Φλερτάρω ανοιχτά με την υπερκόπωση, είμαι εξαντλημένος και θα πάω για ύπνο μόλις ανεβάσω αυτό. Ήθελα να το γράψω χτες αλλά δεν άντεξα, δεν είχα κουράγιο να γράψω (η εξάντληση, που λέγαμε, σέρνομαι από τις 6 το απόγευμα). Ευτυχώς, δηλαδή, γιατί η σημερινή μέρα έφερε νέα πράματα και θάματα.
Για όσους δεν το έχουν υπόψη, εξαθλιωμένοι και φτωχοί υπάρχουν ανάμεσά μας τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Δε μιλάω για μετανάστες αλλά για εγχώριους φτωχούς, και εξαιρώ Τσιγγάνους, αποφυλακισμένους κτλ. Για παράδειγμα, η αποβιομηχάνιση δεν ξεκίνησε με το Μνημόνιο, ενώ η ανεργία μεταξύ των νέων ήταν ήδη ανώμαλα υψηλή. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι ήταν άλαλοι και αόρατοι και αδιάφοροι για τους πολλούς -- ακόμα κι εγώ που πουλάω μυαλό εδώ έχω μόλις και υπαινιχθεί τις περιπτώσεις τους πριν το 2008 (κάπου είχα ψελλίσει κάτι για τον Βόλο, νομίζω, κάτι τέτοια). Το μαζικό ντου στα μεσαία στρώματα, που έφερε πολλούς μα πάρα πολλούς στη θέση εκείνων που ήταν ήδη πατημένοι στον λαιμό, μας αφύπνισε και μας ευαισθητοποίησε. Σχετικά. Πολλές φορές, απλώς ως προς τη διάθεσή μας να μη διαθέσουμε τον οβολό μας στην Action Aid ή τους σεισμόπληκτους της Αρμενίας, αλλά σε πιο κοντινούς "αναξιοπαθούντες".
Συζητούσα με φίλους την Κυριακή. Θα αλλάξει λοιπόν κάτι ριζικά; δε θα αλλάξει; οι γνωστές θεωρητικές συζητήσεις. Συγγνώμη που ακούγομαι μπλαζέ κι αναρχικός αλλά έχω ξαναπεί τι είναι αυτό: η ρητορική (όχι 'ρητορεία') της απελπισίας, να γραπώνεσαι από τις αρχές σου ενώ όλοι κουτρουβαλίζονται χαρούμενα προς τα δεξιά βάραθρα, για να κουτρουβαλήσουν πάλι πίσω προς το νεφελώδες και ακατασκεύαστο φιλομνημονιακό κέντρο προεκλογικά. Παρατηρώ ότι κάθε βδομάδα που περνάει το πολιτικό κατεστημένο αναδιοργανώνεται, τα μέσα ελίσσονται φιδίσια, ο κόσμος εξαθλιώνεται από καινούργια ατελέσφορα και εξοντωτικά μέτρα που επινοούνται για να εξοικονομηθεί το 0,00001% του χρέους (όπως λέει και φίλος μετανάστης στον Καναδά), ένας νέος ιμπεριαλισμός τύπου αρχών του 20ου αιώνα σφυρηλατείται με επιτρόπους, ληστρικές συμβάσεις, απαιτήσεις να δοθεί "απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους" -- λες και είμαστε το Τσαντ της δεκαετίας του '90. Ιδίως σε αυτό το τελευταίο ταιριάζει η επική βρισιά που μου έμαθε ο κύριος Φώλιος το 2009: Σάλτα και γαμήσου, ρε. Μετά συγχωρήσεως κιόλας, προς όσους δεν τους αρέσει να βρίζω γιατί δε μου πάει: ούτε ο ντιλετάντικος ακαδημαϊσμός πάει στην κατάσταση των πραγμάτων.
Και πάμε στους άστεγους. Το τι συμβαίνει με τους αστέγους στην Αθήνα εδώ και ενάμιση-δύο χρόνια δεν το έχουν αντιληφθεί είτε όσοι ζουν εγκλωβισμένοι σε κάποιο τερπνό προάστειό της, είτε όσοι βρίσκονται εξόριστοι πέρα από τη θάλασσα, σε κάποιο ασφυκτικό αλλά ασφαλές καταφύγιο, σαν εμένα. Αυτό που έγινε σήμερα, η ανομολόγητα βάρβαρη αγυρτεία και νομικίστικα ανάλγητη επίδειξη μηδενικής ανοχής του λίγου και σε σύγχυση δημάρχου μας απέναντι στην περιλάλητη ανομία, δεν έβγαλε τους Αθηναίους στους δρόμους. και δεν τους έβγαλε στους δρόμους επειδή η ιδεολογία του νοικοκυραίου, η αντίχριστη (βρείτε το ευαγγέλιο της Κυριακής των Απόκρεω, δεν έχω χρόνο και διάθεση) απέχθεια στον άστεγο και στον πένητα του περήφανα ορθόδοξου λαού μας, έχει ήδη απολύτως απαξιώσει τον άστεγο, τον πλάνητα, τον ανήμπορο που δεν έχει γονείς να τον περιμαζέψουν ή απλώς δεν το ανέχεται.Το ξαναείδαμε και με την υπόθεση κατάληψη Νομικής / Υπατία. Αλλά εκεί ήταν κάτι ξένοι, τουλάχιστον.
Αισθάνομαι οδύνη. Κι αυτό δεν είναι ούτε ρητορικό σχήμα, ούτε μελό ένεση σε θέματα που πρέπει να αντιμετωπίζονται με χειρουργική ψυχραιμία και αδυσώπητα πολιτική οξύτητα λόγου και σκέψης. Είναι πόνος.
Ο μισός τίτλος κλεμμένος από τον Τάλω.
Για όσους δεν το έχουν υπόψη, εξαθλιωμένοι και φτωχοί υπάρχουν ανάμεσά μας τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Δε μιλάω για μετανάστες αλλά για εγχώριους φτωχούς, και εξαιρώ Τσιγγάνους, αποφυλακισμένους κτλ. Για παράδειγμα, η αποβιομηχάνιση δεν ξεκίνησε με το Μνημόνιο, ενώ η ανεργία μεταξύ των νέων ήταν ήδη ανώμαλα υψηλή. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι ήταν άλαλοι και αόρατοι και αδιάφοροι για τους πολλούς -- ακόμα κι εγώ που πουλάω μυαλό εδώ έχω μόλις και υπαινιχθεί τις περιπτώσεις τους πριν το 2008 (κάπου είχα ψελλίσει κάτι για τον Βόλο, νομίζω, κάτι τέτοια). Το μαζικό ντου στα μεσαία στρώματα, που έφερε πολλούς μα πάρα πολλούς στη θέση εκείνων που ήταν ήδη πατημένοι στον λαιμό, μας αφύπνισε και μας ευαισθητοποίησε. Σχετικά. Πολλές φορές, απλώς ως προς τη διάθεσή μας να μη διαθέσουμε τον οβολό μας στην Action Aid ή τους σεισμόπληκτους της Αρμενίας, αλλά σε πιο κοντινούς "αναξιοπαθούντες".
Συζητούσα με φίλους την Κυριακή. Θα αλλάξει λοιπόν κάτι ριζικά; δε θα αλλάξει; οι γνωστές θεωρητικές συζητήσεις. Συγγνώμη που ακούγομαι μπλαζέ κι αναρχικός αλλά έχω ξαναπεί τι είναι αυτό: η ρητορική (όχι 'ρητορεία') της απελπισίας, να γραπώνεσαι από τις αρχές σου ενώ όλοι κουτρουβαλίζονται χαρούμενα προς τα δεξιά βάραθρα, για να κουτρουβαλήσουν πάλι πίσω προς το νεφελώδες και ακατασκεύαστο φιλομνημονιακό κέντρο προεκλογικά. Παρατηρώ ότι κάθε βδομάδα που περνάει το πολιτικό κατεστημένο αναδιοργανώνεται, τα μέσα ελίσσονται φιδίσια, ο κόσμος εξαθλιώνεται από καινούργια ατελέσφορα και εξοντωτικά μέτρα που επινοούνται για να εξοικονομηθεί το 0,00001% του χρέους (όπως λέει και φίλος μετανάστης στον Καναδά), ένας νέος ιμπεριαλισμός τύπου αρχών του 20ου αιώνα σφυρηλατείται με επιτρόπους, ληστρικές συμβάσεις, απαιτήσεις να δοθεί "απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους" -- λες και είμαστε το Τσαντ της δεκαετίας του '90. Ιδίως σε αυτό το τελευταίο ταιριάζει η επική βρισιά που μου έμαθε ο κύριος Φώλιος το 2009: Σάλτα και γαμήσου, ρε. Μετά συγχωρήσεως κιόλας, προς όσους δεν τους αρέσει να βρίζω γιατί δε μου πάει: ούτε ο ντιλετάντικος ακαδημαϊσμός πάει στην κατάσταση των πραγμάτων.
Και πάμε στους άστεγους. Το τι συμβαίνει με τους αστέγους στην Αθήνα εδώ και ενάμιση-δύο χρόνια δεν το έχουν αντιληφθεί είτε όσοι ζουν εγκλωβισμένοι σε κάποιο τερπνό προάστειό της, είτε όσοι βρίσκονται εξόριστοι πέρα από τη θάλασσα, σε κάποιο ασφυκτικό αλλά ασφαλές καταφύγιο, σαν εμένα. Αυτό που έγινε σήμερα, η ανομολόγητα βάρβαρη αγυρτεία και νομικίστικα ανάλγητη επίδειξη μηδενικής ανοχής του λίγου και σε σύγχυση δημάρχου μας απέναντι στην περιλάλητη ανομία, δεν έβγαλε τους Αθηναίους στους δρόμους. και δεν τους έβγαλε στους δρόμους επειδή η ιδεολογία του νοικοκυραίου, η αντίχριστη (βρείτε το ευαγγέλιο της Κυριακής των Απόκρεω, δεν έχω χρόνο και διάθεση) απέχθεια στον άστεγο και στον πένητα του περήφανα ορθόδοξου λαού μας, έχει ήδη απολύτως απαξιώσει τον άστεγο, τον πλάνητα, τον ανήμπορο που δεν έχει γονείς να τον περιμαζέψουν ή απλώς δεν το ανέχεται.Το ξαναείδαμε και με την υπόθεση κατάληψη Νομικής / Υπατία. Αλλά εκεί ήταν κάτι ξένοι, τουλάχιστον.
Αισθάνομαι οδύνη. Κι αυτό δεν είναι ούτε ρητορικό σχήμα, ούτε μελό ένεση σε θέματα που πρέπει να αντιμετωπίζονται με χειρουργική ψυχραιμία και αδυσώπητα πολιτική οξύτητα λόγου και σκέψης. Είναι πόνος.
Ο μισός τίτλος κλεμμένος από τον Τάλω.
Διαβάζω ότι "περίπου 40 άτομα έσπασαν την πόρτα του καφενείου [του Πνευματικού Κέντρου] και κατέλαβαν τον χώρο ζητώντας να χρησιμοποιηθεί ως κατάλυμα για τους άστεγους", άρα όσοι έκαναν την κατάληψη ίσως δεν ήταν οι ίδιοι άστεγοι. Διαβάζω το εξής σχόλιο στο φέησμπουκ: "Αυτή τη στιγμή, ο Δήμος της Αθήνας διατηρεί τέσσερα (4) καταφύγια αστέγων (καταφύγιο δεν σημαίνει μόνιμη στεγη). Υπάλληλοι του Δήμου, εθελοντές των ΜΚΟ και γιατροί του Ερυθρού Σταυρού είναι άυπνοι εδώ και μέρες για να ανταποκριθούν στη διαχείριση αστέγων και ψύχους. Σήμερα, κάποιοι οδήγησαν τρεις (3) άστεγους σε χώρο-τρώγλη (χωρίς ηλεκτρικό και τουαλέτες) του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου με σκοπό να καταλάβουν το χώρο ενώ λειτουργούν τα καταφύγια που δεν έχουν γεμίσει μέχρι τώρα [...]." Δεν ξέρω κατά πόσο το σύνολο του σχολίου αποδίδει την πραγματικότητα, δεν βλέπω όμως λόγο να την αποδίδει λιγότερο από εσένα... Δεν αμφισβητώ την γενικότερη ανάλυσή σου (δεν είμαι σε θέση). Ωστόσο αναρωτιέμαι μήπως ο θυμός για την ελληνική κοινωνία βιάζεται να εκδηλωθεί, τουλάχιστον σ' αυτήν την περίπτωση. Μήπως οι χαρακτηρισμοί σου για τον Καμίνη είναι κάπως υπερβολικοί, τουλάχιστον όσον αφορά αυτό το θέμα. Δαιμονικό πράγμα η βιασύνη :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν βλέπω σε τι θα έβλαπτε λίγη υπομονή...
Βιασύνη για ποιο πράγμα ακριβώς;
ΔιαγραφήΑυτό που διάβασες για τα "40 άτομα" είναι ένα ελεεινό ψέμα που γράφει κάποιος ή κακά ενημερωμένος ή προκατειλημμένος τύπος.
Ο Δήμος Αθηναίων έχει -πάλι καλά- βρει 4 προσωρινούς, πρόχειρους χώρους μόνο για τις μέρες του κρύου, που θα πάψουν να λειτουργούν μόλις βελτιωθεί λίγο ο καιρός -δλδ ξεπεράσει τους 5 βαθμούς η θερμοκρασία το βράδυ.
Οι χώροι-προσωρινά καταφύγια που άνοιξε ο Δήμος (και όχι "διατηρεί", που υπογείως πάει να μας περάσει ότι είναι μόνιμα καταφύγια) είναι εκτός κέντρου.
Όποιος έχει ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με το ζήτημα, ξέρει ότι ο άστεγος πάρα πολύ δύσκολα φεύγει από το σημείο-καβάτζα που έχει επιλέξει και την περιοχή που έχει μάθει (comfort zone θα το λέγαμε αμερικάνικα). Και αυτό γιατί δεν ρισκάρει να το χάσει για μια προσωρινή στέγαση 1-2-3 νυχτών.
Ποιος λοιπόν είναι ο σπεκουλαδόρος; Αυτοί που πιέζουν για πιο μόνιμες λύσεις ή αυτοί που κομπάζουν ότι κάτι κάνουν για τους αστέγους επειδή άνοιξαν 2-3 γήπεδα για 2-3 βράδυα που κάνει ψοφόκρυο;
Άσε που δεν συμφέρει και για επικοινωνιακούς λόγους να γεμίσεις πτώματα η Αθήνα.
Full disclosure: Η αίσθησή μου, μέχρι στιγμής, είναι ότι πρόκειται περί σπέκουλας. Το βρίσκω θλιβερό, ειδικά αν αληθεύει ότι δεν έχουν γεμίσει τα ήδη υπάρχοντα καταφύγια του Δήμου. Μακάρι να πέφτω έξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το θέμα των καταλήψεων δεν γνωρίζω και δεν έχω γνώμη. Θα συμφωνήσω όμως με όσα λες για την αντίχρηστη νοοτροπία του περήφανου ορθόδοξου λαού. Τον τελευταίο καιρό μου ήρθε κάποιες φορές στο μυαλό το "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται". Τελικά ναι. Ξανά και ξανά και ξανά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα δεν είναι να εξεγερθούν οι Αθηναίοι, οι χριστιανοί και οι -για λίγο καιρό ακόμα- μικρομεσαίοι, επειδή ο Καμίνης κάνει το σερίφη. Το θέμα είναι να εξεγερθούν επειδή υπάρχει εξαθλίωση, ασχέτως σερίφη. Γιατί εξαθλίωση υπάρχει και γι'αυτούς τους ίδιους, όχι μόνο τους τώρα άστεγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος επίρρωσιν και επιβεβαίωση των όσων λες.
Αν δε, ισχύουν όσα αναφέρει ο Κουκουζέλης (δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω) κι επειδή όπου ακούω "αλληλέγγυους" κουμπώνομαι λιγάκι, παίζει κάποιοι να κάνουν μικροπολιτική του κώλου στις πλάτες απελπισμένων που υποφέρουν. Αν, ξαναλέω αν, αυτό ισχύει, αυτοί οι τύποι είναι ελεεινοί.
Κάπου διάβασα πως ο Δήμος θα ανοίξει το ΟΑΚΑ για να βάλει άστεγους μέσα όσο κάνει κρύο: πέραν του ότι αναρωτιέμαι, με ποια λογική το ΟΑΚΑ, που ανήκει και σε άλλο Δήμο και είναι και στου διαόλου τ'ανάθεμα, ερωτώ, επί της ουσίας:
το θέμα μας είναι να βάλουμε τους άστεγους κάπου για να μην ψοφήσουν από το κρύο, όσο κάνει κρύο; Το καλοκαίρι με τον καύσωνα θα τους ρίχνουμε στα συντριβάνια;
Το θέμα μας είναι αυτό ή να πάψουν να υπάρχουν άστεγοι;
Θέλω να πω με δυο κουβέντες πως δεν τρέφω φυσικά αυταπάτες για το τι ρόλο βαράει ο Καμίνης, ο Παπαδήμος κι όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι μαθητευόμενοι μάγοι. Απλά δεν εμπιστεύομαι και τους αυτεπάγγελτους σωτήρες.
Αν ο αληθινός κόσμος δεν ξυπνήσει και δεν αντιδράσει, κλάφ'τα.
Επαναλαμβάνω, όλα αυτά προς επίρρωση και επιβεβαίωση της θέσης που εκφράζεις.
Το πτηνό κατοικεί στο κέντρο της Αθήνας και παρατηρεί θλιμμένο (ως και τρομοκρατημένο) τη ζωή του να βυθίζεται στην υποβάθμιση και την απαξίωση. Εχθές το βράδυ γύριζα σπίτι κατά τις 10 και μισή (από δουλειά, μη φανταστείς τίποτις άλλο) με ένα τρόλεϊ που θύμιζε γιάφκα εγκληματιών και άσυλο απόρων. Πριν κατέβω στην στάση μου τσεκάρω ότι δεν κατεβαίνει κανείς ύποπτος μαζί μου. Πριν μπω στην είσοδο της πολυκατοικίας μου, τσεκάρω περιμετρικά ότι δεν παραμονεύει εκεί κανένας. Πριν μπω στο σουπερμάρκετ κάμω ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στους άστεγους που έχουν αραδιαστεί στο μπροστινό του πεζοδρόμιο. Δεν ξεύρω για ποιο Μνημόνιο μού μιλάνε και ποια χρεοκοπία πάνε να αποφύγουνε. Τη χρεοκοπία της καθημερινότητάς μου εγώ τη ζω εδώ και καιρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα. Ξαναπέρασα παλιότερα με τον Ερωτόκριτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβάμαι ότι αυτό που αφυπνίζει και "ευαισθητοποιεί" για τη φτώχεια και την εξαθλίωση που απλώνονται, δεν είναι ακριβώς το μαζικό ντου, αλλά ο φόβος που αυτό προκαλεί, δηλαδή ο φόβος ότι μπορεί να βρεθούμε στην ίδια θέση (έτσι κι αλλιώς προς τα εκεί διολισθαίνουμε - αναφέρομαι σε όσους έχουν ακόμα ένα κουτσουρεμένο μεροκάματο πχ).
Στο μεταξύ, ο Καμίνης δεν είναι που είχε διατάξει να αλλάξουν τα παγκάκια στο κέντρο της Αθήνας ώστε να μη μπορεί κάποιος να ξαπλώσει, παρά μόνο να καθίσει, γιατί "δεν είναι εικόνα αυτή για ευρωπαϊκή πρωτεύουσα";
Λοιπόν για τα χθεσινά εδώ, είναι μια καλή εικόνα του τι συνέβη εκ του σύνεγγυς.
ΑπάντησηΔιαγραφή@kukuzelis: Η σχεδόν συνειρμική σύνδεση "συνάφεια με καθεστωτικά μέσα-σοβαρότητα-νηφαλιότητα", έστω και σαν ευσεβής πόθος, πρέπει να έχει διαλυθεί πολύ πριν την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα-Φέτα-Νιντέντο. Από καλό δοξάζουμε το ίντερνετ και τις κάμερες των κινητών; Και για να το χοντρύνω. Σπέκουλα από ποιους; Από τον ΣΥΡΙΖΑ; Από όλους εμάς που παρακολουθούμε τους ανθρώπους να πεινούν και να ξεπαγιάζουν; Από όσους δαιμονικά και ασυλλόγιστα εξαγριώνονται με αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφή@karagiozaki: Συμφωνώ μαζί σας. Έχω πει μαλακίες στον καιρό μου, αυτά παθαίνει όποιος εκτίθεται επί επταετία, αλλά αυτό πάντα το γκάριζα: είμαστε υποκρίταροι στο Κωσταλέξι -- και χωρίς 'προτεσταντικές' αναστολές.
@Кроткая: Το θέμα του λίγου και σύγχυση κυρίου Δημάρχου (με τον οποίο έχω συζητήσει εκτενώς επί προσωπικού όταν ήτανε στον Συνήγορο και υπήρξε ευγενέστατος, ακριβής, αλλά αναποτελεσματικότατος στην απροθυμία του να δώσει την παραμικρή συμβουλή που δεν περιγραφόταν αυστηρά από το πλαίσιο του νόμου) και όλων (δείτε τι γίνεται τόσα χρόνια με τους ναρκομανείς στο κέντρο, τους έμπορες, την κάζουαλ πορνεία) είναι: "μακριά από μένα κι όπου να 'ναι", και πάλι σε πλήρη συνέπεια με τα κωσταλεξικά μας. Για τα υπόλοιπα ειλικρινά δεν ξέρω...
@πιγκουίνο: και λίγα λέτε.
@tamistas: Ποιος φόβος; Ο φόβος είναι 2010. Τώρα έχουμε μισθούς 500-600 ευρώ και κάτω. Ανώτατα στελέχη του δημοσίου με 960. Αυτά έχουμε.
@talos: Ε, εσένα περίμενα να σχολιάσεις πριν σχολιάσω. :-)
Ο Φόβος ότι θ' αρχίσουμε να ψάχνουμε στους κάδους σκουπιδιών. Εγώ δεν άρχισα ακόμα. Κι ότι θα βρεθούμε να κοιμόμαστε σε χαρτόκουτα. Ακόμα δεν μου το πήραν το σπίτι οι δανειστές.
Διαγραφήναι, κατάλαβα.
ΔιαγραφήΚαι αυτό μέσω @antidrasex στο τουίτερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήok, επανέρχομαι έχοντας πλέον πιο σφαιρική αντίληψη του τι συνέβη, αφού διάβασα περισσότερα δεξιά και αριστερά. Προφανώς ειπώθηκαν κι ένα κάρο ανακρίβειες και προσωπικά, μιας και δεν ήμουν εκ των πραγμάτων παρούσα, επιλέγω ποιους θα πιστέψω με βάση τον πρότερο έντιμο βίο τους. Και εμπιστεύομαι το λινκ του Τάλω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό κει και πέρα, η μοναδική μου ένσταση είναι η εξής: επειδή είμαι πρακτικός άνθρωπος και με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, ερωτώ δυο πράγματα:
Λύνεται το πρόβλημα των αστέγων με το να βάλεις για τρεις μέρες 10 ανθρώπους σε ένα στεγασμένο μη χρησιμοποιούμενο μέρος; απαντώ όχι. Λύνεται βέβαια προσωρινά το πρόβλημα αυτών των δέκα ανθρώπων. Απλά να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ως αυτό που είναι.
Μήπως ο ντόρος και η φασαρία αυτού του τύπου, πιο μακροπρόθεσμα βλάψουν αυτούς ακριβώς που θες να σώσεις; Μήπως είναι χρήσιμο να σκεφτόμαστε και αυτή την πιθανότητα; Να κάνεις φασαρία, ναι, αλλά πώς; Θες να ξυπνήσεις τους ανθρώπους που λουφάζουν. Αν πας επιθετικά, απλά θα ους τρομάξεις περισσότερο, αυτό λέω εγώ.
Και μιας κι έγινε μεγάλης έκτασης αναφορά και παραλληλισμός με την Υπατία, θεωρώ πως όλη αυτή η ιστορία τελικά δεν ωφέλησε κανένα και σίγουρα όχι τους μετανάστες. Γιατί πολύ απλά το πρόβλημά τους -και τα προβλήματά μας- δεν λύθηκαν. Και τα προβλήματα δεν λύνονται με πυροτεχνήματα τέτοιου τύπου, λύνονται με την πρόταση και εφαρμογή συνολικών σχεδίων που αγγίζουν όλες τις πτυχές της κοινωνίας.
@Кроткая: Συμμερίζομαι εν πολλοίς και σίγουρα καταλαβαίνω αυτό που λες. Όμως, όπως λέω και στο προηγούμενο σχόλιο, πρέπει να πάψουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει οποιοσδήποτε τρόπος να ξυπνήσει ή, άντε, να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος που λουφάζει ώστε να λυθεί το πρόβλημα. Από το γεγονός ότι η κουλτούρα μας δοξάζει το σπίτι, την οικογένεια και το ντόπιο, μέχρι την περιχαράκωση που αναπόφευκτα φέρνει η καλπάζουσα φτώχεια, μέχρι τα καταναλωτικά-ατομικιστικά αντανακλαστικά δύο δεκαετιών και βάλε, όποιος πονάει τους άστεγους (τους τοξικομανείς, τους μετανάστες, τους άνεργους, τους εξαθλιωμένους χαμηλόμισθους -- κι η λίστα θα μεγαλώνει) καλά θα κάνει να οργανωθεί σε δυναμικές και πολιτικά συνειδητοποιημένες αυτοοργανωμένες μειοψηφίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά ρε συ, είμαι από κοίνους που υμνούν τις συλλογικότητες. Αυτές οι συλλογικότητες να κάνουν τι όμως; Ο στόχος αυτών των συλλογικοτήτων, έστω μειοψηφικών, είναι ποιος; Ομολογώ πως συχνά αυτές οι συλλογικότητες μοιάζουν σα να περιφέρονται παραζαλισμένες, θέλοντας να κάνουν πράγματα μεν, να προσφέρουν, αλλά μες την παραζάλη τους, καταλήγουν να κάνουν σπασμωδικές κινήσεις που εν τέλει είναι αναποτελεσματικές μακροπρόθεσμα. Δεν αναφέρομαι πλέον στο #solmas ούτε στην Υπατία, συγκεκριμένα. Το βάζω σε γενικότερο πλαίσιο, ο απώτερος, στρατηγικός, αν θέλεις (για να πω και τα παλαιοκομμουνιστικά μου) στόχος ποιος είναι; Τον ξέρουμε; Τον βρήκαμε; Τον ψάχνουμε; Τι διάολο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτάξει, μπορεί να μοιάζω λίγο με Στάλτλερ και Γουόλντορφ στη γωνία, αλλά, το σόι μου μέσα, χωρίς (αυτο)κριτική και (αυτο)αξιολόγηση δεν πάμε μακριά. Αν τα κάναμε όλα τέλεια, αυτός ο κόσμος δεν θα είχε αυτά τα χάλια.
Σόρρυ για την φλυαρία.
Αχ, γκρινιάρικο, βέλγικο και κομμουνιστικό κουτάβι...
ΔιαγραφήΑναγνωρίζω και ψέγω και εγώ αρκετές κινήσεις ως μη καλά και στρατηγικά οργανωμένες και μπουλούκ ασκέρ.
Αλλά όταν προέρχονται από μειοψηφίες μη οργανωμένες, που προσπαθούν να κάνουν κάτι, τους αναγνωρίζω το ελαφρυντικό της καλής θέλησης και της απειρίας.
Γιατί είδαμε τόσα χρόνια και τους οργανωμένους τι (δεν) έχουν πετύχει.
Από το να κάτσουμε λοιπόν πάλι γύρω από ένα τραπέζι-μέσα σε ένα αμφιθέατρο-γήπεδο και να συζητάμε ώρες πριν κάνουμε πράξεις, χέσε ψηλά και αγνάντευε.
Η κίνηση είχε αρκετά μειονεκτήματα, με βασικότερο την ακαταλληλότητα του χώρου -ήταν λίγο "αυτό βρήκαμε, σε αυτό θα κάνουμε κατάληψη". Αλλά μια και δεν ήταν οργανωμένο από καμία οργανωμένη συλλογικότητα, το αναγνωρίζω ως πταίσμα αυθορμητισμού.
Δηλαδή, ενώ τα κέντρα υποδοχής αστέγων του Δήμου δεν λύνουν το πρόβλημα, θα το έλυνε το ντου σαράντα ατόμων σ' ένα καφενείο, για να στεγάσουν τρία άτομα; Σοβαρευτείτε και περιορίστε τον εύκολο κανιβαλισμό (κατά Καμίνη κλπ). Δεν έχετε το μονοπώλιο της ευαισθησίας -αυτά είναι εύκολοι ινερνετικοί ναρκισσισμοί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκος
ΥΓ; Κάτι μου λέει ότι δεν θα δημοσιευτεί αυτό το σχόλιο.
@Νίκο: Με προσβάλλετε. Εφτά χρόνια στο κουρμπέτι, σχόλια έχω σβήσει μόνον όταν καποιος βγήκε τρολάριζε κατά τρίτου. Και ένα λίγο ψυχ εναντίον μου, είναι αποθηκευμένο στα απορριμμένα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί της ουσίας. Έχετε δίκιο. Καμμιά λύση δεν είναι να καταλάβεις προσωρινά έναν χώρο από φόβο. Και ναι, η Λώρη Κέζα συναισθηματίζει. Και όσα λέει ο antidrasex και η krotkaya είναι ενδιαφέροντα και εν πολλοίς σωστά βαλμένα. Το αρχικό μου σχόλιο παραμένει: η ανταπόκριση του Δήμου και του Κράτους ήταν "ανομολόγητα βάρβαρη αγυρτεία και νομικίστικα ανάλγητη επίδειξη μηδενικής ανοχής". Σε μια πόλη που ψοφάει, επιλέχθηκε να αποκατασταθεί η τάξη και η ασφάλεια μόνον εκεί και τότε.
Κι ας πούμε ότι κάποιοι έκαναν μια αδέξια κίνηση εντυπωσιασμού, στην οποία αντέδρασε ο Δήμος Ιαβέρης και η Αστυνομία όπως ο ισραηλινός στρατός απέναντι στα παλαιστινιάκια που πετάνε πέτρες. Ο τίμιος Ιαβέρης δεν μπορεί να πάει να ρίξει μια ματιά στα νταραβέρια της Τοσίτσα λ.χ.; Μπροστά στα μάτια τους γίνονται όλα.
Δεν ξέρω πόσο πιο ψιλά να το κάνω.
Έχω γράψει -πρόσφατα- δύο σχόλια -όχι υβριστικά- το οποία δεν δημοσιεύθηκαν. Αν αυτό οφείλεται σε δικό μου -τεχνικό- λάθος, το παίρνω πίσω και ζητώ συγγνώμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί της ουσίας: Αυτού του είδους οι "κινήσεις εντυπωσιασμού" δεν είναι αορίστως "αδέξιες". Εμπεριέχουν συγκεκριμένους συμβολισμούς: ότι τα κοινωνικά προβλήματα λύνονται με τσαμπουκάδες, γιουρούσια, καταλήψεις και γενικά αιθαιρεσίες όποιου του κάνει κέφι, ή υπηρετεί σκοπιμότητες -και δεν μιλάω για τους δυο-τρεις άστεγους, οι οποίοι καταφανώς χρησιμοποιήθηκαν -πράγμα που κάνει το ζήτημα ακόμη πιο θλιβερό. Αυτά λοιπόν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας -ακόμα τουλάχιστον- δεν τα αποδέχεται. Και απέναντι σ' αυτά αντέδρασε -πολύ σωστά- ο ανάλγητος Δήμος-Ιαβέρης, με αποτέλεσμα να θίξει τις πολύτιμες ευαισθησίες σας.
Όταν κάποτε φτάσουμε στο σημείο να αποδεχόμαστε ομόθυμα τις πιο πάνω εκδηλώσεις, θα βρισκόμαστε πλέον στο τελικό στάδιο της κοινωνικής -και πολιτικής- εξαθλίωσης. Τότε ίσως να καταφέρουμε ως κοινωνία να σταθούμε στο ύψος των προσδοκιών σας. Μέχρι τότε, πρέπει να δείξεται κατανόηση απέναντι στην αναλγησία και τον ατομισμό μας!
Νίκος
Άι άι Νίκο.
ΔιαγραφήΥιοθετείς τα νούμερα του Πάσχου, τα οποία είναι ψεύτικα. Όπως και το "τους έσερναν", έκφραση επίσης του Πάσχου.
Όχι αγαπητέ, δεν εμπεριέχουν απαραιτήτως τον συμβολισμό "αυτά λύνονται με τσαμπουκάδες".
Εμπεριέχουν το συμβολισμό "Υπάρχουν τόσα άδεια κτίρια δίπλα στους αστέγους και ο μαλάκας ο δήμος πάει και ανοίγει χώρους στου διαόλου το κέρατο".
Θα έπρεπε αγαπητέ φίλε, αφού κάνεις τόση κριτική στον "τσαμπουκά" να βρεις και να πεις καμιά κουβέντα για την πολιτική κοροϊδίας και "ας σπρώξουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί και ας ανοίξουμε και κάνα χώρο τώρα μην τυχόν και ψοφήσει κανείς από το κρύο -και αν γίνει, θα έχουμε και τη δικαιολογία "εμείς είχαμε χώρο, αυτός δεν ήρθε".
Αν θες να κάνεις κριτική, ας την κάνεις ολοκληρωμένη. Εκτός αν θεωρείς ότι ο Δήμος έκανε στο ακέραιο το καθήκον του, οπότε δικαιολογείται το "καλώς έπραξε ο Δήμος" -αλλά έχεις μεσάνυχτα από το πρόβλημα.