Επιμύθιο στο "παπάρια"

μεταμπλόγκιν ή ξενερέ αυνανισμός

Έμαθα πριν μια βδομάδα ότι ο μπλόγκερ συλλέγει στατιστικές: πόσοι διαβάζουν το μπλογκ, από πού έρχονται, πού κατοικοεδρεύουν. Ήδη από τον Μάιο του 2009.

Αργά χτες τη νύχτα μπήκα κι εγώ να δω τα στατιστικά αυτού του μπλογκ. Έμαθα δύο πράγματα.

Πρώτον, η ηλεκτρονική εκδοχή της Lifo αναδημοσίευσε το προηγούμενο ποστ (αυτό με τα παπάρια), με δική της ψαγμένη εικονογράφηση. Με ρώτησε; Όχι. Με ενημέρωσε εκ των υστέρων; Όχι. Πώς πρέπει να νιώθω; Κολακευμένος και τιμημένος; Πικαρισμένος; Εξαγριωμένος; Τιποτα. Δε βαριέσαι, υπάρχουν κι άλλα πράματα στη ζωή εκτός από "το μεγάλο σοσιαλμηντιακό ίδρυμα", που λέει και μια ψυχή. Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε -- κι ο Θεός να λυπηθεί τους μπλοκάκηδες.

Δεύτερον, από τον Μάιο του 2009, το ποστ με τα παπάρια είναι ήδη το δεύτερο πιο δημοφιλές, ελέω και Lifo βεβαίως. Μέσα σε δύο μέρες. Ας το αναλύσουμε αυτό. Το ποστ της Δευτέρας αποτελείται από τρεις ρηχές σημειώσεις. Η πρώτη, που προλογίζεται ως τετριμμένη, εκθέτει α λα παλιό Κλικ με ολίγη από Μαλβινάκι-Θεός-σχωρεσ'το τα κριτήρια του κάθε τρόμπα για το τι κρύβεται πίσω από κάθε επιτυχημένη γυναίκα. Να υπενθυμίσω στους νεώτερους ότι αυτά μας τα έχει πει ο Ρακάσα πολύ καλύτερα πριν 6 χρόνια. Η δεύτερη σημείωση, όπως αγριωπά χώνει και η Niemandsrose, συμπληρώνει την δεύτερη:

"Και τελικά τι θέλαμε να πούμε; Ότι ζούμε σε μια συντηρητική κοινωνία, ο συντηρητισμός της οποίας απλώνεται μέχρι τις παρεούλες των νεοελλήνων διανοουμένων στο Κολωνάκι και τα πέριξ; Πολύ προφανές. Λες και δεν είχαμε καταλάβει τόσο καιρό από τα βιβλία τους για τι παπάρες (μια και ο λόγος) πρόκειται, περιμέναμε να μάθουμε πως κουτσομπολεύουν σα λιγούρια το βίο των ομότεχνών τους."

Η τρίτη σημείωση, καρικατούρα μιας καρικατούρας, μιλάει ξανά για τον κομφορμισμό ως διαδικασία επιλογής του ποια συγγραφέας ανεβαίνει και πουλάει και ποια κάθεται στα αυγά της.

Σε όλο το ποστ δεν υπάρχει ούτε μισό επιχείρημα, ούτε μία πρωτότυπη ματιά: παραδέχεται άλλωστε και το ίδιο ότι λέει τα γνωστά ή αυτονόητα. Το ίδιο ποστ, το δεύτερο πιο δημοφιλές εδώ και δύο χρόνια μέσα σε δύο μέρες, μάζεψε και κάμποσα σχόλια, ούτε που θυμάμαι από πότε έχω να δω τόσα σχόλια.

Ερωτήσεις:

α. Και τι το έγραψες ρε; Ε, μπλογκ είναι, γράφουμε. Οι παππούδες, ανήμποροι, μουτζώνουνε τον ΓΑΠ (παλιότερα μουτζώνανε τους προκατόχους του) στην τηλεόραση. Εγώ γράφω ποστ.

β. Βρίζεις τους αναγνώστες σου, ρε αλαζονικό παπάρι; Όχι, τους λέω να είναι πιο δύσπιστοι και εκλεκτικοί.

γ. Είσαι σχιζοφρενούλης; Όχι, μέμνημαι απιστείν, ακόμα και απέναντι στον εαυτό μου. Άλλωστε όποιος είναι αυστηρός με τους άλλους ("όλο σχεδόν χεστήρια είσαι ρε αδερφέ", μου είπε απόψε ένας φίλος), οφείλει να είναι πρώτα αυστηρός με τον εαυτό του.

Τελείωσα. Καληνύχτα.

P.S.: Διαβάστε αυτό.