Ιντερλούδια

I.
Θυμήθηκα κάτι παλιές εποχές.

II.
Εδώ και βδομάδες παίζει αυτό μέσα στο κεφάλι μου, σόττο βότσε. Το ρεφραίν του ακούγεται σαν leimotif για λίγο και μετά σβήνει, σε φαινομενικά άσχετες στιγμές. Μόλις απόψε έμαθα ότι πρόκειται για τραγούδι της Del Rey.

III.
Βρήκα αυτό το πολύ ωραίο απόσπασμα από το ποίημα The Cure at Troy του Seamus Heaney:

Human beings suffer,
they torture one another,
they get hurt and get hard.
No poem or play or song
can fully right a wrong
inflicted or endured.

[...]

History says, Don't hope
on this side of the grave.
But then, once in a lifetime
the longed-for tidal wave
of justice can rise up,
and hope and history rhyme.

IV.
Σήμερα έμαθα ότι το ακριβό φαρμάκι της ιατρικής επιστήμης έκαψε κάτι καρκινικούς όγκους. Απόψε λοιπόν υψώνω το ποτήρι μου στον αγωνιστή. Κι έχω κι απόψε πλήρη επίγνωση ότι μεγάλο μέρος και της δικής μου ευημερίας αλλά και της ευτυχίας υπάρχει χάρη στους γιατρούς, στα φάρμακα, στον τρομερό 20ο αιώνα και σε ό,τι τον ακολουθεί.

Ο τρομερός 20ος αιώνας. Ο αιώνας στον οποίο οι εχθροί του Διαφωτισμού φρόντισαν οι ίδιοι να εκπληρώσουν τη δική τους προφητεία. Την προφητεία ότι ο Διαφωτισμός κάνει λάθος, κι ότι η πρόοδος δεν είναι ούτε αναπόφευκτη ούτε ακατάσχετη. Κι έτσι ο 21ος κληρονομεί ανθεκτικούς ολοκληρωτισμούς, φρίκη που επιστρέφει ξανά και ξανά, γενικευμένη αδικία και εξαθλίωση, πανάρχαια δεισιδαιμονία, καινούργιους δαίμονες. Με το τελευταίο ένιωσα ναυτία. Αλλά, βεβαίως, "η μηχανή και η φύση ποτέ δε θα μου προκαλούσαν εμετό. Μόνο ο άνθρωπος".

V.
Γενικά, εδώ και βδομάδες αισθάνομαι κάθε τόσο να ακούω αυτή την ομιλία:

A day may come when the courage of men fails, when we forsake our friends and break all bonds of fellowship; but it is not this day.

An hour of wolves and shattered shields, when the age of men comes crashing down, but it is not this day.

This day we fight.

VI.
Όλα αυτά τα σημείωσα σήμερα γιατί χάζευα μετά τις 5. Αλλά δεν είναι κάθε μέρα του Α-Γιαννιού.