Λέει ο Μαυρουδής:
Οι σύγχρονοι ζηλωτές του ελληνοκεντρισμού, παλαιοί και όψιμοι, ποικίλων βαθμίδων σοβαρότητας, κάπως έτσι, μηδενίζοντας και αποθεώνοντας, ξεκαθαρίζουν το τοπίο των ιδεών. «Μπαχ; Εμείς (η Ανατολή) είχαμε τον Κουκουζέλη». «Πιάνο; Τι μπορεί να πει σε σχέση με το δικό μας τουμπελέκι;».Note (to self, too):
Μην το κλωτσάτε άλλο το ψοφίμι. Ψόφιο είναι. Εντελώς ψόφιο και σαπίζει γκροτέσκα. Σύγχρονοι ζηλωτές; Εντάξει, βγήκανε και κάποιοι στην επαρχιακή Ελλάδα του 1980-2000 κι είπανε και δέκα, είκοσι απύθμενες μαλακίες. Εντάξει. Καλώς. Ξέρετε άλλωστε τι είπε ο Χριστούλης για τον αναμάρτητο και τον λίθο: άλλοι έχουνε neocons και την Ayn Rand, έχουν ουνιβερσαλιστές, έχουνε τη Julie Burchill κι "ευρωσκεπτικισμό", οι φίλοι μας οι Γάλλοι τους μεταμοντέρνους ομπφουσκάτορες και μεταφορολάγνους.
Κι εμείς είχαμε αυτούς: με τα τεριρέμια, με τον ησυχασμό, με τις οικουμένες, με τις καθ' ημάς, με όλα αυτά. Οκέι. Δείτε το κι αλλιώς: με λιγότερα από αυτά οι Σέρβοι έκαναν γενοκτονίες, εμείς πάλι όχι. Κάτι σημαίνει κι αυτό.
Περιμένω το σχόλιο του Κουκουζέλη. ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήπαραβλέποντας το ερώτημα του ποιού θα σφάζαμε αν είχαμε κλίση στις γενοκτονίες - και αν θα μας έπαιρνε κιόλα - πέτυχες τον λόγο που συγχωρώ πολλά στον τόπο :}
ΑπάντησηΔιαγραφή@δύτη: εγώ περιμένω του Μπαχ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@helion: η κλίση είναι και θέμα ροπής, την κατάλληλη στιγμή. Δε δέχομαι ότι ο σερβικός λαός "έχει τη γενοκτονία στο αίμα του" κτλ.
Όσο για εμάς, αν μας έπαιρνε, όπως πολύ σωστά τονίζεις, ε, έχω κάτι υπόψιν αλλά ας μη βάζουμε ιδέες στους επιρρεπείς.
Πάντως, δεδομένων των συνθηκών, μια χαρά τα κανονίζουμε τα τσιγγανάκια. Και τους Εβραίους, σε συμβολικό επίπεδο.
Το πρόβλημα είναι τι κάνουμε εμείς οι άλλοι δυστυχείς που έχουμε και τον Μπαχ και τον Κουκουζέλη και το πιάνο και το τουμπελέκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κουκουζέλης κι ο Βουβουζέλης.
ΑπάντησηΔιαγραφή