Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Απλά μαθήματα ποπ κουλτούρας. Κεφάλαιο Πρώτο.

Το έτος είναι 1966. Βγαίνει ένα άσμα για τη σεξουαλική φραστρέισον που λέγεται "La poupée qui fait non". Στην περίπτωσή μου θα μπορούσε να είναι και 1993 ή 1994, αλλά αυτά θα τα εξετάσουμε στην αυτοβιογραφία μου με τίτλο: "Decision Points ή γιατί δε μετανιώνω που έστειλα χιλιάδες στο χώμα και στο Αμπου Γκράιμπ".

But I digress.

Λοιπόν. Τον καιρό που σάρωναν οι Εγγλέζοι (το 1966) και τα αμερικανάκια ανακάλυπταν πώς να ταξιδεύουνε φτηνά και άνετα (με άσιντ), οι Γάλλοι άκουγαν λοιπόν το κάτωθι παρτσακλό. Στην Ελλάδα είχαμε "πολιτικά". Σας το προσφέρω το τραγούδι αυτό με σκοπό να το βάλετε να το ακούσουν οι φίλοι του Πέτρου Λένορμαν, να του κάνουν ένα ρεμίξ όσο πατάει η γάτα και να γίνει το σούπερ χιτ του '11 (sweet and sweat 7, κι έτσι). Επειδή εμένα μ' αρέσει.



Μετά το έπιασε η διασκευαστική κολλεχτίβα που λεγότανε Byrds:



Δείτε επίσης ένα βιντεάκι οπαδών, ακόμα πιο παρτσακλό, αλλά με σεβασμό στον καλλιτέχνη:



Τέλος, όπως είθισται στη République, το τραγούδι το σακάτεψε με τη μασέτα κι ο ίδιος ο Παρτσακλόφ:

GatheRate

7 σχόλια:

  1. Στην Ελλάδα, τεκνίον ,διαδίδουμε ότι είχαμε "πολιτικά" διότι το 2% των γιεγιέδων που έλεγαν "απίθανο" στην θέση του "γουάου" ήταν κατά πλειοψηφία ερωτευμένοι με γαλλους και ιταλούς τραγουδιάρηδες. Ενα άτυπο δείγμα:
    1966. Οπαδοί των Μπίτλς 3%. Ηξεραν τους στόουνς, 1%. Το you really got me των Κίνκς 2%. Πολναρέφ 25%. Λα ραγκάτσα διουν αμέκου μέου 50%. Μπριζίτε μπαρντό μπαρντό (1962-) 80%. Γειά σου τσολιά μου 60%. Τα ρεμπέτικα της Σωτηρίας μΠέλου 1%. Χατζιδάκις Το χαμόγελο της Τζοκόντα 2%. Οπαδοί του Μαστοράκη 5%. Οπαδοί του νέου κύματος 8%. Της Λαρίσης το ποτάμι 98%. Τζίμης Μακούλης γενικώς, 34%. Ο Πολναρέφ ήτο "πόπ" και τον λάτρευαν μαζί με την Φρανσουάζ Αρντύ, αλλα έδιναν ρέστα γιά την Νέα Πιάφ, ένα με βαλσαμωμένο μαλλί ονόματι Μιρέιγ Ματιέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτο, Σραοσα, το ακουγα ολο το προηγουμενο χρονο. Οι χρονιες 65-66 ηταν εκπληκτικες, θα ηθελα να ακουσω ΟΛΑ οσα βγηκαν τοτε. Νομιζω οτι ο ΠΕΤΕΦΡΗΣ ξεχασε την Συλβι Βαρταν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και για του λογου το αληθες

    http://www.youtube.com/watch?v=7__x_3GaJ_g

    http://www.youtube.com/watch?v=gi9GXxVDJQg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν την ξέχασα, αλλά την ταξινόμησα στην δεύτερη στιβάδα αναμνήσεων, σε περίπτωση που αυτός ο μικρός ο Σραόσας θα μου απαντούσε. Ασε που στον μουσικό τύπο της εποχής την είπαν "η μικρή Βουλγάρα" και τότενες είχαμε δρώντα αντικομμουνισμό, εκτός από ένα στενό μαγαζί με τζιουκ μποξ δίπλα στην "Πέρδικα" και στον "Κύκλο" στην Βασιλίσσης Σοφίας που είχε "το γελαστό παιδί"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι να σου απαντήσω, μεγάλε Πετεφρή; "Ναι" και "ναι" και "ναι";

    Themos, thenks.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εσύ είσαι ικανός, στην θέση των επαλληλων "ναι" (νενέκια δηλαδή) να μου γράφσεις
    1.αντε και γαμήσου
    2.όμως δεν πρόσεξες που την πάτησε ο Κάουτσκι
    3.ευχαριστώ τον Κάουτσκην που δεν ήτο Τάταρος.

    Οπότε τσουπ! είχα (ως αποτιλιά μεταξύ ακινήτων) το κορμάκι της Συλβί Βαρτάνας, να λέει ναστράβιε και βεζήτε τζαίτζαρ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. O Polnareff exei tragoudisei kai tnv Kyra Gewrgeva !

    http://www.musicme.com/#/Michel-Polnareff/titres/Allo-Georgina-t235797.html?play=0601215706925-02_06

    Koultoura va fygoume !

    ΑπάντησηΔιαγραφή