Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Τι πρέπει να κάνουμε

Πρώτον, να βρεθούν, να συλληφθούν και να δικαστούν οι δολοφόνοι. Γιατί αυτοί είναι οι δολοφόνοι, ούτε οι πολιτικοί, ούτε τα κόμματα, ούτε ο Βγενόπουλος, ούτε το Κεφάλαιο.

Δεύτερον, να μηνυθεί όποιος είναι υπεύθυνος για την έλλειψη πυροπροστασίας και πυρασφάλειας στην καμένη τράπεζα. Για φόνο εξ αμελείας, συν τοις άλλοις.

Τρίτον, να μην ξεφουσκώσει ως μια ευκαιριάκη συσπείρωση για να σώσουμε τον κώλο μας η ομοψυχία των 125.000 της χτεσινής πορείας: πάνω της να χτιστεί επιτέλους κοινωνική αλληλεγγύη. Ας μείνουμε έτσι, γιατί έτσι θα πρέπει να μείνουμε μπροστά στην και προδιαγεγραμμένη και πλέον αναπόφευκτη οικονομική διάλυση. Ας χάσουμε τα λεφτά μας, αλλά ας στηρίξουμε όσους πραγματικά θα πεινάσουν. Ας χάσουμε τα λεφτά, ας σώσουμε τα υπόλοιπα. Στη φτώχεια ας υπάρξει ομοψυχία.

Αυτά τα παιδικά αλλά ειλικρινή.

GatheRate

7 σχόλια:

  1. Συμφωνώ με όλα όσα είπες.
    Και δεν μου φαίνονται διόλου παιδικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είναι παιδικά, αλλά μ' αρέσει που τα λες έτσι. Ρώτα τη συμβία να σου πει γιατί. ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μπράβο, τα ίδια λέει και ο άνθιμος αλλά ποιος τον ακούει...
    επιτέλους αφυπνίζονται και οι πνευματικοί άνθρωποι...

    να κάνουμε λοιπόν ύψιστο στόχο μας να βρεθούν οι δολοφόνοι. και αυτός που έδωσε την άδεια πυρασφάλειας. και μετά να επειδείξουμε ομοψυχία.
    γιατί δεν είναι δολοφόνοι οι πολιτικοί, τα κόμματα, ο βγενόπουλος και το κεφάλαιο.

    να σε ρωτήσω κάτι ρε αδερφέ, σου πέρασε από το μυαλό να αναρωτηθείς γιατί αυτοί οι άνθρωποι ήταν κλειδαμπαρωμένοι μέσα στην τράπεζα, σε σημείο που παραδοσιακά γίνονται επεισόδια και εμπρησμοί (κυρίως τραπεζών), την ημέρα που θα επικυρωνόταν και επίσημα η έναρξη των "πέντε επόμενων ετών που πάνε περίπατο";

    ωραία, να τους βρούμε τους δολοφόνους. και να τους στήσουμε στα τρια μέτρα για να επέλθει δικαιοσύνη και δημοκρατία και ευνομία και όλα αυτά.

    αλλά πές μου μόνο, αυτόν που στις παρακλήσεις των υπαλλήλων να φύγουν πριν αρχίσει η πορεία απάντησε (όπως συστηματικά έκανε άλλωστε) "όποιος φύγει ή απεργήσει, να μην ξανάρθει για δουλειά", αυτόν και κυρίως το αφεντικό του, τι να τους κάνουμε;
    αυτούς ποιος θα τους συλλάβει και ποιος θα τους δικάσει;

    και αυτούς που δημιούργησαν με τόσο αδίστακτο και υπολογισμένο τρόπο τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες οι υπάλληλοι της τράπεζας εξέθεσαν τον εαυτό τους σε τέτοιο κίνδυνο, αντί να κάνουν το αυτονόητο, να στείλουν στο διάολο το αφεντικό τους και τα μαντρόσκυλά του και να σηκωθούν να φύγουν...
    αυτούς;

    αλλά ξέχασα, όλοι αυτοί δεν είναι οι δολοφόνοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με στενοχωρείτε που με λέτε Άνθιμο.

    Νομίζω ότι συμφωνείτε ότι άλλο η φυσική αυτουργία σε φόνο, άλλο η εγκληματική αμέλεια όσων έβαλαν τη ζωή των υπαλλήλων σε θανάσιμο κίνδυνο (κυρίως με την τρέχουσα ανά το πανελλήνιο έλλειψη πυρασφάλειας και πυροπροστασίας).

    Κοινώς: ακόμη κι αν σας κρατάω ακινητοποιημένο πισθάγκωνα και σας μαχαιρώσει ο Μπάμπης, ο Μπάμπης είναι ο δολοφόνος, όχι εγώ.

    Τέλος, άσχετα: η Παρασκευή ήταν κολλητή του καλύτερου μου φίλου (αδερφικού φίλου επί 25ετία), εγώ την γνώρισα στο Λονδίνο το 2008. Επίσης, την ώρα που πνιγόντουσαν οι τρεις στις αναθυμιάσεις της Σταδίου 23, τρία τετράγωνα πιο κάτω ένας πολύ δικός μου άνθρωπος δούλευε κι αυτός ταμπουρωμένος σε μια άλλη τράπεζα ενώ στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο δούλευε ένας φίλος σε ιδιωτικό οργανισμό. Και φαντάζομαι ότι εκατοντάδες άνθρωποι ήταν, ας πούμε, εξαναγκασμένοι να δουλεύουν εν μέσω γενικής απεργίας.

    διάπυρος ευχέτης,

    ο Παναγριώτατος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πολύ φοβάμαι πως βλέπετε το δέντρο και χάνετε το δάσος. και αδυνατώ να καταλάβω με τι αντικειμενικό σκοπό ή ελπίζοντας σε τι ακριβώς...

    όταν μια μικρή κοινωνική ομάδα, τάξη, ότι θέλετε, εκθέτει μακροπρόθεσμα, με συστηματικό και υπολογισμένο τρόπο (και όχι "εξ'αμελείας") έναν ολόκληρο πληθυσμό σε τόσο πολυεπίπεδη και πολύμορφη βια*, με ένα τρόπο που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε βίαιη κοινωνική έκρηξη, πείτε μου, ειλικρινά, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αίμα στα μανικιουρισμένα χέρια τους;
    γιατί αν δεν έχουν, τότε τους μένουν μόνο τα λεφτά και οι φιλανθρωπίες.
    αυτοδημιούργητοι φιλάνθρωποι...σαν το βγενόπουλο ένα πράμα...

    μου είναι πλέον αδιάφορο το ακριβές νομικό status που έχει ο μαχαιροβγάλτης μπάμπης καθώς και αυτός που κρατάει το θύμα του.
    και στο τέλος δεν θα έχει καμία σημασία.
    η συνεχιζόμενη βαρβαρότητα που θα βιώσουμε τα επόμενα χρόνια δεν θα είναι αποτέλεσμα θολωμένων νομικών διαχωρισμών. αν και πολλοί θα ισχυριστούν αυτό ακριβώς το πράγμα.

    είναι αυτή ακριβώς η συλλογιστική που μας έφερε στην κατάσταση που είμαστε και όχι η έλλειψη μόρφωσης (γενικώς και αορίστως) και καλών τρόπων.
    στο τέλος το μόνο σίγουρο και ουσιαστικό είναι οτι κάποιος βρίσκεται ανυπεράσπιστος να μαχαιρώνεται. και on top of that, κάποιος άλλος εκείνη την ώρα ψάχνει την αιτία στους κανονισμούς μαχαιρασφάλειας.

    σας διαβάζω κάμποσα χρόνια γιατί έχετε κάτι να πείτε, αλλά μεταξύ φιλοσοφίας άνθιμου και βουλγαράκη, σας το λέω εντελώς φιλικά, μην περιμένετε βελτίωση.
    θα δούμε και άλλους (αθώους) νεκρούς μέσα στα επόμενα χρόνια.
    ακόμα και με σουπερ πυρασφάλεια.

    τέλος, ψιλοσχετικά:
    όταν πριν από 6 χρόνια έφευγα από την ελλάδα, στο μέσο μιας "απέραντης, τρελής αλλά όμορφης γιορτής", το μόνο που μπορούσα να δω ήταν ψέμα, χυδαιότητα και ξιπασιά χωρις αντίκρυσμα.
    αυτοκινητόδρομους και αεροδρόμια, γήπεδα και γιορτές και την ίδια στιγμή ανθρώπους αναγκασμένους να μένουν με τους γονείς τους μέχρι τα 30κάτι τους, τρέμοντας μην απολυθούν από δουλειές στις οποίες ο εξευτελισμός ήταν καθημερινότητα.
    ανθρώπους υφιστάμενους βία, με λίγα λόγια.
    σκεφτόμουν τότε: όταν τα σκατά χτυπήσουν τελικά τον ανεμιστήρα, δεν θα έχει καθόλου μα καθόλου πλάκα...
    αλλά δεν φανταζόμουν το πως και το πότε...
    τότε έβλεπα και ένιωθα αυτό που περιγράφετε στο προηγούμενο ποστ σας αλλά δε μου έκοβε να κάνω τις απαραίτητες συνδέσεις. ήμουν και αρκετά προφυλαγμένος βλέπετε.
    τώρα νομίζω πως βλέπω καλύτερα...τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στη θέση τους.


    * η οποία χωρίς αμφιβολία αναπαράγεται και μέσα στον γενικό πληθυσμό, αλλά στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μονάχα ως αντανάκλαση και εκτόνωση πίεσης, δευτερογενώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "αν σας κρατάω ακινητοποιημένο πισθάγκωνα και σας μαχαιρώσει ο Μπάμπης, ο Μπάμπης είναι ο δολοφόνος, όχι εγώ."

    Με την ίδια λογική, αν σε κρατάω ακινητοποιημένο πισθάγκωνα πάνω στον σιδηρόδρομο και σε πατήσει το τραίνο, ο δολοφόνος είναι ο οδηγός του τραίνου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή