Το έτος είναι 1788 και κάποιος μεταξοκώλης γραφικός αριστοκράτης με μακριά ρεντιγκότα, ονόματι William Wilberforce, εκφωνεί έναν λόγο στη Βουλή των Κοινοτήτων κατά, λέει, της δουλείας.Κάτι κουτοί παπάδες, κουάκεροι, δημοδιδάσκαλοι και σχολάρχες, όπως ο Σραόσα ο Δίκαιος, ο Ωραίος σαν Έλληνας, ενθουσιάζονται και συνυπογράφουν και αγωνίζονται. Τα πετεινάρια του καιρού εκείνου και, ολωσπαραδόξως, κάποια ταπεινά πλην τίμια τσομπανόπουλα διαμαρτύρονται. Λένε δε τοιάδε:
"Και τι σημαίνει 'κατάργηση της δουλείας'; Πέρα απο τις ιδέες που έχουμε στα κεφάλια μας, δηλαδή. Πού και πώς πραγματώθηκε σε μεγάλα κοινωνικά σύνολα; Υπήρξε πολιτισμός μέγας χωρίς δούλους, ω άφρονες; Θα διώξουμε τον δουλοκτήτη (που νιάζεται για τα έμψυχα υπάρχοντά του) και θα τον υποκαταστήσουμε με τον αδιάφορο και απάνθρωπο καπιταλίστα της νέας εποχής των μηχανών και του 19ου αιώνος;"Πηδούμε στο φουτουριστικό 2007: πού υπήρξε ποτέ δικαιοσύνη και ανοιχτή κοινωνία; Όπου υπήρξε αγώνας και για όσο ήταν τίμιος. Ή, αν θέλετε, εκεί όπου υπήρξε και υπάρχει η Βασιλεία των Ουρανών: εντός ημών αλλά και (χμ) στο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου