Έχω φρίξει. Έχω φρίξει. Μην περιμένετε τρέσες και ρεσιτάλ ευγλωττίας.
Ναι, περάσαμε έναν θεόστεγνο χειμώνα. Ναι, ο Πολύδωρας, ο άνθρωπος που διέλυσε -- λένε -- το πυροσβεστικό σώμα και που κατέστησε την αστυνομία πραιτωριανούς και βογιάρους, πλην όμως ανίκανους να καταστείλουν το κοινό έγκλημα, είναι ακόμα προθύμως αγγαρεμένος ως υπουργός Δημόσιας Τάξης (δεν παραιτήθηκε, ε;).
Είδα δύο φορές τη φωτιά να πλησιάζει στο σπίτι των γονιών μου. Τη δεύτερη φορά έφτασε στα δύο μέτρα από τον μαντρότοιχο (κοιτούσα τη σκιά των αντιπροπέρσινων καμένων πριν δυο-τρεις βδομάδες).
Αναρωτηθήκαμε και ρωτήσαμε τη δεύτερη φορά ποιος είχε όφελος από την πυρκαγιά. Μάθαμε όταν είδαμε τα φρεσκοβαμμένα ορόσημα. Οι δικοί μου θεωρούνε πλέον περιττή την ασφάλεια πυρός, επιχειρηματολογούνε μάλιστα δείχνοντας τα ορόσημα αυτά: "Δε θα μας ξανακάψουν."
Στην Ελλάδα έχει παράδοση εγκληματικού τραμπουκισμού και η μεγάλη προοδευτική παράταξη. Θυμηθείτε τους βενιζελικούς. Θυμηθείτε τους τραμπουκισμούς και τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών εν ονόματι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Άλλωστε είναι μεγάλη και είναι και παράταξη: δεν έσφαξε ο Βενιζέλος τον Ίωνα Δραγούμη, ούτε ο Βαφειάδης τον νονό της μάνας μου.
Ξέρουμε ότι ερχονται εκλογές εδώ και πολύ καιρό. Απλώς δεν περιμέναμε να αποπατήσει η εκτελεστική εξουσία τόσο σκαιά πάνω στις συνταγματικές επιταγές και να επικαλεστεί τους συγκεκριμένους 'εθνικούς λόγους' συρρικνώνοντας ταυτόχρονα την προεκλογική περίοδο στον ανήκουστο ένα μήνα.
Ξέρουμε ότι, πέραν των κοινών καταπατητών, υπάρχουν και κατά τόπους τραμπούκοι που θα έκαναν το παν για να μην ξαναβγεί ο Μίστερ Νιντέντο, ώστε να βγει ο I-am-my-father, για να έρθουν εκείνοι στα πράγματα σε τοπικό επίπεδο.
Αναρωτιέμαι λοιπόν εάν πράγματι κάνουνε το παν, τέτοιες ώρες.
51 νεκροί, λέν ότι έρχονται κι άλλοι. Τόσο χρονών, δεν περίμενα τα κοινά να μου δώσουνε τόση οδύνη.
Επίμετρο: Ενώ πολλοί κλαψουρίζουν και θρηνολογούν, ο Πετεφρής, ο Τάλως και ο Φάις λένε πέντε πράματα σωστά.
Δεν μπορώ να φανταστώ τέτοιο πράμα. Οι τραμπουκισμοί που λες στρέφονταν θεωρητικά σε άτομα που ήταν "αντίπαλοι". Αυτή η φορά είναι διαφορετική. Όχι τόσο διαφορετική που να σημαίνει πως είναι αδύνατο να έγινε, αλλά αν έγινε τότε είναι για κρέμασμα κι ανάθεμα την προοδευτική παράταξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι επειδή αρνείται το μυαλό μου να δεχτεί τέτοιο πράμα, αν είναι να υποψιαστούμε την πρ.παράταξη, το ΠΑΣΟΚ γμτ, ρωτώ εγώ που είμαι Κύπριος και δεν ξέρω: το ΠΑΣΟΚ τί δύναμη έχει στη Πελλοπόνησο; Το συμφέρει η αγανάκτηση ειδικά των ατόμων της Πελλοπονήσου;
Δεν είναι ειρωνική η ερώτηση αυτή, ούτε προσπαθώ να αφήσω κάποιο υπονοούμενο, κανονική απορία είναι.
"το ΠΑΣΟΚ τί δύναμη έχει στη Πελλοπόνησο; Το συμφέρει η αγανάκτηση ειδικά των ατόμων της Πελλοπονήσου; "
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Αχαϊα, η Αρκαδία και η Ηλεία (που καταστράφηκαν ολοσχερώς) είναι απόρθητα κάστρα του ΠΑΣΟΚ.
Η Μεσσηνία και η Λακωνία (που επίσης καταστράφηκαν ολοσχερώς) κατοικούνται από το είδος των ατόμων που πιστεύουν ότι ακόμα και για το AIDS φταίνε οι πασόκοι (ψωμί-ελιά-και κότσο βασιλιά).
Η εκάστοτε κυβέρνηση στα δύσκολα είθισται να χρησιμοποιεί έναν λόγο που επικαλείται δράκους, φίδια, μάγισσες, συνωμοσίες και εξωγήινους για να καλύψει λάθη και αδυναμίες που συνεπάγονται το ξορκισμένο με τον απήγανο "πολιτικό κόστος". Οι «σκοτεινές δυνάμεις» και οι «κύκλοι της ανωμαλίας» που βγαίνουν παγανιά από το χρονοντούλαπο και καίνε δάση ήταν επωδός του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου. Απλώς, η σημερινή κυβέρνηση έχει αποκτήσει έναν διαρκή και μακροχρόνιο εθισμό στην δεδομένη πρακτική. Διατηρεί αυτή την οπτική γωνία από το 1981 και μετά: ο καταστατικός της μύθος βλέπει πλέον κατά καιρούς τη 17 Νοέμβρη σε αντίπαλους πολιτικούς χώρους, συμφέροντα που πλέκουν (ζιπουνάκια), ευρωπαίους που οδηγούν τη χώρα με αυτόματους πιλότους, αντιεξουσιαστές και τους πολιτικούς προστάτες τους, δικαστικούς που επιβουλεύονται την παράταξη, εξωτερικούς εχθρούς που τη φθονούν, ασύμμετρες απειλές που ελλοχεύουν – οι οποίοι συνασπισμένοι όλοι απεργάζονται οργανωμένα σχέδια με μοναδικό στόχο κάθε φορά την εκλογική της ήττα. Συνολικά, είναι δείγμα μιας κομματικής κουλτούρας που βιώνει ακόμη και σήμερα το τραύμα μιας μακρόχρονης απουσίας από την εξουσία, που ενώ έδειχνε να εκσυγχρονίζεται σε υπεύθυνη κεντροδεξιά ενέδωσε και πάλι σε μοντέρνους λαϊκιστές βάρδους, που από την επόμενη της νίκης της τρωγόταν με τα ρούχα της για την επανεκλογή της, με αποτέλεσμα σήμερα να βλέπει φαντάσματα και να κυνηγάει χίμαιρες.
ΑπάντησηΔιαγραφή