Ο θάνατος, ο πόνος κι εμείς: ανώφελες πάρλες

τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος

Αυτές τις μέρες, με την υπόθεση της κοπέλας, θυμάμαι τον αγαπημένο μου Φ. Χρόνια γκασταρμπάιτερ, αφού γλίτωσε από μια περικαρδίτιδα στη Χαϊδελβέργη, ήρθε στην Ελλάδα. Εδώ τον περιέλαβε ο καρκίνος του παχέος εντέρου, γιατροί, εξετάσεις, δύο επεμβάσεις και φακελάκια, φυσικά. Όχι φακελάκια, κλασέρ ολόκληρα με πεντοχίλιαρα, που λέει ο λόγος. Πριν τη δεύτερη επέμβαση, μετά τη μετάσταση, ο γνωστός χειρουργός, ο μάγος, ο θεός, ο σαμάνας, περίμενε το φακελάκι του για να ξεκινήσει. Αφού το πήρε και μέτρησε τα γκαφρά, μπήκε στο χειρουργείο. Εκεί εξανέστη με το θράσος του νεοπλάσματος να απλώνεται. Ο βοηθός του μας είπε ότι "τον έπιασε αμόκ και άρχισε να σφάζει". Έτσι είπε, ίσως για καλό. Πάντως ο Φ βγήκε από το χειρουργείο με αυτό που στην Ελλάδα λέμε "παρά φύσει έδρα" (αυτό ήταν αναπόφευκτο), με ανικανότητα και με βλάβη στα νεφρά. Ο Φ πέθανε το 1992 από επιπλοκές της νεφρικής ανεπάρκειας μετά από δύο χρόνια αιμοκάθαρσης. Εντάξει, θα τον σκότωνε ο καρκίνος. Μπορώ να κακίσω τον μάγο, τον θεό, τον σαμάνα;

Πέρσι τον Οκτώβριο ο πατέρας μου κινδύνεψε να τυφλωθεί στο ένα μάτι από αποκόλληση αμφιβληστροειδούς. Εισήχθη άρον άρον στο νοσοκομείο. Ο γιατρός που τον ανέλαβε ήταν ο καλύτερος, μας είπαν. Ρωτούσαμε πόσα θέλει. Κανείς δεν ήξερε. Μετά την πεντάωρη επέμβαση, η οποία αποδείχθηκε δυσκολότερη από ό,τι περιμέναμε, τον πλησίασε η αδερφή μου με ένα φάκελο με €900 (έτσι μας σφύριξε ένας συνάδερφός του). Δεν τα έπαιρνε. "Είναι ένα 'ευχαριστώ' από εμάς", είπε η αδερφή μου (ήτανε σε δημόσιο νοσοκομείο, επιπλέον δεν είχε καμμιά υποχρέωση να τον αναλάβει). Το πήρε δυσαρεστημένος και το έριξε κατ' ευθείαν σε ένα συρτάρι. Μπορώ να τον κακίσω τον άνθρωπο;

Για τα δέοντα σας παραπέμπω στον Όνειρο, για προβληματισμό στον γνωστό συγγραφέα Αρτέμη Κουκουζέλη.

Μόνο, ρε παιδιά, μια παράκληση: δεδομένης της επιλεκτικής και βραχύβιας συλλογικής μνήμης μας (ο Όνειρος κάτι λέει και για φιλότιμο), μην τα ξεχάσετε ρε σεις όλα αυτά μέχρι να βρεθείτε κι εσείς σε νοσοκομείο, όπως ξεχάσατε τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες όσων είναι αναμεμειγμένοι, λ.χ., στην υπόθεση Ήλιος... ή στην υπόθεση Σαμίνα... ή με τις πολυκατοικίες του σεισμού του '99, ή..., ή...

Επίμετρο 2.VI: Ευστοχότερος, ως συνήθως, ο Τάλως:

Να σημειώσω όμως κάτι: το φακελάκι, η αναλγησία, η αδιαφορία και τα παρεμφερή φαινόμενα, είναι ένα υποσύνολο μιας περιρρέουσας κατάστασης συστηματοποιημένης διαφθοράς και στυγνού ατομικισμού. Στην υγεία τα φαινόμενα αυτά αποκτούν άλλη οξύτητα, αλλά η αθλιότητα αυτή δεν είναι εντοπισμένη στο ΕΣΥ, κάθε άλλο. Η πραγματικά εθνική οικονομία της Ελλάδας είναι μαύρη, η αρπαχτή θεωρείται η μεγαλύτερη μαγκιά, ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, η αλληλεγγύη είναι περιθωριακή πλέον έννοια και ο γιατρός που παίρνει φακελάκι, γεννιέται από την εμπέδωση και την αποδοχή ενός μηχανισμού γενικευμένης καθημερινής διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα και από την αποδιάρθρωση κάθε αξιακού συστήματος, την υποτίμηση ή την χρηματική αποτίμηση σε τελική ανάλυση, της έννοιας της αξιοπρέπειας.