Η σκοτεινή πλευρά του ήλιου

Απ' ό,τι φαίνεται, η υπόθεση της εταιρείας πάει πολύ μακριά. Εδώ πρόκειται μάλλον για υπογραφές μηχανικών που βεβαιώνουν συντηρήσεις που δεν έγιναν ή που έγιναν ελλιπώς (με 'σπιτ φιξ', που λένε και στην Κύπρο), για πιλότους χωρίς βιογραφικά, για τον κύριο Δράκο που μιλούσε για τα ψυχολογικά του προβλήματα στην πρώτη συνέντευξη τύπου που έδωσε (κάμποσες ώρες μετά τη συντριβή) εμπαίζοντας συγγενείς και την κοινή γνώμη και ατιμάζοντας τους νεκρούς. Να τους φτύσουμε και, αμήν Παναγία μου, να σαπίσουνε στα χρέη ή πίσω από τα σίδερα ή και τα δύο.

Δύο πράγματα λίγο πιο πέρα. Έχετε παρατηρήσει πως οι μικρές αεροπορικές εταιρείες (για λόγους μάλλον ευνόητους) είναι επιρρεπείς στα δυστυχήματα; Θυμηθείτε την πρόσφατη πτώση στη Σικελία και πάμπολλες άλλες περιπτώσεις. Δεν πρέπει η μάνα μας η ΕΕ να επιβάλει αυστηρότερους ελέγχους ασφαλείας στις (μικρές) αεροπορικές εταιρείες της Ένωσης; Καλύτερα να στραγγαλιστεί οικονομικά η 'Rabbit Air' και η 'Air Costa Brava', λόγου χάρη, παρά να πηγαίνει ο κόσμος σαν τα κοτόπουλα.

Δεύτερον: όλοι του χώρου (όχι μόνον ο Κωστάκης) φαίνεται πως ήξεραν το ποιόν της εταιρείας και πολλοί μιλούν τώρα με τρόπο που ταράζει και προβληματίζει. Φυσικά, ήτανε δύσκολο να μιλήσει κανείς πριν: λίγο το ότι όλοι οι Κύπριοι είναι κουμπάροι μεταξύ τους και ξαδέρφια, λίγο η εταιρική πειθαρχία (omertà), λίγο ο φόβος να χάσει κανείς τη δουλειά του. Και για να μη φανεί πως κάνω άκαιρη πλάκα εις βάρος των Κυπρίων: σε πολλές μεσογειακές κοινωνίες ο κόσμος θα κράταγε το στόμα του κλειστό -- και εγώ ο ίδιος (που κηρύσσω) θα δίσταζα να βγάλω τα βρωμερά άπλυτα του εργοδότη μου στη / στα φόρα. Όμως, όταν μιλάμε για ζωές ανθρώπων, μήπως ήρθε η ώρα να μάθουμε και εδώ στην Εσωτερική Θάλασσα την τέχνη του whistle-blowing, στον δρόμο που χάραξε ο ισραηλινός ήρωας Βανούνου;