Αυτή τη φορά οι επιδρομές έχουν νομιμοποίηση, όχι όπως στην περίπτωση της Σερβίας, όταν το ΝΑΤΟ υποκατέστησε το Συμβούλιο Ασφαλείας. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Ιταλία δίστασαν να επέμβουν γιατί κόπιασαν τόσο να πιάσουν φιλίες με τον σκηνίτη αρχικαθήκη δολοφόνο.
Διάβασα λοιπόν αυτό το σχόλιο του Δύτη.
α) Όλο και περισσότερο σχηματίζω την εντύπωση ότι στη Λιβύη δεν έχουμε χαρακτηριστικά τόσο εξέγερσης τυνησιακού ή αιγυπτιακού στυλ, όσο φυλετικού εμφυλίου.Ιδίως το α) με ξένισε. Όλες οι επαναστάσεις (Γαλλική, Οκτωβριανή κτλ) και όλοι οι εμφύλιοι (αγγλικός, ελληνικός επί επαναστάσεως, ο πόλεμος που οδήγησε στη διάλυση της Μεγάλης Κολομβίας, ισπανικός, ελληνικός '46-'49, λιβανέζικος, όλοι οι αφρικανικοί κτλ) έχουν εντονότατα τοπικά και "φυλετικά" χαρακτηριστικά. Αυτό είναι συνέπεια και του ότι τα εθνικά κράτη είναι ιστορικά ατυχήματα και (γεω)πολιτικά κατασκευάσματα που στιβάζουν μαζί τόσες διαφορετικές ομάδες (εθνοτικές, θρησκευτικές κτλ κτλ κτλ). Άλλωστε, απ' όσα λίγα μάθαμε, και στην Τριπολίτιδα υπήρχαν εξεγερμένοι.
β) Δεν νομίζω ότι οι νίκες του Καντάφι μέχρι τώρα βασίστηκαν στην αεροπορία του. Ως εκ τούτου, ζώνη απαγόρευσης πτήσεων είναι ίσως μια τρύπα στο νερό όσον αφορά τον αγώνα για την τελική επικράτηση στη Βεγγάζη.
γ) Ο πόλεμος στη Σερβία (και, επίσης, στο Ιράκ) έδειξε ότι ο μόνος τρόπος να νικήσεις έναν πόλεμο από αέρος είναι να ισοπεδώσεις τις υποδομές της χώρας. Ως εκ τούτου, η δυτική επέμβαση ή θα πρέπει να βομβαρδίσει δικαίους και αδίκους ή να συμπληρωθεί με χερσαίες επιχειρήσεις.
Το να επικαλούμαστε "τις φυλές" και να μιλάμε για "φυλετικό εμφύλιο" (τι παράδοξος όρος!) στην περίπτωση της Λιβύης ενδεχομένως μαρτυρεί ότι βλέπουμε τους Λίβυους ως γραφικά ημιάγρια γιάχαλλα-μπάχαλα, που δεν μπορεί να έχουνε πολιτικές επιδιώξεις, έστω και αν είναι απλούστατες: να διώξουν τον στυγερό δικτάτορα. Οριενταλισμός όζει, θαμμένος βεβαίως βαθιά στο ασυνείδητο στην περίπτωση του Δύτη (θα ήτανε γελοίο να προσάψει κανείς έστω και υποσυνείδητο οριενταλισμό στον Δύτη).
Τέλος, ο Καντάφι αποκαλείται κάπου "ημιπαράφρων". Δεν ξέρω τι χρειάζεται για να αποκαλέσουμε κάποιον 100% παράφρονα αν ο Μουαμάρ είναι στο ντεμί.
Γενικά, με ενοχλεί βαθιά η υπόγεια συμπάθεια σε αυτόν το υπερτσαουσέσκου, μεγαλουκασένκο, κιμτζονγκιλικό φρανκόσκυλο. Ιδίως η σύγκριση με τον σκατόψυχο είναι ενδιαφέρουσα: δε δίστασε να στρέψει ξένους μισθοφόρους εναντίον αμάχων που έβγαιναν από προσευχή. Όπως και ο Caudillo, σφάζει μέχρι την υστάτη. Υποψιάζομαι ότι η πηγή της ένοχης, και πια ενοχοποιημένης, συμπάθειας στον Ηγέτη της Πράσινης Επανάστασης είναι η εξής: στην Ελλάδα οι πολιτικές ιδεολογίες έχουνε μικρή σημασία, τουλάχιστον μικρότερη από την έννοια της αντιαμερικανικής συμπαράταξης. Έτσι, στην Ελλάδα υποστηρίξαμε, καλωσορίσαμε και ασπαστήκαμε διάφορους δικτάτορες και τυράννους , προσχηματικά σοσιαλιστές αλλά και καθόλου σοσιαλιστές, με γνώμονα όχι μόνον το συμφέρον της χώρας μας (όπως όλοι, στο κάτω κάτω,) αλλά κυρίως με γνώμονα το αν ενοχλούνε τους αμερικάνους -- για οποιονδήποτε λόγο κι αν ενοχλούσαν τους αμερικάνους, εξισώνοντάς τους με λαϊκούς ηγέτες. Έτσι, δίπλα στο λαϊκό κίνημα τον Σαντινίστας, λατρεύουμε τον ύστερο Κάστρο, δίπλα στον λαοπρόβλητο και γενναίο Μοράλες των φτωχών γηγενών, βάζουμε μετάνοια στον διαστροφέα της (έτσι κι αλλιώς άρρωστης στη Βενεζουέλα) δημοκρατίας Τσάβες. Πιο κοντά δεν πλησιάζω -- γνωστά πράγματα.
Χμ, φαίνεται μου έχει γίνει χούι το κρυπτικό βρε Σραό, αλλιώς δεν εξηγείται. Καμία συμπάθεια για τον Καντάφι, πρώτον, μη με μπερδεύεις με τον Φωτόπουλο ;). Το "ημιπαράφρων" (αντί για παράφρων) ήταν μια, ας πούμε, εντελώς κλινική διάγνωση, συν τοις άλλοις γιατί δεν πιστεύω στην ψυχιατρική ερμηνεία του κακού στην ιστορία (θεωρώ λάθος να χαρακτηρίζεται παράφρων ο Χίτλερ, π.χ., λες και όλη η δεκαετία 35-45 να ήταν ένα λάθος της φύσης). Τα β-γ δεν είναι παρά μια επιχειρηματολογία στρατιωτικού αναλυτή, ας το πω έτσι, για να πω ότι κατά τη γνώμη μου μια επέμβαση από αέρος μόνο δεν θα έχει αποτέλεσμα ισοδύναμο με το κακό που θα φέρει, ενώ η αναγκαία κτγμ χερσαία επέμβαση θα είναι προφανώς ακόμα χειρότερη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα, για το "φυλετικός". Όταν ξεκίνησε το ταρατατζούμ πριν από ένα μήνα είχα και γω στο μυαλό το σχήμα "λαός // δικτάτωρ" στυλ Αιγύπτου ή Τυνησίας, για να το πω έτσι χοντρά. Μετά από ένα μήνα γεγονότων και όσο διάβασμα μπόρεσα να κάνω, τείνω να το αντικαταστήσω με κάτι σαν "φυλές/φάρες Κυρηναϊκής // δικτάτωρ και φυλές/φάρες κεντρικής Λιβύης (+ Αφρικανοί προλετάριοι που κυνηγήθηκαν από τα πετρέλαια και τα μεγάλα έργα, όπου μόνον εκείνοι δούλευαν, άλλη μια παράμετρος που ίσως φανεί στο μέλλον). Οριενταλιστικό; Όσο να πει κανείς ότι στον Εμφύλιο οι Σλαβομακεδόνες πήγαν με τον ΔΣΕ και, ξέρω γω, οι Πόντιοι με τους Χίτες. Για τέτοιο είδος φυλών ή φάρων μιλάμε, αν καταλαβαίνω καλά (γαλλική βιβλιογραφία εδώ και εδώ, σίγουρα θα υπάρχει και άλλη).
Γιατί τονίζω το "φυλετικός"; Γιατί δείχνει ακριβώς τα προβλήματα μιας εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης, νομίζω είναι σαφές αυτό.
Sraosha για τον Καντάφι δεν τρέφω καμία αγάπη, αν και τείνω να συμφωνήσω με τον Δύτη (επιφυλάσσομαι σύντομα για περισσότερα). Αλλά η "διεστραμμένη δημοκρατία στην Βενεζουέλα" είναι σήμερα χάρη σε αυτόν τον άνθρωπο, ή αυτό το ψώνιο, αν προτιμάς, υγιέστερη από ότι ποτέ άλλοτε στην ιστορία της. Το 1989 παρακρατικές και κρατικές δυνάμεις έσφαζαν κόσμο στην χώρα αλά Λιβύη. Σήμερα σύμφωνα με όλες τις μη-προκατειλημένες πηγές η χώρα κυβερνάται έστω και ιδιοσυγκρατικά από έναν άνθρωπο που εκλέγεται με μεγάλη πλειοψηφία και για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας έχει εκτρέψει μέρος του τεράστιου πλούτου της στην φτωχή πλειονότητα... Δεν είμαι σίγουρος με τι το συγκρίνουμε δηλαδή, με την Σουηδία του Πάλμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα παρέμβω σε κάτι στο οποίο αισθάνομαι μυαλοπώλης. "Ημιπαράφρων" στα μεταπολεμικά γλωσσοπλαστικά θέσμια, είναι ισχυρότερο του "παράφρων". Τουλαχιστον γιά τους γλωσσοπλάστες μετα-νταντά της γενιάς μας. Ημίτρελος, ημίθεος, ημιπαράφρων, ήταν τιτανοτεράστια ενώπιον τρελού ,ημιθέου και παράφρονα. Εάν είναι λάθος, δεν μπειράζει. Ανίσως είναι λάτος, παρομοίως.Ανείναι σφάλμα, δεν είναι ημίσφαλμα.Ο δύτης κσέρει. Και ο Σραό κσέρει. Ενωθείτε άρα και μη μολεύετε το αίμα σας πέριξ των όρων. Ετοιμάστε απλως γκασμαδάκι, μπαλταδάκι, πσαλιδάκι ή ό,τι θα βολέψει γιά τις δύσκολες μέρες στις οποίες θα είμεθα σύμμαχοι, συνεταίροι, σύντροφοι και ημισκούμπρια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ, το δεύτερο λινκ που έδωσα δεν είναι ακριβώς ενισχυτικό των θέσεών μου, φοβάμαι. Ήθελα να δώσω έμφαση στα περί Κυρηναϊκής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως νιώθω γενικά ότι κολυμπάω σε βαθιά νερά, τέτοια τέρα ινκόγκνιτα σαν την πολιτική Λιβύη γενικά αποφεύγω να τη συζητάω γιατί δεν ξέρω τι να ψάξω και τι να πιστέψω.
Κατ' αρχήν να μη φοβάται ο Πετεφρής: δε διαρρηγνύεται το μέτωπο. Επίσης, δεν ήξερα ότι το ημι- είναι τόσο σέξυ: εδώ στην ημικατεχόμενη Κύπρο έχουμε ημιπεζόδρομους και ημικρατικούς οργανισμούς αλλά τίποτε από αυτά δεν είναι σέξι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερον: ο Καντάφι ΕΙΝΑΙ παράφρονας. Τέλος. Άνθρωπος με τόση συσσωρευμένη έμπρακτη παραίσθηση μεγαλείου είναι παράφρονας. Δείτε την πορεία του ανθρώπου.
Τρίτον, άσε με μωρέ Τάλω με τον Τσάβες πια. Επειδή η Βενεζουέλα έγινε από λατινοαμερικάνικη πολιτική ζούγκλα (π.χ. Σαλβαδόρ, Γουατεμάλα, Ονδούρα -- και κατεβαίνουμε μέχρι τη Χιλή και την Αργεντινή των δικτατόρων) καρικατούρα της Ιταλίας του 2009-2011, δε σημαίνει ότι ο Τσάβες είναι Μοράλες ή (έστω) δημοκράτης.
Τέταρτον, ο τονισμός του στοιχείου των "φυλών" / φατριών / σογιών / κλαν είναι οριενταλιστικός. Δε θα έλεγε κανείς ότι ο ελληνικός εμφύλιος ήταν Πόντιοι, Μοραΐτες και Αρβανίτες εναντίον Σλαβομακεδόνων και Σμυρνιών. Όχι μόνον γιατί δε θα ήταν ακριβές (όπως και το σχήμα Κυρηναϊκή εναντίον Τριπολίτιδας δεν είναι), παρά γιατί η Ελλάς δεν είναι γιάχαλλα-μπάχαλα. Τα άλλα τα διαβάζω με ενδιαφέρον.
Δεν είναι οριενταλιστικός μύθος οι φατρίες Sraosha είναι συστατικό στοιχείο της λειτουργίας της Τζαμαζιρία και μέρος της λιβυκής καθημερινότητας. Δηλαδή είναι κάτι που Λίβυοι επισημαίνουν ως πρόβλημα / χαρακτηριστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτοιμάζω ένα γενικό πόνημα επί της Λιβύης, περισσότερα εκεί.
Η Βενεζουέλα έχει περισσότερη δημοκρατία σήμερα από ότι είχε ποτέ, επιμένω. Και λιγότερους φτωχούς, αναλφάβητους κτλ. Είναι δε ο Ούγο, Μοράλες κατά το ότι είναι ορατά ιθαγενής και η καλή κοινωνία τον σιχαίνεται για αυτό.
Συμπληρωματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, ναι, ο Τσάβες είναι ορατά ιθαγενής, ναι τσάντισε τη βρωμερή ελίτ της Βενεζουέλας (μέλη της οποίας αναγκάστηκα να υποστώ κάποτε), ναι έχει έργο. Επίσης είναι πολύ ορατά καραγκιόζης-μπερλουσκόνης. Και σέβεται (προσχηματικά) τους θεσμούς γιατί δε θέλει να κάνει τη χώρα του Κούβα αλλά και γιατί έχει δίπλα το αμερικάνικο μαντρόσκυλο που λέγεται Κολομβία (που είναι επίσης καρικατούρα δημοκρατίας, τουλάχιστον μέχρι τις πρόσφατες εκλογές).
Αλλά θα αφήσω να μιλήσεις εσύ και τα στοιχεία. :-)
Ναι, ας μας πει ο Τάλως. Εγώ, στην πραγματικότητα, δηλώνω άγνοια. Και, όπως θα έλεγε και ο Αντόρνο ομού και ο Πετεφρής, η ημιμάθεια χειρότερη της αμάθειας. :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ γρήγορα μία μικρή υποσημείωση στον Τσάβες: όλοι τον "αγαπήσαμε" στην αρχή και καρδιοχτυπήσαμε στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002 και καλό και χρυσό το έργο του αλλά τα τηλεοπτικά δίωρα μονολόγου καθώς και η επιμονή του να καταργήσει τα όρια της προεδρικής θητείας δεν προμηνύουν πολλά καλά για το μέλλον της δημοκρατίας στη Βενεζουέλα. δυστυχώς
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πω για τον Τσάβες: η επιμονή του να καταργήσει τον περιορισμό *επανεκλογής* για προεδρική θητεία, δείχνει αδυναμία πρώτα από όλα. Όχι μοχθηρία, διότι 666 διεθνείς επιθεωρητές εκλογών δείχνουν ότι παίρνει 50% και έχει στα κάτω του ποσοστά επιδοκιμασίας που θα ζήλευε ο Κωστάκης ο καραμανλής στα πάνω του. Δεν θα μπω στον Τσάβες όμως, είναι άλλο θέμα (μόνο να πω ότι προσωπικά δεν έχει πλουτίσει, μάλλον προσωπικά είναι αδιάφθορος - εν αντιθέσει με το κράτος που κυβερνά - και δεν πηδάει ανήλικες πόρνες, οπότε δύσκολα τον λες Μπερλουσκόνι).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ και 3 μέρες μελετάω Λιβύη όμως και δεν έχω χρόνο για τον σ. Ούγο (που ξεφτιλίστηκε με τα της Λιβύης είναι αλήθεια) μια και σχεδόν τελειώνω το ποστ, οπότε σαν ένα preview δες περί φατριών αυτό το Υεμενίτικο σχόλιο (που πρέπει να ξέρουν γιατί και στην Υεμένη παίζει πολύ το φατριαστικό)
Από το λινκ του Τάλω καταλαβαίνω ότι το ίδιο το καθεστώς Καντάφι ενίσχυσε τη φυλετική δομή της χώρας. Αυτή τη στιγμή ακούω τον υιό Καντάφι να καλεί "κάθε κάτοικο, χωριό και φυλή της Λιβύης" να βαδίσει κλπ κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήεμένα αυτό που έχει αρχίσει και με ενοχλεί πια είναι η τόσο αβασάνιστη ανάκληση αντι-ιμπεριαλιστικών αντανακλαστικών από φίλους και γνωστούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήδλδ όλος ο κόσμος (ιμπεριαλιστές και καταπατημένοι, δικτάτορες & εξεγερμένοι) έχει βρεθεί σε terra incognita όπως το λέμε, και ο έλληνας* (αριστερός;), κολλημένος με τη μπάλα, να μην κουνιέται ρούπι, με το που έρθουν τα δύσκολα, αναδίπλωση στο ερμηνευτικό σχημα-σιγουράντζα "πετρέλαια". Λες και όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνάμε κι αυτό και τη μέχρι τώρα εμπειρία των επεμβάσεων.
σόρυ, έβγαλα το άχτι μου
*για τη βουλή δεν υπάρχει λόγος να μιλήσουμε