Πήγαμε τις προάλλες στην οδό Φραντζή. Η οδός Φραντζή είναι πανελληνίως γνωστή για ένα πράμα: τον Σταυρό του Νότου.
Σταθήκαμε μπροστά του και τον κοιτούσαμε. Τον κοιτούσαμε, τον κοιτούσαμε. Τον Πορτοκάλογλου τον είχαμε δει πρόσφατα. Ε, είπαμε λοιπόν να πάμε στη Ζουγανέλη και την παρέα της στον Σταυρό του Νότου Συν (ή Πλας -- θα σας γελάσω).
Σκάμε τα 15 έκαστος και μπήκαμε μέσα. Τεκές. Απίστευτο ντουμάνι. Σα βίντεο κλιπ της εποχής της ντίσκο, με τον ξηρό πάγο που άχνιζε σα μπουγιαμπέσα, ήταν εκεί μέσα.
Το χειρότερο όμως ήταν η ηχητική, η οποία ήταν α-πα-ρά-δε-κτη. Ο ήχος ήταν τόσο κακός, που το τενόρο σαξόφωνο ακουγότανε σαν καραμούζα από τα Τζάμπο. Σε μουσική σκηνή, έτσι;
Επίσης, όλοι μιλούσανε πάρα πολύ δυνατά. Αν έχω πάει σε μουσικές σκηνές: αυτή τη γαϊδουριά δεν την έχω ξαναδεί. Μιλάμε για συλλογικό γκάρισμα.
Μέσα από την νικοτινούχο κνίσα και την αιωρούμενη πίσσα των ακομπλεξάριστων Ελλήνων καπνιστών εγείρεται κάποια στιγμή μαυροφόρος, γενειοφόρος και σχεδόν τετράγωνος ο εθνικός Λάκης και χαιρετάει το κοινό. Το δικό του κοινό.
Πίνω μια γουλιά από το τζακ μου (από μπύρες μόνον Άμστελ, νταξ;), το οποίο μου χρέωσαν συν €3 και το οποίο έκαιγε τη γλώσσα μου σαν μπόμπα Ίου.
Βγαίνει κατόπιν ένας τύπος ο οποίος μετά από 3 λεπτά σαστιμάρας μου κατάλαβα ότι έκανε μια παρλάτα. Μετά βγήκε ένας τύπος με πολλή καλή φωνή και η ίδια η Ζουγανέλη. Τα τραγούδια που ακολούθησαν ήταν αδιάφορα και έτσι κι αλλιώς ο άθλιος ήχος γάμου σε κλαρινοταβέρνα στην Αγιά μάς έδιωξε κακήν κακώς.
Βρήκαμε καταφύγιο στο sub, ένα μπαράκι στον εξωτικό Νέο Κόσμο. Καλά ήταν εκεί. Είδαμε και τον Σαργκάνη μπροστά μας, ολοζώντανο.
Έχεσε ποτέ κανείς κάποιον που κάπνιζε; Γιατί όλοι παραπονιούνται και κανείς δεν κάνει κάτι επιτέλους;
ΑπάντησηΔιαγραφήBy the way, το μόνο μαγαζί που φέτος απαγορεύει το κάπνισμα είναι το Γκαζάρτε με την Πρωτοψάλτη, της βγάζω το καπέλο!
Στον ΣτΝ καπνίζαν ΟΛΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, ναι, έχω στραβοκοιτάξει καπνιστές πολλές φορές. Έχω ρωτήσει σχετικά γκαρσόνια κι ιδιοκτήτες κάμποσες φορές. Το Σάββατο σηκώθηκα κι έφυγα στην ψύχρα από ένα ουζερί, λίγο πριν την παραγγελία. Αλλά δεν είναι δική μου δουλειά να την πέφτω στους καπνιστές.
Πάντως έχει πλάκα, στην Κύπρο (που η απαγόρευση ισχύει από 1.1.2010), συμμορφώνονται όλοι και ξαφνικά η Λευκωσία έχει γίνει α λα Παρίσι, με ημιυπαίθριους καπνιστών. Μάλιστα, την απαγόρευση την τηρούν τα κωλόμπαρα πιστότερα από όλους, με αποτέλεσμα διάφορες ημισουρρεάλ σκηνές στα πεζοδρόμια απ' έξω: φοβούνται καρφωτές και πρόστιμα.
Αλλά τι θα γίνει, θα πρέπει να μπούμε στη λογική του χαφιέ για να ανασαίνουμε; Τέλος πάντων. Όσο για το Γκαζάρτε, ναι μπράβο τους και γι' αυτό πηγαίνω τακτικότερα από πέρσι...