Δεν γκρινιάζαμε τζάμπα την προηγούμενη δεκαετία: τα σχολεία μάς προετοίμασαν για τη διαδικτυακή πολυμάθεια και την άκριτη κατάποσή της, ο Χριστόδουλος μάς άφησε μόνιμη βλάβη, τα ιδιωτικά κανάλια διαμόρφωσαν συνειδήσεις και πάκτωσαν την πολτοειδή ιδεολογία που μας πνίγει πια σαν ηφαιστειακή λάσπή.
Ο εθνικισμός έχει γίνει η βάση, η αφετηρία κάθε συζήτησης. Εμείς που στα νιάτα μας φοβόμασταν μη μας διαφεντέψουν κουτοπόνηροι κομισάριοι, αναγκαζόμαστε να συνομιλούμε με ημιμαθείς μανατζεράδες και με δαπίτες απολογητές του πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Τα αυτονόητα έχουν εδραιωθεί: η ορθοδοξία είναι παρούσα στανικώς, ο έρωτας μπορεί να συζητιέται αρκεί να (ετερο)ρυθμίζεται, τα συμφέροντα των ελίτ είναι εθνικά συμφέροντα, ορθολογισμός είναι όποια τακτική θα περισώσει το σύστημα και θα συντηρεί την επίφαση κανονικότητας, Ευρώπη είναι αποκλειστικώς η Avenue Louise και οι μπουρζουά γειτονιές του Παρισιού, με ολίγη από γερμανική ευταξία και Μεσευρωπαϊκές πόλεις-μουσεία.
Ο γάιδαρος πετάει και τα λοιπά. Το γαϊδουροτόμαρο είναι φαιό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου