Τι να σταχυολογήσεις από την επικαιρότητα; Να πεις για "σπασμένα μέτωπα" και "άτακτη υποχώρηση"; Μα δεν υπάρχουνε κοινωνικά μέτωπα. Όταν έχεις μέτωπο, κρατάς μια γραμμή άμυνας πίσω από την οποία υπάρχει ασφάλεια, ας πούμε, υπάρχει κάτι άλλο από όσα υπάρχουν απέναντι.
Εμείς ωστόσο σχεδόν από την αρχή βρισκόμαστε υπό κατοχή: ζούμε ταμπουρωμένοι σε υπόγεια, σε κάτι ξεχασμένες προαστειακές πολυκατοικίες ελάχιστης στρατηγικής σημασίας, σε κάτι χαλάσματα που ανακαινίσαμε κακήν κακώς -- περιφερειακά και ενίοτε περιθωριακά, όσοι έχουν το θάρρος. Και από την προνομιακή θέση της κατά τόπους φούσκας μας συζητάμε κι οργανωνόμαστε, ή νομίζουμε πως οργανωνόμαστε. Αλλά έξω από τους θύλακές μας υπάρχει μόνον υποταγή κι εξαθλίωση, απελπισία κι ένας ποπ πολυώνυμος φασισμός. Δεν υπάρχει μέτωπο λ.χ. κατά του ναζισμού και των φασισμών, υπάρχουν αντίφα γαλατικά χωριά, αναρχικών και τέτοιων τύπων (που μας χαλάνε). Δεν υπάρχει στρατιά φιλανθρώπων και εθελοντών κατά της εξαθλίωσης, μόνον φλασάτα υποκατάστατα του απόντος κράτους πρόνοιας ή φιλότιμες αυτοοργανωμένες προσπάθειες αλληλεγγύης σε γειτονιές, που δυσκολεύονται και που τις κυνηγάνε. Δεν υπάρχει μέτωπο κατά της πατριαρχίας, της ετεροκανονικότητας κι ομοφοβίας και του διευρυμένου σεξισμού, υπάρχουν κάτι φωνές μεμονωμένες σε (βέρτσουαλ) πλατείες. Όσο για το "αντιμνημονιακό μέτωπο" ή για την "αντίσταση κατά της νεοφιλελεύθερης αγριότητας", για όνομα του θεού: είναι και γραφικό και υβριστικό να ακκιζόμαστε στην Ελλάδα του 2014.
Γιατί μέσα στην υπό κατοχή Ελλάδα του 2014, απελπισμένοι άνθρωποι συνεχίζουν να αυτοκτονούν, οι μισθοί είναι σκιά των δραχμικών, ο δημόσιος βίος και η δημιουργία πολιτισμού βρίσκονται σε επίπεδα εκδήλωσης σε λύκειο της Αρεόπολης το 1968, πληρώνουμε για τα σπίτια μας, υγεία χαχαχά, μας κυβερνάει ένας θίασος επικίνδυνων (δεν είναι βλάκες, είναι βαθιά διεφθαρμένοι, φανατικοί κι εντελώς αδίστακτοι) αλλά δεν πειράζει γιατί σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, κτλ. κτλ. κτλ.
Σε συνθήκες κατοχής δεν καμώνεσαι ότι θα συγκροτήσεις ευρύ μέτωπο να πας να πολεμήσεις, ούτε περιμένεις να νιώσουν αισχύνη και τύψεις όσοι ξηλώνουνε και ξεπουλάνε το σύμπαν φορολογώντας συνταξιούχους. Κατεβαίνεις στους δρόμους. Αλλιώς κάτσε στην είσοδο της ελεύθερης (νομίζεις) σοσιαλμηντιακής πολυκατοικίας σου και σάρκαζε και τρόλαρε και εξάσκησε όση ελευθερία του λόγου σού έχουν αφήσει μέσα στον περίκλειστο θύλακά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου