Ο Ων

Συνέχεια αυτού εδώ.


Μέρος πρώτο: πηγές

*

ויאמר אלהים אל־משה אהיה אשר אהיה ויאמר כה תאמר לבני ישראל אהיה שלחני אליכם׃
(Έξοδος 3, 14)
*

καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς Μωυσῆν λέγων· ἐγώ εἰμι ὁ ὤν. καὶ εἶπεν· οὕτως ἐρεῖς τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ· ὁ ὢν ἀπέσταλκέ με πρὸς ὑμᾶς. (Έξοδος 3, 14)
*

And God said unto Moses, I AM THAT I AM: and he said, Thus shalt thou say unto the children of Israel, I AM hath sent me unto you. (Έξοδος 3, 14)
*

Ἐγώ εἰμι τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὦ, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ.(Αποκάλυψη 1, 8)
*

ego sum Alpha et Omega principium et finis dicit Dominus Deus qui est et qui erat et qui venturus est Omnipotens (Αποκάλυψη 1, 8)
*

*

Eure »Ordnung« ist auf Sand gebaut. Die Revolution wird sich morgen schon »rasselnd wieder in die Höh’ richten« und zu eurem Schrecken mit Posaunenklang verkünden: »Ich war, ich bin, ich werde sein!«  (Rosa Luxemburg - “Die Ordnung herrscht in Berlin”, Die Rote Fahne 14,14. Ιανουάριος 1919)
*

*

*

**


Μέρος δεύτερο: σχόλιο

Μια θεότητα αποκαλύπτεται σε ένα πολύ ξερό και πολύ τραχύ βουνό. Αντί ονόματος περιγραφικού, σαν κι αυτά των αιγυπτιακών και των μεσανατολικών θεοτήτων, συστήνεται με το Όνομα: είμαι αυτός που είμαι. Η πρόταση ευθύς γίνεται μετοχή: יהוה. Δεκάδες χιλιάδες θεολόγοι και φιλόσοφοι θα ζαλίζονται στη θέα και στο άκουσμά του για τους επόμενους 32 αιώνες. Η Ύπαρξη. Η Ύπαρξη που επικυρώνει τον εαυτό της.

Για την αποφυγή παρεξηγήσεων, και κάπως αραιώνοντας την απόλυτη κατάφαση της ύπαρξής Του, ο Χριστός στην Αποκάλυψη θα εισαγάγει την παράμετρο του κτιστού χρόνου: είμαι, ήμουν και σας έρχομαι (που είναι και το θέμα του οράματος της Αποκάλυψης).

Στην ελληνική εκδοχή ο Ων είναι μετάφραση της μετοχής יהוה και θα χρησιμοποιηθεί για να μαρκάρει το φωτοστέφανο της Θεότητας, ένεκα τα ίχνη εικονοφοβίας της ανατολικής χριστιανοσύνης και το εικονομαχικό παρελθόν της.

Στα αγγλικά θα μεταφραστεί πιστά ως πρόταση: I am that I am.

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ θα οικειοποιηθεί αριστουργηματικά την εσχατολογία του "ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος": αυτό που έρχεται να αλλάξει τον κόσμο, αυτό που λέει Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα, δεν είναι κάποιος ένθρονος παντοκράτορας μέσα από λοιμούς, φωτιές και σεισμούς της συντέλειας. Αυτό που έρχεται να αλλάξει τα πάντα είναι η ανατροπή της παντοκράτειρας τάξης: η ίδια η επανάσταση, που ήταν είναι και θα είναι.

Μετά ήρθε ο κεϋνσιανισμός και γίναμε όλοι λίγο θεούληδες. Αποφασίσαμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας προτού αλλάξουμε τον κόσμο. Και ποιος ο καλύτερος τρόπος να αλλάξεις τον κόσμο από το να τον επαναπροσδιορίσεις με βάση την υπαρξή σου, ξεκινώντας από το ότι είσαι αυτός που είσαι όπως εσύ πλάθεις τον εαυτό σου. Τα λέει η Γκλόρια μια χαρά, τραγουδώντας τον ύμνο όχι μόνον της γκεϊοσύνης αλλά και όλων όσων δεν χωράν πουθενά.

Ο αιώνας μας ξημέρωσε λίγο χιλιαστικά και Y2K, με την επάνοδο της αναμονής του Χριστού για να εγκαθιδρύσει άχρονη, ακύμαντη κι ατάραχη νιρβάνα, σαν αυτή στα τελευταία άσματα του Παραδείσου στη Θεία Κωμωδία. Μακριά από επαναστάσεις, η μελοποίηση της Αποκάλυψης από τον Πράισνερ εναγκαλίζεται μια εκδοχή του λεγόμενου τέλους της ιστορίας και της νίκης της ενωμένης χριστιανικής Ευρώπης. Καλώς ή κακώς.

Ευτυχώς υπάρχει και η κλαμένη εκδοχή της Ύπαρξης: του Καζαντζίδη. Και η σαφώς καλύτερή της του Πουλικάκου: όλα επανερμηνεύονται.

Η προμετωπίδα είναι της πάντοτε καταπληκτικής Apollonia Saintclair.