Μέσα από τα μπλογκ αναδύθηκαν γραφές και προσωπικότητες στις οποίες εγώ ως αναγνώστης χρωστάω πολλά, χρωστάω ευ ζην και απόλαυση και πολλαπλές μετακινήσεις των οπτικών γωνιών μου. Ανάμεσα στα μπλογκ βρίσκονται σπουδαία κείμενα και κάποιες φωνές
που, χωρίς την αυτόματη αυτοέκδοση, θα έμεναν συσκευασμένες και
ξεχασμένες μέσα σε συρτάρια ή μέσα σε σκληρούς δίσκους. Κάποιοι πάλι
χρησιμοποίησαν τα μπλογκ ως μέσο, ως πλατφόρμα, για να πουν τα σπουδαία
δικά τους, είτε αυτά ήταν πρακτικά και τεκμηριωμένα, είτε ποιητικά, είτε
συναρπαστικά, είτε ό,τι άλλο. Τελικά, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο,
αυτές οι φωνές, αυτά τα κείμενα, αυτές οι προσωπικότητες ξέφυγαν ή θα
ξεφύγουν από την πλατφόρμα των μπλογκ.
Τα μπλογκ όμως στην πλειοψηφία τους ανέδειξαν τελικώς ένα ύφος,
έναν άλφα τρόπο γραφής: αποσπασματικό και θυμόσοφο, υπαινικτικό, με
αποσιωπήσεις και με πολλά αποσιωπητικά, ελαφρώς μεθυσμένο και ζαβά
προυστιανό... Τα μπλογκ ποτίστηκαν από την αμεσότητα και την τεχνητή
προφορικότητα της σχολής Κλικ, από τον υποκειμενισμό του χρονογράφου,
από τον συναισθηματισμό και τη χαμηλή οπτική γωνία του ερωτοχτυπημένου
στιχουργού και του ημερολογιογράφου. Κύλησαν χαμηλόφωνα, υποκειμενικά ή
και αλαλάζοντας -- συνήθως ομφαλοσκοπώντας, πάντως. Άλλα ήταν ανοιχτά
ημερολόγια, άλλα ήτανε σαν μικρές εισηγήσεις περί τα κοινά σε
οικογενειακά τραπέζια. Ακκίστηκαν τα μπλογκ ότι το μικρό, το στιγμιαίο
και το καθέκαστο θα εξακτινωνόταν ανεξαιρέτως στο μεγάλο, στο
γενικό, στο πολιτικό, στο πανανθρώπινο. Στις εκβολές των μπλογκ
βρίσκουμε τα φρη πρες και τη νέα μυθιστοριογραφία του Λιβάνη και του
Ψυχογιού.
Στην κληρονομιά των μπλογκ βρίσκεται
λοιπόν ο μεγάλος ορθολογίζων υποκειμενισμός του φρη πρες, βρίσκεται και ο
συναισθηματισμός που ζούληξε κι έπνιξε τον λυρισμό. Στα τελειώματα των
μπλογκ υπάρχει η κενολογία που, είτε μιλάει για το προσωπικό είτε για το
συλλογικό, καμώνεται ότι λέει κάτι μόνο και μόνο επειδή περπατάει με
ρυθμό και επειδή είναι ντυμένη με καλολογία ή ρητορική ευχέρεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου