Συγγνώμη που επανέρχομαι στο καπάκι (it never rains but it pours), αλλά έχω παράπονα από τη Σώτη Τριανταφύλλου. Κι επειδή είμαι πιστός αναγνώστης της, ελπίζω να μην παρεξηγηθώ: δεν ενυπάρχει εμπάθεια σε όσα θα πω, μόνον απορία και διαφωνία.
Λοιπόν, η Τριανταφύλλου σιχαίνεται την Αθήνα. Εντάξει, κανένα πρόβλημα. Όμως στο Athens Voice προ-ολυμπιακώς μάς αιτιολόγησε την αντιπάθειά της παραλληλίζοντας την πόλη (αδίκως, φρονώ) με την Τεχεράνη, μιλώντας για δημόσια έργα κολλημένα με ούχου (οψόμεθα) και εν γένει τριτοκοσμικά χάλια (όπως το μετρό της Ρώμης και τα παρισινά banlieu / 'λέγε με Κάιρο', λόγου χάρη;).
Μας ξαναμίλησε για την αντιπάθειά της πιο προσωπικά (άρα χωρίς να χωράν εδώ σχόλιά μου) σε μία εξαιρετική συνέντευξη στην ΕΡΤ.
Δυστυχώς (για μένα) επανήλθε σήμερα, πάλι στο Athens Voice (δεν το ανέβασαν ακόμα το κομμάτι στο Δίκτυο), λέγοντας πως η Αθήνα είναι χωριό κι όχι μεγαλούπολη, εν ολίγοις γιατί τη Μεγάλη Εβδομάδα όλοι (μπα;) συμμετέχουν στο οργανωμένο πένθος, ένα πένθος το οποίο και για μένα είναι εξίσου ορεκτικό με το κρύο αρνί τρεις μέρες μετά το Πάσχα... Επίσης, κατά την Τριανταφύλλου, οι γιορτές του Πάσχα θυμίζουν σχολείο-κατασκήνωση-στρατό, όπου όλοι τρώνε και εύχονται πανομοιότυπα, όπως ορίζει η βλαχοσύνη τους.
Διαβάζοντάς αυτό το τελευταίο θυμήθηκα το Λονδίνο: Χριστούγεννα και τα πάντα κλειστά, νεκρά κι ακίνητα. Γιατί; τρέξαν όλοι σούμπιτοι στο μαιευτήριο Bethlehem τρέμοντας με δέος ενώπιον της γέννησης του Θεανθρώπου; Και γιατί και οι ινδουιστές και οι Σιχ και οι μουσουλμάνοι κλειδαμπαρώνουν; Και γιατί κόβονται οι συγκοινωνίες; Και γιατί σχεδόν η ίδια εικόνα επαναλαμβάνεται στο πλέον πλήρως ακατανόητο Boxing Day (26 Δεκεμβρίου); Και γιατί εύχονται "Merry Christmas"; Ποια χαρά, ποιος Χριστός, ποια λειτουργία; Πλάκα κάνουμε; (Χώρια που τα Χριστούγεννα αποτελούνε μείζονα μηχανισμό ψυχοκαταπίεσης του μέσου Εγγλέζου). Για να μη μιλήσω για την κατάσταση που επικρατούσε στο Λονδίνο, όπως και σε ολόκληρη τη νήσο Βρετανία, μέχρι πολύ πρόσφατα με την ιερότατη Κυριακή αργία, όταν οι παμπ δεν άνοιγαν και τα τραίνα (όταν κυκλοφορούσαν) έφευγαν ανά ώρα...
Λοιπόν, η Τριανταφύλλου σιχαίνεται την Αθήνα. Εντάξει, κανένα πρόβλημα. Όμως στο Athens Voice προ-ολυμπιακώς μάς αιτιολόγησε την αντιπάθειά της παραλληλίζοντας την πόλη (αδίκως, φρονώ) με την Τεχεράνη, μιλώντας για δημόσια έργα κολλημένα με ούχου (οψόμεθα) και εν γένει τριτοκοσμικά χάλια (όπως το μετρό της Ρώμης και τα παρισινά banlieu / 'λέγε με Κάιρο', λόγου χάρη;).
Μας ξαναμίλησε για την αντιπάθειά της πιο προσωπικά (άρα χωρίς να χωράν εδώ σχόλιά μου) σε μία εξαιρετική συνέντευξη στην ΕΡΤ.
Δυστυχώς (για μένα) επανήλθε σήμερα, πάλι στο Athens Voice (δεν το ανέβασαν ακόμα το κομμάτι στο Δίκτυο), λέγοντας πως η Αθήνα είναι χωριό κι όχι μεγαλούπολη, εν ολίγοις γιατί τη Μεγάλη Εβδομάδα όλοι (μπα;) συμμετέχουν στο οργανωμένο πένθος, ένα πένθος το οποίο και για μένα είναι εξίσου ορεκτικό με το κρύο αρνί τρεις μέρες μετά το Πάσχα... Επίσης, κατά την Τριανταφύλλου, οι γιορτές του Πάσχα θυμίζουν σχολείο-κατασκήνωση-στρατό, όπου όλοι τρώνε και εύχονται πανομοιότυπα, όπως ορίζει η βλαχοσύνη τους.
Διαβάζοντάς αυτό το τελευταίο θυμήθηκα το Λονδίνο: Χριστούγεννα και τα πάντα κλειστά, νεκρά κι ακίνητα. Γιατί; τρέξαν όλοι σούμπιτοι στο μαιευτήριο Bethlehem τρέμοντας με δέος ενώπιον της γέννησης του Θεανθρώπου; Και γιατί και οι ινδουιστές και οι Σιχ και οι μουσουλμάνοι κλειδαμπαρώνουν; Και γιατί κόβονται οι συγκοινωνίες; Και γιατί σχεδόν η ίδια εικόνα επαναλαμβάνεται στο πλέον πλήρως ακατανόητο Boxing Day (26 Δεκεμβρίου); Και γιατί εύχονται "Merry Christmas"; Ποια χαρά, ποιος Χριστός, ποια λειτουργία; Πλάκα κάνουμε; (Χώρια που τα Χριστούγεννα αποτελούνε μείζονα μηχανισμό ψυχοκαταπίεσης του μέσου Εγγλέζου). Για να μη μιλήσω για την κατάσταση που επικρατούσε στο Λονδίνο, όπως και σε ολόκληρη τη νήσο Βρετανία, μέχρι πολύ πρόσφατα με την ιερότατη Κυριακή αργία, όταν οι παμπ δεν άνοιγαν και τα τραίνα (όταν κυκλοφορούσαν) έφευγαν ανά ώρα...
H Τριανταφύλλου που την είδε κουλτούρα (και όχι πολιτισμός) μπορεί βέβαια να εκφράζει τις απόψεις της, αλλά μην τρελλαθούμε κιόλας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό πού και ως πού η ομοιομορφία της συμπεριφοράς (βλέπε πασχαλινά έθιμα, όποια κι αν είναι αυτά) ταυτίζεται με τη βλαχοσύνη;;; Επειδή όλοι κάνουν και λένε τα ίδια πράγματα για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, πρέπει να τους πούμε βλάχους; Της έχει μιλήσει κανείς της Τριανταφύλλου για πολιτισμικά μοτίβα;
Όσο για την Αθήνα, την Τεχεράνη και το Κάιρο, ας διαφωτίσει κάποιος την Τριανταφύλλου ότι μια πόλη δεν κρίνεται μόνο πολεοδομικά και δεν χρειάζεται να μοιάζει με μπακλαβά σε ταψί (βλέπε Μανχάτταν) για να είναι προοδευτική και αποδεκτή. Κάποιες φορές αρκεί και ο αέρας της ιστορίας και της ζωντάνιας, που καλύπτουν την ευωδιά του ντόνατ και του φυστικοβούτυρου, για να γίνει μια πόλη σεβαστή και "μεγάλη". Όχι μόνο ο όγκος των κτιρίων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνώ με τις αξιολογήσεις σας για το έργο της Τριανταφύλλου. Ούτε νομίζω πως την ενδιαφέρει το ύψος των κτισμάτων ή το ιπποδάμειο σύστημα πολεοδόμησης. Απλώς φρονώ πως κάνει λάθος όσον αφορά το εν λόγω κριτήριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Τριανταφύλλου, όπως και την Καρυστιάνη, απολαμβάνω να τις ακούω να μιλάνε -δεν τις έχω διαβάσει, ακόμα. Τι εννοεί όμως με το "οργανωμένο πένθος"; Εκτός του ότι βρίσκω τα οργανωμένα πένθη* πιο ειλικρινή από τις οργανωμένες εκρήξεις χαράς, βρίσκω ότι στην Αθήνα (κρίνω από τις ελάχιστες φορές που δεν έκανα Πάσχα στο χωριό μου) δεν είναι ούτε πολύ οργανωμένα ούτε πάνδημα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(*εννοώ τον Επιτάφιο και τα τραγούδια του, όπου επιβιώνει η Εκάβη και προεικονίζεται η Μυρτιώτισσα)
Τωρα, Sraosha, με στενοχωρεις που τα βαζεις με τη Σωτη (εν τελει: απροσωπα) και ετσι δινεις δικαιωμα σε σχολια τυπου maiandros.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήξερα ότι η Τριανταφύλλου χαίρει τέτοιας εκτιμήσεως.
ΑπάντησηΔιαγραφή@allotrios: Αυτό που ίσως έπρεπε να έχω προσθέσει είναι ότι η αντίδραση στις συγκεκριμένες απόψεις της Τριανταφύλλου πηγάζει από το γεγονός πως έχει υπάρξει και στο παρελθόν διαφωνία μαζί της για το εν λόγω ζήτημα (που δεν ήταν και απρόσωπη). Παραδέχομαι πως τα σχόλια φαίνονται επιθετικά, καθώς κάπως ξεκάρφωτα από το συγκείμενό τους. Και "απολογούμαι" αν έθιξα προτιμήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή@sraosha: Δεν έκανα αξιολόγηση του έργου της Τριανταφύλλου.
Παρότι δεν συμφωνώ πάντα με τίς απόψεις -η τον τρόπο που τις εκφραζει- έχω την γνωμη ότι η Τριανταφύλλου ανήκει σε κείνα τα ελαχιστα ατομα στην Ελλάδα που οχι μόνο ξεκαρφωτα δεν μιλανε αλλα και που όταν λενε κατι καλό είναι νά δίνει κανείς μεγαλη προσοχή σ αυτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ήμουν κι εγώ κολλημένος με τη Νέα Υόρκη (όπως η Σώτη Τριανταφύλλου) ίσως να εξέφραζα παρόμοιες απόψεις για την Αθήνα - η οποία είτε το θέλουμε είτε όχι αντικειμενικά δεν έχει καμία σχέση με τις μητροπόλεις του 20ού αιώνα. Το θέμα είναι τι συγκρίνει κανείς με τι: δηλαδή, μας είπε η Σώτη τι δεν της αρέσει. Πάσο. Ας μας πει και τι της αρέσει και το ξανασυζητάμε... Από 'κει και πέρα βέβαια, προσωπικά είμαι κολλημενος με το Εδιμβούργο, οπότε μένω αμέτοχος στη διαμάχη :P
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω απο την αλλη συμφωνα απολυτα με την Σωτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί ρε παιδιά, άδικο έχει η γυναίκα;;; Έτσι και χειρότερα είμαστε. Με ποια πόλη έχετε την εντύπωση ότι μοιάζει περισσότερο η Αθήνα; Με την Βαρκελώνη, το Παρίσι, τις Βρυξέλλες, την Πράγα, το Λονδίνο; ¨Η με το Καράτσι, το Κάιρο και την Δαμασκό; Μας αρέσει δεν μας αρέσει (προσωπικώς δεν μου αρέσει καθόλου), δυστυχώς είμαστε Ισλαμαμπάντ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα χάλια μας δεν ευθύνεται αυτός που μας τα επισημαίνει (τα χάλια μας).
Sraosha: "Για να μη μιλήσω για την κατάσταση που επικρατούσε στο Λονδίνο, όπως και σε ολόκληρη τη νήσο Βρετανία, μέχρι πολύ πρόσφατα με την ιερότατη Κυριακή αργία, όταν οι παμπ δεν άνοιγαν και τα τραίνα (όταν κυκλοφορούσαν) έφευγαν ανά ώρα...".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αμφισβητώ αυτό που λες, αλλά τι εννοείς όταν γράφεις "μέχρι πολύ πρόσφατα"; Δεν ξέρω για παλιότερα, αλλα τα τελευταία 2-3 χρόνια που τυχαίνει να επισκέπτομαι κάποιες φορές το Λονδίνο, όχι απλά "ιερότατη αργία" δεν είναι η Κυριακή, αλλά αντιθέτως ανοίγουν όλα τα καταστήματα. Και εννοώ όλα, εμπορικά, πολυκαταστήματα, τα πάντα.
Υστερογραφώντας:
ΑπάντησηΔιαγραφήs_g και konfet:
α. Η Αθήνα μοιάζει πολύ περισσότερο με τη Νέα Υόρκη ή το Λος Άντζελες (και αρκετά κομμάτια του Λονδίνου , του Παρισιού και της Ρώμης) απ' όσο νομίζει κανείς. Απλώς η Νέα Υόρκη, λόγου χάρη, είναι η πρωτεύουσα του πλανήτη Γη και η Αθήνα του κρατίδίου Ψωροκώσταινα (έπαθε μια μεταμόρφωση σε Ολυμπιάδα, αλλά το μαγικό φίλτρο έληξε και ξανάγινε Psorokostena).
β. Αυτά τα τρελά συνέβαιναν στη Λόντρα μέχρι το 2000, αν θυμάμαι καλά. Ακόμα και σήμερα, τα μαγαζιά την Κυριακή ανοίγουνε μεν στις 10 αλλά δεν κάνουνε συναλλαγές μέχρι τις 10:30, ώστε να μη πέφτουνε κέρματα (και πλαστικές κάρτες) στον κορβανά εν ώρα θείας λειτουργίας. Ο μύθος δηλοί: κάθε τόπος έχει τα δικά του και κάποια κολλήματα είναι πιο διαδεδομένα από ό,τι νομίζουμε: η Ελλάδα δεν είναι μοναδική ούτε καν στα χάλια της.
γ. η Σώτη Τριανταφύλλου είναι η σημαντικότερη ελληνίδα συγγραφέας. Αφήστε συνεντεύξεις κι Άθενς Βόις και διαβάστε τα δοκίμιά της και την πεζογραφία της. Άντε, που μού ξημεροβραδιάζεστε μπροστά στην οθόνη!
;-)
ως προς το (α): απολες
ΑπάντησηΔιαγραφήτις πολεις πουχω δει με τα ματια μου, η πλησιεστερη στην Αθηνα ειναι ισως η Ρωμη. Απο φωτογραφιες ειναι ΣΙΓΟΥΡΑ καποια Μεσανατολιτικη (βλεπε πχ Δαμασκος οπως εγραψα στο μπλογκ μας).
Σε νοοτροπια πολιτων, παλι απο αυτες που εχω δει, η μονη που ειναι καπως κοντα ειναι νομιζω η ΝΥ. Εξηγουμαι: οι ευρωπαιοι κατοικοι πολεων νοιαζονται για τους δημοσιους χωρους τους περισσοτερο ισως και απο τους ιδιωτικους (δηλαδη τα σπιτια τους). Η Αθηνα αντιθετα εχει το παρανοϊκο φαινομενο ακομα και στις καλυτερες περιοχες της τα πεζοδρομια να ειναι υπερμιζερα και οι δρομοι τρυπιοι, χωρις διαγραμμισεις, διαβασεις κτλ. Η ΝΥ επισης δεν νοιαζεται. πχ ακομα και στο Μιντταουν ολα σχεδον τα πεζοδρομια ειναι στρωμενα με μεγαλες ασχημες τσιμεντοπλακες. Επισης οι δρομοι της ειναι πολυ χειροτεροι των γερμανικων πχ, αλλα λογω πολυ υψηλοτερου εισοδηματος φαινεται και παλι πολυ πιο καλη απο την Αθηνα.
Πιστευω παλι, οτι καποια πολη που δεν εχω ζησει (μαλλον η Κωνσταντινουπολη) ειναι πιο κοντα σε μας.
Τελος το πολεοδομικο της Αθηνας ειναι απλα ασυγκριτο και αξεπεραστο. Εκτος συναγωνισμου.
ΥΓ δυστυχως σπανιως εχω προσβαση σε ελληνικα βιβλια (και να εξομολογηθω οτι δεν ενδιαφερομαι κιολας ιδιαιτερα για την ελληνικη λογοτεχνια?). Αλλα η Σωτη ειναι πρωτη στην λιστα μου και οχι μονο λογω συνωνυμιας :-)