The saints are coming
Νομίζω ότι στο μέλλον αυτό το βίντεο κλιπ θα αποκτήσει διαστάσεις εμβληματικές. Δε νομίζω ότι κανένας από τη γενιά μας θα ξεχάσει ποτέ αυτό που έπαθε στο 1:39, όπου -- ενώ νόμιζε ότι έβλεπε ακόμα ένα στάνταρ βίντεο του Ιρλανδού Νταλάρα και της παρέας του -- αντικρύζει τον αμερικανικό στρατό να σώζει τους πλημμυροπαθείς, έστω και ως οπτικό εφέ. Ναι, λαϊκίστικο, ναι κλισεδιάρικο όσο δε σηκώνει: το αντίστοιχο της χίπισσας του '60 που χώνει το λέλουδο στην κάννη του πάνοπλου εθνοφρουρού. Αντίστοιχα δυνατό και συνοπτικό λοιπόν: το συγκεκριμένο βίντεο συμπύκνωσε όλα όσα ξέραμε και νιώθαμε για τον κόσμο του 21ου αιώνα, πιστεύω δε ότι έστειλε πολλά αμερικανάκια (που προσκυνάνε τους Green Day) να πάνε να ψηφίσουν Ομπάμα.
Αλλά ας στραφούμε στο ίδιο το τραγούδι. Το άκουγα μέσα από τα ακουστικά μου προχτές και σκεφτόμουν για άλλη μια φορά τους αφανείς ήρωες της ποπ μουσικής: τους παραγωγούς. Από τον Spector μέχρι τον Tony Visconti και τον Brian Eno που πήρανε τα ρετάλια του Bowie κι έφτιαξαν το μνημειώδες Low, από τον πολυμήχανο Quincy Jones που με το Thriller μετέτρεψε τον Michael Jackson από Shirley Temple σε υπερστάρ, μέχρι τον τύπο που έκανε την παραγωγή στο ντεμπούτο των φάλτσων κι άτσαλων Stone Roses και το κατέστησε μνημείο της ίντυ μουσικής, μέχρι τον τύπο που πήρε ένα τραγουδάκι μαθητικής μπάντας της σειράς (το The saints are coming) και, συν τοις άλλοις, παίζοντας με τις ρυθμικές κιθάρες και φέρνοντάς τις μπροστά στο κατάλληλο σημείο, το έκανε φυτίλι του θυμικού και anthem, που λένε.
Είναι εύκολο να περιφρονήσεις τους παραγωγούς. Αλλά η αξία τους φαίνεται σε κάθε λάιβ.
Τα λάιβ και τα στούντιο
Μάζεψα κάποια κείμενα για τον περσινό Δεκέμβρη εδώ. Σήμερα θα προσέθετα το κείμενο του old boy και του Διόδωρου. Δεν έχω να προσθέσω πολλά, μόνον ότι πολλοί νοσταλγούμε την αυθόρμητη πανελλαδική έκρηξη της νεολαίας, την εξέγερση. Αλλά αυτή είναι η μοίρα μας ως Ελλήνων: μας κάθεται κάτι μία φορά και μετά δαπανούμε τη ζωή μας ή την ιστορία μας αναπολώντας αυτή τη μία στιγμή όταν μας έκατσε κάτι, εν προκειμένω μια αγνή και συλλογική διαμαρτυρία σε κωμοπόλεις τύπου Χανιά και Καλαμπάκα αλλά και στις Αθήνα-Θεσσαλονίκη.
Αλλά ας σοβαρευτώ. Όπως οι σταλινικοί καπέλωσαν τους αγωνιστές και τελικά ξεπούλησαν τον αγώνα της ελεύθερης Βαρκελώνης το 1938 στον Ισπανικό Εμφύλιο, έτσι και οι καθ' έξιν βιαιοπραγούντες καπέλωσαν τον Δεκέμβρη και τελικά ξεπούλησαν τον όποιο αγώνα του.
Τα υπόλοιπα είναι κουβέντες, κουβέντες, κουβέντες. Αλλά έτσι είναι η μοίρα μας ως Ελλήνων: μας κάθεται κάτι μία φορά και μετά δαπανούμε τη ζωή μας ή την ιστορία μας συζητώντας το, κουβεντιάζοντάς το, επανερμηνεύοντάς το, τραβώντας λεπτές τομές μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, μεταξύ αγώνα και χαβαλέ, μεταξύ σύνεσης και προδοσίας, μεταξύ λ.χ. έρωτα και καύλας. Κατά βάθος παραμένουμε βαθιά συντηρητικός λαός, κυρίες, κύριοι και αγαπημένα μου παιδιά.
Βεβαίως η αστυνομία συνεχίζει να δέρνει, όπως και επί του Μίστερ Νιντέντο, ακόμα και όσους διαδηλωτές πασχίζουν να περιφρουρήσουν τις πορείες από τους (νετσαγεφικούς;) ακραίους οπαδούς της βίας. Τέλος πάντων, αυτή είναι προοδευτική αστυνομία, οπότε δεν πειράζει και τόσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήενω εσεις ανωνυμε το σχολιο το γραπσατε στο πεζοδρομιο διαδηλωνοντας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστονε στο πεζοδρόμιο, το οποίο, ως γνωστόν αυτός/αυτή ανακάλυψε, ενώ εμείς γεννηθήκαμε με καναπέ στον γκώλο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μην απαντάει ο ίδιος ο Sraosha, θα βρίσκεται στο πεζοδρόμιο... Αλλά ο Γουφ κι ο Πετεφρής τι είναι, γιατί μιλάνε αντ΄αυτού?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον έχει δίκηο ο πρώτος-πρώτος ανώνυμος.
@πατέρες: Στα τρόλια δεν απαντάμε. Και, κυρίως, δε συγχυζόμαστε: αυτό θέλουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή@exypnakias: Πολύ σωστός. Να το πω κι έτσι (κι άμα είναι με διορθώνετε): οι διασκευές συνήθως διαφέρουν από τις πρωτότυπες εκτελέσεις μόνον ως προς την παραγωγή. Εκτός άμα τις κάνει, ξέρω γω, ο Cave...
Διαβάστε και τον Δύτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήSraosha, ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ανώνυμο που με ρωτάει για την αστυνομία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αστυνόμος δεν είναι κριάρι να μας βατεύει, είναι υπάλληλος του κράτους με αποστολή να μας προστατεύει από το κοινό έγκλημα. Άρα αν είναι ευνουχισμένος ή όχι δε μας απασχολεί. Την ασυδοσία και την εγκληματικότητα θα μπορούσαν να την πολεμήσουν μέχρι και άοπλοι, πάντως, ιδίως εάν ξεκινούσαν από το ίδιο το Σώμα.
Δεν ξέρω ποιος διαφωνεί στο ότι όσοι αστυνομικοί πέφτουν στο καθήκον χρήζουν τιμών αλλά και εξεταστικών για το αν ευθύνεται κάποιος ανώτερός τους για πράξεις και παραλείψεις... Πάντως καθημερινά ΔΕΝ πέφτουν, μάλλον τους Ρομ και τους λαθρομετανάστες θα έχετε κατά νου (και πάλι, ούτε εκείνοι πέφτουν καθημερινά).
Δεν επιχειρείται γενικευμένα απαξίωση του θεσμού, απ' ό,τι ξέρω. Υπάρχει διαφορά: π.χ. όταν μουτζώναμε τον Καραμανλή δεν απαξιώναμε τον θεσμό ενός πρωθυπουργού που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της Βουλής. Επίσης, εσείς πιστεύετε "ότι (τάχα) κάνουν καλά τη δουλειά τους"; Μάλλον ούτε σας έχουν ανοίξει το αμάξι δυο φορές, ούτε έχετε τρακάρει στην Αχαρνών, ούτε άνοιξαν το σπίτι της ηλικιωμένης θειας σας τρεις φορές απανωτά.
Λύσεις έχω προτείνει, μη με βάλετε να παραθέτω πάλι συνδέσμους. Στο κάτω-κάτω δεν είμαι ΓΓ Δημόσιας τάξης, Έλληνας πολίτης είμαι.
Τέλος: "Έχεις καταλάβει ότι η αναρχία εδώ στον κόσμο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε κρίση των πάντων;..."
Σίγουρα όχι. Από αλλού βλέπω να έρχονται οι κρίσεις προς το παρόν: από την υπερβολική συγκέντρωση ανεξέλεγκτης και μη-υπόλογης εξουσίας και ισχύος σε διάφορα επίπεδα.
@δύτη: Τι ευχαριστείτε, κύριέ μου κι εσείς; Μου άρεσε πολύ και το εξής απόσπασμα:
"ο λεγόμενος “αντιεξουσιαστικός χώρος”. Πάει καιρός που βλέπω ότι οι πιο σοβαρές αναλύσεις της πολιτικής πραγματικότητας προέρχονται από το χώρο αυτόν: οι μόνες, για παράδειγμα, που είδαν την ελληνική οικονομική επέκταση στα Βαλκάνια την περασμένη δεκαετία ως οικονομικό ιμπεριαλισμό, με σοβαρότητα, στοιχεία και τεκμηρίωση. Ξέρω αρκετό κόσμο από το χώρο αυτό, και έτσι μπορώ να μιλήσω για μια σπουδαία εξέλιξη τα τελευταία πέντε χρόνια (περίπου): την ανάδυση ενός ισχυρού κινήματος αυτοοργανωμένου, πρωτοβάθμιου συνδικαλισμού, για την ώρα κυρίως σε τομείς όπως οι ντελιβεράδες ή οι υπάλληλοι βιβλίου και χάρτου, ο οποίος είναι ριζοσπαστικός, εμπεριέχει μια πολιτιστική όψη και φέρνει αποτελέσματα. Ναι, ο χώρος έχει τα ελαττώματα που έχει κάθε ιδεολογικά ορισμένος χώρος: αλαζονεία, υπεροψία, σνομπισμό και καχυποψία απέναντι σε ό,τι δεν φέρει τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της επαναστατικότητας [...]"
Λύσεις έχω προτείνει, μη με βάλετε να παραθέτω πάλι συνδέσμους. Στο κάτω-κάτω δεν είμαι ΓΓ Δημόσιας τάξης, Έλληνας πολίτης είμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μην σε χαρακτηρίσω άσχετο ή εξ επίτηδες αδιάφορο, επειδή όσα μου γράφεις μου φαίνονται περίεργα, κάνε τον κόπο σε παρακαλώ και δημοσίευσε τις απόψεις σου προς βελτίωσι του αστυνομικού σώματος.
Γουφ, Πετεφρή
ΑπάντησηΔιαγραφήμήπως ξέρετε που κρύβεται ο Sraosha?