με το μεγαλειώδες πλήθος της 12ης Φεβρουρίου, η αντίσταση του οποίου στο μέλλον θα τιμάται με κάποιου είδους εθνική εορτή αν εξακολουθήσουμε να είμαστε ελεύθερο έθνος, αφού όλοι αυτοί δεν ανήκαν στην εργατική τάξη αλλά ήτανε κυρίως άνθρωποι που θίχτηκαν τα εισοδήματά τους. Και πολύ σας πέφτει το 5%, τραγικά ανεύθυνα αγκυλωμένα ζώα του σταλινικού ολοκληρωτισμού, βιτσιόζοι φετιχιστές της φαντασιακής εργατικής τάξης: σας είδαμε και στη Χαλυβουργία.
Άντε στον διάολο, συνέλληνες. Άντε στον διάολο, φοβισμένοι ψηφοφόροι.
Είδα ειδήσεις απόψε. Ξένιος Ζευς. Ένας στους πέντε παράνομος. Μετά είδα εικόνες από την Αμυγδαλέζα. Στην αρχή, αλήθεια, δεν καταλάβαινα τι έβλεπα. Ανακατεύτηκα. Αυτό το μιαρό αίσχος, αυτό το μαντρί ανθρώπων, αυτό το βδέλλυγμα και άγος υπάρχει εδώ και μήνες αλλά δεν έχει γίνει καμμιά πορεία εναντίον του. Όλα καλά. Έχουμε και κρίση.
Αναγούλιασα και θύμωσα. Ένιωσα ότι έπρεπε να είχα βγάλει βρετανικό διαβατήριο όταν μπορούσα: τουλάχιστον θα ήμουν υπήκοος μιας εν γνώσει μου σκατοχώρας, χωρίς να έχω ψευδαισθήσεις. Δε θα πίστευα τόσα χρόνια σα μαλάκας ότι η αβασίλευτη δημοκρατία μας είναι αγνότερη κι ανώτερη από τη σκοταδιστική νεοφιλελέ μοναρχία τους. Ο μαλάκας.
Από την αυτομεμψία με έβγαλε το θέαμα των νέων φρικτών εγκλημάτων του Άσσαντ (βομβάρδισε αεροπορικώς μια συνοικία, βογκούσαν άνθρωποι εγκλωβισμένοι κάτω από τα σπασμένα μπετά, μισοσφαγμένα παιδιά στα νοσοκομεία), του Άσσαντ, του φίλου της Ρωσίας και της Κίνας, που τον υποστηρίζουν ακόμα κάτι αριστεροί σε σύγχυση. Ζαλίστηκα. Δεν έχω τίποτε καλό να πω απόψε. Τίποτε.
Πω πω, αυτή τη φορά μοιράζομαι την αγανάκτηση μεν, καθόλου τα συμπεράσματα δε. Πάμε:
ΑπάντησηΔιαγραφήτο μεγαλειώδες πλήθος της 12ης Φεβρουρίου, η αντίσταση του οποίου στο μέλλον θα τιμάται με κάποιου είδους εθνική εορτή
Και όμως η Κανέλλη έχει δίκιο (παίρνουμε κι εμείς το Ανφόλλοου, ακόμα και στας επαρχίας), ποιος μπορεί να πει τι μέρος του μεγαλειώδους πλήθους ανήκε στο διαβόητο 7%; Εγώ που χάρηκα με τη διάλυση της παρέλασης του Οκτώβρη, εξακολουθώ να χαίρομαι αλλά οι επιφυλάξεις μου πια είναι τεράστιες. Για το τι πίστεψα σε σχέση με το τι μου βγήκε, εννοώ.
βιτσιόζοι φετιχιστές της φαντασιακής εργατικής τάξης: σας είδαμε και στη Χαλυβουργία.
Please elaborate. Τι έπρεπε να κάνουν στη Χαλυβουργία; Και τι έκαναν οι άλλοι που εμφανίστηκαν για μία μέρα;
το θέαμα των νέων φρικτών εγκλημάτων του Άσσαντ
Ο Άσαντ μπορεί να είναι ένας φτωχός τω πνεύματι κληρονόμος ενός δικτάτορα, καμία αντίρρηση· αλλά τουλάχιστον ενός είδους δικαιοσύνη επιβάλλει να βλέπει κανείς παρομοίως τα νέα φρικτά εγκλήματα των λεγόμενων αντικαθεστωτικών -τις σκοπιμότητες -και το απλό γεγονός ότι σε μένα τουλάχιστον καμία από τις εικόνες αυτές δεν μου φαίνεται πειστική. Όπως και στη Λιβύη, μιλάμε για άγριο εμφύλιο και το να δει κανείς ότι η διάδοχη κατάσταση δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι χειρότερη, είναι άσχετη του βαθμού συμπάθειας προς το ισχύον καθεστώς: όπως Ιράκ ένα πράγμα.
Αυτά· για την ώρα, δηλαδή.
Συρία: όταν έχεις στην Ελλάδα ναζί, χίτες και γερμανοτσολιάδες και αρπάζεσαι από τη βία της Αντίστασης για να μιλήσεις για "τα νέα φρικτά εγκλήματα των λεγόμενων αντικαθεστωτικών" και "για άγριο εμφύλιο", υπάρχει πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Πάρα πολύ σοβαρό. Υπενθυμίζω και αυτό, αλλά θα το θυμάσαι.
ΔιαγραφήΤο ΚΚΕ θα μπορούσε να διαχειριστεί τη 12η Φεβρουαρίου όπως την Οκτωβριανή: θα άφηνε δημοκράτες, διανοούμενους, μικροαστούς, μενσεβίκους, συνδικαλιστές και αναρχικούς να κάνουνε τη δουλειά υπό την "ηγεσία" του και μετά θα μας εκκαθάριζε όλους καταλλήλως. Αλλά δυστυχώς ζυγίστηκε το όραμα και η επαναστατική ηθική του Περισσού και βγήκε ελλιπής.
Σοβαρότατε, το να μην υποστηρίζεις τον βασικό αντίπαλο του Χ, που παρεμπιπτόντως παίζει εκούσια ή ακούσια το παιχνίδι του πάντα κακού Ψ, δεν σημαίνει ότι υποστηρίζεις τον Χ. (Συν ότι, τα «βομβάρδισε μια συνοικία» δεν αποκλείεται καθόλου να αποδειχθούν μούφα όπως οι αντίστοιχοι «βομβαρδισμοί» του Καντάφι. Συν ότι το «φίλος της Ρωσίας και της Κίνας» σημαίνει στην δεδομένη περίπτωση απλώς ότι Ρωσία και Κίνα αντιδρούν σε τυχόν επέμβαση. Και όχι, δεν θα με πείσεις ότι η επέμβαση έκανε καλό στη Λιβύη -ή στο Ιράκ, ή στο Αφγανιστάν ξέρω γω)
ΔιαγραφήΚαι, σοβαρότατε, το δεύτερο σκέλος της απάντησης δεν αξιολογείται ως σοβαρό. Σοβαρευτείτε.
Πάω να επιβλέψω τα γατοβολταϊκά μου (τις βόλτες των γατών στις γύρω ταράτσες) και θα επανέλθω με τη δέουσα σοβαρότητα.
Ο Άσαντ είναι πελάτης Ρωσίας και Κίνας, με τρόπο που το Ισραήλ είναι των Αμερικάνων, όχι βεβαίως στον ίδιο βαθμό. Πριν 3-4 μέρες έπεμψε απεσταλμένο στο Πεκίνο.
ΔιαγραφήΗ συριακή επανάσταση ξεκίνησε με διαδηλώσεις, με ευρηματικά χάπενινγκ κατά του Άσαντ, με flash mobs μέσα στα σουκ που συναθροίζονταν και διαλύονταν και ξανασυναθροίζονταν με γραπτά μηνύματα στα κινητά, με ειρηνικές διαμαρτυρίες μετά την προσευχή της Παρασκευής, με χαβαλέ μέσα από το ίντερνετ. Αυτά πριν ένα χρόνο. Τα πράγματα εκτροχιάστηκαν από τη στιγμή που ο "φτωχός τω πνεύματι" άρχισε να σφάζει διαδηλωτές, που έβγαλε βαρέα όπλα, που ξεκίνησε να λεηλατεί και να σφάζει ολόκληρες συνοικίες υπόπτων (υπάρχει λ.χ. φρικτή μαρτυρία από τον Απρίλιο για σφαγές και λεηλασίες με μορφή επιχείρησης-σκούπα από πολυκατοικία σε πολυκατοικία στη Χομς).
Γενικά αγανακτώ με την (κνίτικη) λογική να προτιμούμε σταθερούς τυράννους από 'αναρχία' και 'ενίσχυση των ιμπεριαλιστικών θέσεων'. Αγανακτώ με την αντιμετώπιση των Αράβων 'χαχόλων' ως προβάτων των οποίων την ασφάλεια και ζωή εξασφαλίζει η παρουσία ενός Καντάφι, Άσαντ, Σαντάμ (η ανατροπή του οποίου υπήρξε, βεβαίως, καραμπινάτο έγκλημα πολέμου των ΗΠΑ).
Συνεχίζω: το αντανακλαστικό μέρους της Αριστεράς (συμπεριλαμβανομένου του ΚΚΕ) να αντιτίθεται σε ό,τι υποψιάζεται πως ενδεχομένως να συμφέρει τους 'αγγλοαμερικάνους' είναι ηθικά κατάπτυστο. Το ηθικό της χρέος είναι να συντάσσεται με τους αγώνες καταπιεσμένων λαών και κατά όλων των τυράννων. Και, εν πάση περιπτώσει, αν η Αριστερά δεν είναι ηθική, να μας αδειάσει τη γωνιά. Παρομοίως, αυτό το κομμάτι της Αριστεράς συντάχθηκε με το φασιστικό 10% της ελληνικής κοινής γνώμης υπέρ του σερβικού εθνικισμού, της ανελέητης βίας του και του Μιλόσεβιτς και στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο.
Επιπλέον, πρόκειται για αντανακλαστικό που βασίζεται περισσότερο στην καχυποψία, τη συνωμοσιολογία και στη μικρόνοια παρά στην πληροφόρηση: οι δυτικές δυνάμεις δεν ήθελαν αρχικά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (τουλάχιστον όχι πέραν της πιθανής απόσχισης Σλοβενίας και Κροατίας -- για να βάλουμε μέσα και τους Γερμανοαυστριακούς), όπως δε θέλουν να φύγει ο Άσαντ και λ.χ. να γίνει η Τουρκία ο νταβάς της Ανατολικής Μεσογείου (και πανίσχυρο αντίπαλον δέος του Ισραήλ). Και στις δύο περιπτώσεις μεταστράφηκαν (κι επωφελήθηκαν, όπως κάνουν οι μεγάλες δυνάμεις από τον καιρό λ.χ. του ελληνικού ζητήματος) όταν οι βαρβαρότητες αναστάτωσαν τους υπηκόους τους.
Τέλος, σοβαρότατο είναι το δεύτερο σκέλος της απάντησης. Το ΚΚΕ, και ο σταλινικός-ολοκληρωτικός μαρξισμός-λενινισμός που εξακολουθεί να επαγγέλλεται, είναι από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις και ονείδη της ανθρωπότητας. Επιπλέον, για να ακριβολογήσουμε, στην Ελλάδα τα έχει σκατώσει από το 2010 και μετά: από εκεί που ήταν γραφικό κατάντησε η μεγαλύτερη απογοήτεύση των εργαζομένων στην Ελλάδα.
Σραόσα, Σραόσα, μακάρι να βγω εγώ ψεύτης αλλά, Πάνσοφε, βγαίνω από τα ρούχα μου με όσα διαβάζω.
ΔιαγραφήΗ συριακή επανάσταση ξεκίνησε με διαδηλώσεις, με ευρηματικά χάπενινγκ κατά του Άσαντ, με flash mobs μέσα στα σουκ που συναθροίζονταν και διαλύονταν και ξανασυναθροίζονταν με γραπτά μηνύματα στα κινητά, με ειρηνικές διαμαρτυρίες μετά την προσευχή της Παρασκευής, με χαβαλέ μέσα από το ίντερνετ.
Τώρα σοβαρά αυτό σου φαίνεται κάτι σαν, ας πούμε, αυθεντική έκφραση λαϊκής δυσαρέσκειας; Για να μην παρεξηγηθώ, δεν θα το θεωρούσα τέτοιο ούτε σε μια, ξέρω γω, δυτική χώρα -ωραία τα χάπενινγκ, αλλά ακόμα κι ο Μπάροουζ τα περιέγραφε ως έναυσμα για κάτι άλλο. Έτσι πίστεψε και η Δύση ότι ξέρω γω ο λαός του Ιράν σχεδόν επαναστάτησε πρόπερσυ, για να αποδειχθεί ότι εν τέλει αν υπάρχει κάτι που μπορεί να ονομαστεί λαός του Ιράν, αυτό θέλει τον Αχμαντινετζάντ. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, όπως ακριβώς αυτό που λέμε λαός των ΗΠΑ θέλησε δις τον Μπους και αυτό που λέμε λαός της Ελλάδας θέλησε Σαμαρά με ολίγη από ΧΑ.
Το κομμάτι της Αριστεράς [που] συντάχθηκε με το φασιστικό 10% της ελληνικής κοινής γνώμης υπέρ του σερβικού εθνικισμού είναι τι, το κομμάτι που αντέδρασε στην ισοπέδωση της Σερβίας (μια λέξη: Αλέξινατς); Ή, στα σοβαρά, οι μυστικές υπηρεσίες Βρετανίας και Γερμανίας φέρεται να διαδραματίζουν sυγκαλυμμένο ρόλο στην εξέγερση κατά του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ επειδή οι βαρβαρότητες αναστάτωσαν τους υπηκόους τους; Δεν σου κάνει εντύπωση η τόσο διαφορετική αντιμετώπιση εκ μέρους της Δύσης των εξελίξεων στην Αίγυπτο, από τη μια (διστακτική μεταστροφή, μετέωρο βήμα), και σε Λιβύη-Συρία, από την άλλη; Εν γένει θεωρείς ότι υπάρχει οποιαδήποτε ηθική (μια και χρησιμοποιείς τη λέξη) νομιμοποίηση για στρατιωτική ανατροπή καταπιεστικών καθεστώτων εκ των έξω; Εκ μέρους ποιου;
Το δεύτερο σκέλος της απάντησης, συγγνώμη αλλά εξακολουθώ να το θεωρώ μη σοβαρό. (Για παράδειγμα, δεν πήρα απάντηση όσον αφορά τη Χαλυβουργία). Τελικά ζητάς μια πλειοψηφική ανατροπή, ή χάριν του κοινού καλού μια μειοψηφική που μετά όπως λες θα μας εκκαθαρίσει όλους; Τώρα που το σκέφτομαι υπάρχει βέβαια ένα κοινό νήμα που συνδέει τα δύο σκέλη, αυτή η πρωτοπορία του κοινού καλού που είναι λίγο, πώς το λένε, δομικά οριενταλιστική -αλλά δεν θέλω να γίνω πιο κακός απ' όσο έγινα ήδη, φτάνει που χτες τσακώθηκα με έναν κολλητό μου. :)
Λάθος, είναι ιστορικό προϊόν του ότι ο Κάνιγκ ήθελε μια τσουλίτσα στην Ανατολική Μεσόγειο. Στα χέρια των χωριατών και των αστών (εδώ γελάνε) από τους οποίους στελεχώθηκε, επιδιώκει με μονομανία θα έλεγε κανείς το Darwin Award. Τα πρώτα 120 χρόνια μπορείς να τα περιγράψεις με απόλυτη ακρίβεια σε μία φράση: οι Έλληνες kicking and screaming εμποδίζονται να αυτοεξαφανιστούν. Τα τελευταία 20 σαν "κανένας δεν τους εμποδίζει πια".
ΔιαγραφήJ95, οι αστοί που αναμείχθηκαν στην υπόθεση ελληνικό κράτος δεν βρίσκονταν στην Αθήνα (μέχρι τα τελευταία 60 χρόνια) αλλά (και) σε άλλα αστικά κέντρα και κυρίως εκτός ελληνικού κράτους και στη διασπορά: Πόλη, Σμύρνη, Αλεξάνδρεια, Οδησσό, Κωνστάντζα, Βιέννη...
Διαγραφήμε πρόφτασε ο δύτης. καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήsraosha γενικά θα πω ότι από συγκεκριμένες οπτικές γωνίες κάθε χώρα είναι σκατοχώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο θέμα είναι, κατ εμέ, τι επιλέγεις να δεις, τι να διορθώσεις, τι να εξελίξεις.
μία σκέψη μόνο κάνω αλλά όλη αυτή η σχεδόν εμμονική και αυτοκαταστροφική ενασχόληση με τα "αρνητικά" μας έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα θετικά εμείς οι "νοήμονες" άνθρωποι (το γράφω έτσι χάριν κατανόησης...). Δηλαδή να μην δημιουργούμε το αντίβαρο στο σκατό.
Μόνο γκρίνια γκρίνια γκρίνια γκρίνια. και ποιος θα δημιουργήσεις το αντίπαλο δέος στην μαλακία - σίγουρα όχι αυτός που όλη μέρα δείχνει το σκατό.
φίλος, πάντα
Διαφορετικές χώρες είναι σκατά για διαφορετικούς (ιστορικούς και άλλους) λόγους και σε διαφορετικό βαθμό.
ΔιαγραφήΗ αναγούλα δεν είναι γκρίνια. Ποια θετικά; Ποιο αντίβαρο στα σκατά; Τρία χρόνια πόλεμο έχουμε και μόνον κάποιες δειλές αυτο-οργανωτικές κινήσεις, κάποιες γενναίες φωνές σωφροσύνης και σποραδικές χειρονομίες αλληλεγγύης βλέπω -- όλες με πολύ σαφή πολιτική ταυτότητα. Αα, ναι: και το 28% του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν μη τι άλλο, επί Χούντας υπήρχαν και τίμιοι δημοκράτες αστοί που αντιστάθηκαν. Απεναντίας, στη Μνημονιακή Ελλάδα η πλειοψηφία καμώνεται ότι μας χτύπησε σεισμός-τσουνάμι-πυρηνικός πόλεμος (κατά το 'λιμός, λοιμός, σεισμός, καταποντισμός...') και βγαίνουνε να σφάξουν (συμβολικά οι περισσότεροι, και στα λόγια) κανέναν ξένο, λες και τρώγονται αυτοί οι μαύροι εγκληματίες που βρωμάνε.
και ποιος θα δημιουργήσεις το αντίπαλο δέος στην μαλακία να διαβαστεί ως
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ποιος θα δημιουργήσει το αντίπαλο δέος στην μαλακία;
και ρωταω εγω..εσυ εγω ολοι αυτοι οι χιλιαδες που λενε τα ιδια η παρομοια με σενα που στο διαλο ειμαστε..στ ακυρα και στα λευκα? κατι δεν παει καλα.δν νομιζεις
ΑπάντησηΔιαγραφήa passer by
Τίποτα δεν πάει καλά. Η χειραγώγηση που τρώμε από τον Άξονα των ΜΜΕ είναι επιτυχέστερη απ' όσο οι ευαισθησίες μας μάς επιτρέπουν να παραδεχόμαστε. Όχι γιατί διαμορφώνουν αντορνοϊκά συνειδήσεις αλλά γιατί επιβάλλουν την απραξία καλλιεργώντας φόβο και ακηδία.
Διαγραφή